Aan zij die zeggen: “Ze komen alleen naar hier om te profiteren.”
Aan zij die zeggen: “Ze komen hier toe en krijgen meteen alles.”
Aan zij die zeggen: “Ze willen niet werken, het zijn allemaal luieriken.”
Zeg ik: “Ge snapt er niets van. Maar kom, ik leg het je even uit.”
‘Haar eerste module Nederlands afgewerkt. Met glans. Ze is er verdomme vet mee.’
Ze is 28.
Op school kan ze ontsnappen aan de stress van eten zoeken, in een klam bed slapen, geen voordeur hebben om op slot te doen.
Haar trotse blik omdat de leerkracht opmerkt dat zij als enige voorbereid is, een schrift en balpennen in een plastic tas. Die heb ik haar cadeau gedaan. Met uw belastingsgeld, ja.
Haar eerste module Nederlands afgewerkt. Met glans.
Ze is er verdomme vet mee.
Ik herinner me hoe ze me toelachte, datzelfde schrift onder de arm.
“1, 2, 3, 4, 5, 6, euh, 7, 8, 9, 10!
Tot morgen, Kaht. En euh slaapzachkt.”
Dat zegt ze bij wijze van afscheid om vier uur ‘s middags.
We communiceren via Google Translate.
Wanneer ik schrijf: “Ik zal je op de hoogte houden”, vraagt ze me: “Hoe hoog?”
Ik had haar drie meter in de lucht gehouden, had het geholpen.
Ze leerde me dat “Haha” in het Bulgaars “Khakha” is.
En dat je mannen het idee moet geven dat je luistert en dan gewoon lekker je eigen ding doen. Niet dat ik dat nog moest leren, maar het is leuk om jouw overtuiging bevestigd te zien.
En maar lachen.
Nu sta ik aan Brussel-Noord met haar. We nemen afscheid, deze keer is Google Translate niet nodig. Ik bleit, zij bleit. Onze tranen communiceren beter dan we zelf nog kunnen.
Een stijltang, een paraplu, een box, een paar handdoeken, ondergoed, haar schrift Nederlands, een spiegel, tandpasta, een flashy groene pruik, een fotokader zonder foto’s, kleren, nagellak.
‘Een volledig leven in 2×20 en 1×7 kilo gepropt.’
Dat zit er in haar bagage. Een volledig leven in 2×20 en 1×7 kilo gepropt.
Eigenlijk weegt het meer, maar dat zeggen we niet tegen de chauffeur.
Ze wilt niet maar ze moet. Ze is alleen hier in België. Na een jaar, niets. Geen werk, geen huis, geen netwerk. Ze heeft geprobeerd. Echt waar. Wij hebben geprobeerd. Niets.
Ze is even oud als mij. Maar draagt veel meer verleden met zich mee.
En maar wenen.
Ze neemt mijn hand vast en kijkt me in de ogen. “Iek hou joe op die hoogkte, Kaht!”
Ik lach, en zonder los te laten, spring ik zo hoog als ik kan.
Snapt ge?
Reacties [18]
Wat een mooi verhaal! Bedankt om zo’n straf werk te leveren!
ontroerend mooi
Als je een mens toelaat in jouw leven, ongeacht taal, kleur,… wordt hij een mens die je raakt. Mooie en pijnlijke situatie…blijf doorgaan Kaat. Je hebt een mooi zaadje peplant.
Amai… Ik ben blij dat ik dit in een ander kleurtje kon lezen en kon ervaren…
We hebben allemaal zoveel vooroordelen.
Dank je wel Kaat !
Jij spreekt het esperanto van het hart Kaat, dank voor je woorden en daden!
Blijven reageren aan al diegenen die eerstgemelde clichés blijven rondbazuinen in de bus, aan de toog, de wachtkamer van dokter enz…. op de duur zal het veranderen en zullen we terug leven in een regio die gastvrij kan genoemd worden.
ik ben geen vluchteling, maar wel een Belg die door omstandigheden weggevlucht is uit mijn omgeving, die mij veroordeelde en heeft laten vallen. Mijn leven zat verpakt in 4 bananendozen. Daarboven op kreeg ik van het OCMW een boete van 325 € omdat ik het aangedurfd had om in dat kamertje wat broodnodige verbetering aan te brengen (om gezondheidsredenen). Ik ben in een app. gaan wonen, waar de muizen over mijn bed (dat niet van mij was) liepen. Nu, na + 10 jaar, begin ik opnieuw wat ‘licht’ te zien. Ik had niks en toch ben ik Belg (met een volledige loopbaan). HIER had ik ook niet achter gevraagd!!! Vechten voor een menswaardig leven.
Het is en was niet jouw verantwoordelijkheid, persé …
En toch,… jij houd hier meer dan een leven of perspectieven mee hoog. Snapte? dank je!
Hartverwarmend in een wereld van verkilling!
Ontroerend en herkenbaar maat je voelt je machteloos. Ze komen naar hier vol hoop. raken soms in de problemen omdat ze genoodzaakt zijn om aan eten te komen. Hun keven is voorgoed verpest en toch blijven ze hopen op een oplossing die er niet . Ik blijf ook hopen dat het bij hem anders zal looen.
Merci om dit emotionele stuk te delen ! Dat ge probeert, en das het allerbelangrijkste! Keep on going!
Ik blijf ervan dromen dat we zeer velen mensen ‘op de hoogte’ gaan houden, dat we blijven volhouden en onze kringen uitbreiden om een dijk op te bouwen tegen de verkilling. Mensen zijn zoveel meer waard dan de vergeetput waar ze ingesukkeld zijn en in gehouden worden. Merci Kaat voor je werk en je woorden. Levensbelangrijk.
Nee dat zou ik niet zeggen ,wat kunnen we doen ,jammer dat de wereld voor sommige zo moeilijk is
Maar mooi wat je doet
tranen rollen over mijn wangen… ontroerend
Zo mooi, ik vrees binnenkort hetzelfde tegen te komen. Mijn vrees is dat hij verdwijnt in de illegaliteit. 50j, geboren als vluchteling , een leven als vluchteling opgebouwd, naar belgie gekomen vol hoop , snel taal geleerd, werk gevonden, neg gekregen, blijven vechten,… nu na 6,5j procederen als staatloze aan zijn lot overgelaten, gescheiden van zijn gezin,…. waar kan hij naartoe ? Heerlijke vent met zoveel capaciteiten, een groot hart,…. Hoe sterk moet je zijn om toch in het goede te blijven geloven ?
Ontroerend …. schrijnend , kon iedereen maar zo menselijk en inlevend zijn. Bedankt , je doet prachtig werk, volhouden!
ja, ik snap het! Ontroerend. En Jammer. Mooi artikel.
Prachtig!
Zeker lezen
Bijzondere rockband Dreun XL: ‘We werken hard aan inclusie’
Partnergeweld bij ouderen: een onzichtbaar probleem
‘Het is cruciaal om je als sociaal werkers te organiseren’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies