Gezinsbijslag is geen kindergeld

Recht van de ouders

Dat is meteen een semantische bocht van de Vlaamse meerderheidspartijen. Daar waar vroeger de gezinsbijslag onomstotelijk het recht van de ouders was, is het nu – voor wie tussen de regels leest – een uitkering die het kind toekomt.

‘Dat is meteen een semantische bocht.’

Dat is natuurlijk wishful thinking. Want de gezinsbijslag wordt door de werkgever gespijsd door een afhouding van het loon die dan via een kinderbijslagfonds naar de ouders met kinderen terugvloeit. Omwille van dat financieringsmechanisme is en blijft de gezinsbijslag een recht van de ouders. De juiste formulering is dan ook “dat de ouders voor elk kind evenveel krijgen”.

Europese Unie

In de recente onderhandelingen tussen de Europese Unie en Groot-Brittannië zou overeengekomen zijn dat inwoners van de Europese Unie, werkzaam in Groot-Brittannië maar waarvan de kinderen in hun thuisland verblijven, slechts recht hebben op een uitkering op het niveau van dat thuisland.

Dat is best te begrijpen, maar in deze overeenkomst zit ook vervat dat deze uitkering hoe dan ook het recht van de ouders blijft. Bovendien wordt de gezinsbijslag in Groot-Brittannië gefinancierd vanuit de algemene middelen en niet vanuit het loon van de rechthebbende.

Solidariteit

Er gaan nu stemmen op om dit ook in België toe te passen. Afgezien van het feit dat deze maatregel slechts een druppel op een hete plaat zou zijn, is dat vandaag onmogelijk.

Misschien wel, als ook de gezinsbijslag uit de algemene middelen betaald zou worden. Daardoor zou meteen ook een vermindering van de sociale lasten op de lonen mogelijk worden.

‘Elke politieke strekking heeft haar eigen wensen.’

Maar ook dan blijft het recht – al dan niet volgens de plaatselijke normen – van de ouders overeind. De solidariteit tussen mensen met en zonder kinderen heeft als doel om mensen die voor kinderen kozen bij te staan bij het grootbrengen ervan. Het is een verplichting van de staat ingevolge het Internationale Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties.

Stok achter de deur

Een andere discussie gaat over het al dan niet uitkeren van toeslagen. Elke politieke strekking heeft haar eigen wensen. Maar los van de mogelijkheden of met een toeslag aan armoedebestrijding dan wel aan diversificatie moet gedaan worden, blijft het feit dat kinderen met ouder worden ook meer gaan kosten.

Daarom is het pleidooi voor het behoud van de leeftijdstoeslagen terecht. Bij voorkeur gebeurt dat in combinatie met een getrapte eigen beschikking over de gezinsbijslag (bijvoorbeeld 25 % vanaf 16 jaar, 50% vanaf 17 jaar en 100% vanaf 18 jaar).

Voor de ouders mag dat beschikkingsrecht als (opvoedings)stok achter de deur gerust gekoppeld worden aan voorwaarden zoals het niet-spijbelen of het niet-plegen van misdrijven.