‘Corona duwt gehandicaptenzorg in hoek waar de klappen vallen’

Pijnlijk

De wijze waarop onze kinderen in deze coronatijden opgevangen worden, is ongelooflijk: alle medewerkers zetten zich tweehonderd procent in om in deze heel moeilijke omstandigheden onze kinderen toch zo veel mogelijk goede zorgen te geven. Het zijn terecht helden van de zorg.

‘Gehandicaptenzorg wordt aan zijn lot overgelaten.’

We verwachten dat helden niet alleen in woorden maar ook in daden gewaardeerd worden. Daarom moeten we ze beschermen tegen het virus. Meer dan ooit moeten we zorgzaam omgaan met de beperkt beschikbare energie in deze organisaties. Het is nu niet het moment om deze mensen te belasten met de boodschap dat ze aan deze coronacrisis een financiële kater kunnen overhouden.

Toch worden voorzieningen voor mensen met een beperking aan hun lot overgelaten. Dat is erg pijnlijk.

Te weinig testen

In de gehandicaptenzorg vertoeven veel kwetsbare mensen met een labiele gezondheid. Toch worden ze te weinig getest op het coronavirus.

Die tests zijn belangrijk voor de kwaliteit van leven voor onze kinderen. Hoe sneller er is geweten dat ze al dan niet besmet zijn, hoe meer onnodige quarantaine en bijhorende gedragsproblemen kunnen vermeden worden. Ook voor de medewerkers zijn tijdige testen belangrijk.

We begrijpen dat de schaarste groot is en velen terecht vinden dat ze dringend getest moeten worden. We vragen dan ook geen voorkeursbehandeling voor personen met een beperking. Wel een eerlijke verdeling van de beschikbare testen.

Beschermend materiaal

Hetzelfde verhaal voor beschermend materiaal: de voorziening waar onze kinderen verblijven, moet dagelijks bedelen om aan voldoende voorraad te komen. Er is nood aan een evenwichtige verdeling van mondmaskers van het FFP2-type om de medewerkers veilig aan de slag te laten gaan.

‘Er dreigt een financiële kater voor voorzieningen.’

Ook hier vragen we geen voorkeursbehandeling, wel dat de problemen van de zorgsector ernstig worden genomen. Want ook buiten de muren van het ziekenhuis lopen medewerkers en cliënten dagelijks grote risico’s op besmetting.

Overuren

En alsof dat nog niet genoeg is: voorzieningen dreigen aan de coronacrisis ook een financiële kater over te houden.

In de welzijnssector is er een regel die bepaalt dat aan het einde van het kwartaal of aan het einde van het jaar de gepresteerde overuren op nul moeten staan. Brute pech als deze oefening moet gebeuren op 1 april 2020, in volle coronacrisis. De openstaande overuren moeten uitbetaald worden aan het tarief van overuren.

We kijken hoopvol uit naar een oplossing van Federaal minister van Werk Nathalie Muylle. Op het eerste zicht moeten gebruikers hier niet van wakker liggen. Toch zullen ze onrechtstreeks de gevolgen ondervinden van zo’n eventuele financiële aderlating.

Normaal gezien

Dat is niet de enige financiële zorg.

Als het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) de bestaande regelgeving strikt toepast, zal de voorziening een belangrijk deel van de coronagerelateerde kosten uit eigen zak moeten betalen.

Lees ook

‘Voor mensen met een beperking is deze coronacrisis heel ingrijpend’

Normaal gezien wordt een voorziening vergoed voor de prestaties die ze levert ten aanzien van een cliënt. Die staan netjes beschreven in een individuele dienstverleningsovereenkomst.

Ondersteboven

Maar corona gooit dat helemaal ondersteboven.

Veel cliënten worden nu 24/7 opgevangen. Ze kunnen voorlopig niet meer naar huis, ook niet in de weekends. En alle medewerkers worden nu terecht beschouwd als één groep die ingezet wordt in functie van verschillende noden. Ze zetten samen alles op alles om de meest urgente zorg mogelijk te maken. Maar bij veel cliënten strookt dat aanbod niet met hun individuele dienstverleningsovereenkomst.

‘Voor deze extra kosten is er geen passende regelgeving.’

Voor deze extra kosten is er geen passende regelgeving. Ook hier is het wachten op transparante communicatie van de overheid.

Economische werkloosheid

Worden die meerkosten dan niet gecompenseerd door minderkosten van de groep cliënten die nu thuis verblijft? Zo eenvoudig is dat natuurlijk niet. Heb je vooral mensen die intensieve zorgen nodig hebben, dan heb je maar weinig mensen die nu thuis zullen verblijven.

In zo’n sfeer van financiële onzekerheid zou een directeur die zijn budget onder controle wil houden, beslissen om medewerkers op economische werkloosheid te zetten. Dat zou toch ronduit wraakroepend zijn, nu we elke beschikbare kracht maximaal moeten benutten?

Concrete steun, vandaag

Corona duwt de gehandicaptenzorg in hoek waar de klappen vallen. Maar dat blijft nog te veel in de schaduw staan. Concrete steunmaatregelen zijn dringend nodig zodat voorzieningen de coronacrisis overleven zonder al te grote kleerscheuren.

De helden van de zorg verdienen onze steun, in woord en daad. Niet morgen maar vandaag.