Recht van de ouders
Dat is meteen een semantische bocht van de Vlaamse meerderheidspartijen. Daar waar vroeger de gezinsbijslag onomstotelijk het recht van de ouders was, is het nu – voor wie tussen de regels leest – een uitkering die het kind toekomt.
‘Dat is meteen een semantische bocht.’
Dat is natuurlijk wishful thinking. Want de gezinsbijslag wordt door de werkgever gespijsd door een afhouding van het loon die dan via een kinderbijslagfonds naar de ouders met kinderen terugvloeit. Omwille van dat financieringsmechanisme is en blijft de gezinsbijslag een recht van de ouders. De juiste formulering is dan ook “dat de ouders voor elk kind evenveel krijgen”.
Europese Unie
In de recente onderhandelingen tussen de Europese Unie en Groot-Brittannië zou overeengekomen zijn dat inwoners van de Europese Unie, werkzaam in Groot-Brittannië maar waarvan de kinderen in hun thuisland verblijven, slechts recht hebben op een uitkering op het niveau van dat thuisland.
Dat is best te begrijpen, maar in deze overeenkomst zit ook vervat dat deze uitkering hoe dan ook het recht van de ouders blijft. Bovendien wordt de gezinsbijslag in Groot-Brittannië gefinancierd vanuit de algemene middelen en niet vanuit het loon van de rechthebbende.
Solidariteit
Er gaan nu stemmen op om dit ook in België toe te passen. Afgezien van het feit dat deze maatregel slechts een druppel op een hete plaat zou zijn, is dat vandaag onmogelijk.
Misschien wel, als ook de gezinsbijslag uit de algemene middelen betaald zou worden. Daardoor zou meteen ook een vermindering van de sociale lasten op de lonen mogelijk worden.
‘Elke politieke strekking heeft haar eigen wensen.’
Maar ook dan blijft het recht – al dan niet volgens de plaatselijke normen – van de ouders overeind. De solidariteit tussen mensen met en zonder kinderen heeft als doel om mensen die voor kinderen kozen bij te staan bij het grootbrengen ervan. Het is een verplichting van de staat ingevolge het Internationale Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties.
Stok achter de deur
Een andere discussie gaat over het al dan niet uitkeren van toeslagen. Elke politieke strekking heeft haar eigen wensen. Maar los van de mogelijkheden of met een toeslag aan armoedebestrijding dan wel aan diversificatie moet gedaan worden, blijft het feit dat kinderen met ouder worden ook meer gaan kosten.
Daarom is het pleidooi voor het behoud van de leeftijdstoeslagen terecht. Bij voorkeur gebeurt dat in combinatie met een getrapte eigen beschikking over de gezinsbijslag (bijvoorbeeld 25 % vanaf 16 jaar, 50% vanaf 17 jaar en 100% vanaf 18 jaar).
Voor de ouders mag dat beschikkingsrecht als (opvoedings)stok achter de deur gerust gekoppeld worden aan voorwaarden zoals het niet-spijbelen of het niet-plegen van misdrijven.
Reacties [4]
Hoe het beest genoemd wordt, is van geen belang. De inhoud daarentegen wel. Het is per definitie geen recht van de ouders, maar een garantie dat werkgevers die dit 100% financieren (mag wel eens gezegd want al de ambtenaren hun kinderen profiteren er ook van) niet aanwerven op het aantal kinderen dat een werknemer heeft. Het is een fonds omdat het een sociaal recht voor de kinderen is, los van de tewerkstelling van hun ouders. Maar een recht dat door de voogden (meestal de natuurlijke ouders) als handelingsbekwame moet gebruikt worden. Het is het recht dat die ouders daar zonder bemoeienis mee omgaan, tenzij manifeste misbruiken opvallen. Kindergeld voor kinderen die niet hier leven lijkt onzin en dat hebben de Britten met hun fundamenteel ander systeem goed begrepen.
Als een moeder haar ziekenfonds in orde kan brengen met het kindergeld of gezinstoeslag dan is dat in het belang van het gezin in zijn geheel, omdat de kinderen mee op de aansluiting bij de mutualiteit staan.
ter informatie : op 23/2 verscheen in de Morgen trouwens een rechtzetting, p31 :” In het artikel ‘Elk kind is een beetje gelijk’ (22/2) schreven we dat bij de staatshervorming slechts 87 procent van het federale budget voor kinderbijslag aan de gewesten is overgemaakt. Dat is fout. De
komende tien jaar garandeert een federale dotatie dat de
kinderbijslag voor de gewesten voor de volle 100 procent
gefinancierd blijft. Het budget voor de kinderbijslag in
Vlaanderen zal dus niet dalen.”
@ Tania Dekens:
Mevrouw Dekens,
Dit is misschien ook semantiek? Het verschil tussen het volledige budget en het nodige budget. Onderstaand mijn bron.
“Eenvoudig wordt het niet. Met de bevoegdheid over de kinderbijslag is tegelijk maar 87 procent van het nodige budget meegekomen. Wie – terecht – kiest om kinderen met armoederisico genereuzer te steunen, zal andere gezinnen wat minder moeten geven. En zo komen we weer bij het ideologische dilemma uit: opteert de regering voor een relatief hoog basisbedrag (en dus voor de midden- en hogere klasses), of voor een hoge sociale impuls en dus voor strijd tegen de kinderarmoede?” (Bart Eeckhout in De Morgen)
http://www.demorgen.be/opinie/elk-kind-is-een-beetje-gelijk-b0dd53d8/
Meer info is altijd welkom. Dank voor de reactie.
Marcel De Beukeleer, OudersNetwerk Vlaanderen vzw
secretariaat@oudersnetwerk.vlaanderen
Mijnheer De Beukeleer,
Ik wou even reageren op het feit dat u zegt dat de federale overheid bij de Zesde Staatshervorming niet voldoende budget overdraagt naar Vlaanderen om de kinderbijslag uit te betalen.
Dit klopt helemaal niet. Het volledige budget werd overgedragen. Het is voor 2016 zelfs zo dat Vlaanderen overschot heeft: ze ontvangen dus meer dotatie dan de uitgaven kinderbijslag.
Indien u wil, kan ik u meer info bezorgen.
Tania Dekens
Administrateur-generaal FAMIFED
Zeker lezen
‘Sociaal werk zal meer politiek worden’
Impact van migratie op mentaal welzijn: ‘Kinderen dragen littekens van hun ouders’
Jongeren over gezond leven: ‘Ook wat ongezond is, kan gelukkig maken’
Functionele cookies Always active
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies