Kaat Hermans

Criminoloog in mijn hoofd, sociaal werker in mijn hart en straathoekwerkster als bestaansvorm.

In het begin schreef ik voor mezelf. Om alles wat onder mijn huid kroop van me af te schrijven. Ik blijf daar trouw aan, schrijven als een vorm van therapie.

Ondertussen schrijf ik ook om onder anderen hun huid te kruipen. Om de vraag in hun hoofd te nestelen: “Waar zijn wij in vredesnaam mee bezig?”

Dat is een vraag die ik me nog elke dag stel. Als straathoekwerkster in de Gentse binnenstad is elk moment een nieuw verhaal, elke gast een nieuwe vraag. 

Als columniste kan ik die vraag ook eens aan anderen stellen. Volgens sommigen is dat waarmee verzet begint.