De aanslagen in Brussel zinderen na: ‘Ik schipper tussen nuance en roepen’
Lies Verhoeven werkt en woont in Brussel. Drie jaar na datum blijven de aanslagen in de hoofdstad nazinderen: ‘Ik schipper tussen nuance en roepen.’
Een deken van liefde voor de nieuweling
Lies Verhoeven: "Mijn buikgevoel maakt een evidente keuze. We werven hem aan. We gaan hem een jaar lang hullen in ons deken van liefde."
Mijn hoofd vol, mijn lijf moe
Lies Verhoeven schrijft een subsidiedossier: "Ik ben het gewoon te werken met een wc-rolletjes-budget. De aanvraag is dus echt belangrijk."
Ik werk dus ik ben
Onze job is ons engagement. De meeste van ons doen dat voor 200%. Wij zijn de meerderheid. We moeten massaal stoppen met ja-knikken.
De mythe van probleemjongeren
'Ik werk niet met probleemjongeren. Ik werk met jongeren die problemen hebben.' Jeugdwerker Lies Verhoeven zet de puntjes op de 'i'.
Blanke blonde kindjes zijn de mooiste!
Blanke blonde kindjes zijn de mooiste! Een experiment zet de multiculturele-feelgood-wereld van columniste Lies Verhoeven op z’n kop.
Ik wil alleen het beste
Het oerinstinct van mama. Ik wil alleen het beste voor de kinderen.
Doordoenmodus
Ik kreeg dinsdag en woensdag onnoemelijk veel berichtjes van bezorgde vrienden. Stuk voor stuk een hart (...)
Samen radicaliseren in 2016!
“Pang, pang, jij bent dood!” “Maar neeeee!”, klinkt het boze antwoord. “Ik was toch de slechte?” (...)
Moederkloek
Een voetbalincidentje. “Pas si grave, mais on va quand même aux urgences”. Of ik de verzekeringspapieren (...)
Investeer in onderwijs. Nu!
Bij de start van het nieuwe schooljaar iets schrijven over onderwijs. Dat was het plan. Over (...)
Vertrouw nooit iemand
“Je mag nooit iemand vertrouwen” zegt hij alsof het een evidentie is. Veertien jaar oud. Hij (...)
Dé moslim? Weg ermee!
Ik heb er genoeg van! Van moslims die enkel en alleen naar hier komen om te (...)
Inneminnemutte? Kop of munt?
Ken je dat, gedwongen beslissingen moeten nemen? Moeten kiezen tussen twee opties, allebei waardevol maar eveneens (...)
Meeste reacties
Waren wij dan beter niet geboren?
Aan mevrouw Zuhal Demir, minister van compensaties
‘Waarom is de weg naar hulp zo’n hindernissenparcours?’
‘Een zoon kan zijn moeder verlaten, maar een moeder verlaat nooit haar zoon’