Aan de minister van armoedebestrijding
Geachte heer,
Het lukt me niet om een ‘Brief van Dikke Freddy’ te schrijven. Er is even te weinig marge om de realiteit van bitter tekort bij zovelen om te zetten in sarcasme, in cynisme en in de lichtheid die een column nodig heeft.
De recent gepubliceerde armoedebarometer toont andermaal aan dat het met de armoedemiserie in Vlaanderen van kwaad naar erger gaat, zowel in de steden als in de plattelandsgemeenten. Bovendien baseert de barometer zich op cijfers van 2019, van voor de coronacrisis dus.
‘Jaar na jaar groeit de armoede in ons land.’
Jaar na jaar groeit de armoede in ons land. Dat wordt zwart op wit bewezen met cijfers en statistieken. Dat wordt bevestigd door mensen die voedselpakketten uitdelen, door kleuterleidsters die lege brooddozen zien, door huisartsen die gezondheidsproblemen constateren die rechtstreeks gevolg zijn van honger, kou en ellende.
Il faut le faire
Tegelijk neuzelen onze regeringen over salariswagens, erfbelastingen, straaljagers, bedrijfsvoordelen en communautaire beuzelarijen. Tegelijk neuzelen onze regeringen over zichzelf. Il faut le faire.
Blijkbaar beschikken onze beleidsmakers niet over de creatieve potentie om zich het leven in te beelden van een moeder die zichzelf eten uit de mond moet sparen om haar kinderen minimaal ordentelijk gekleed naar school te laten gaan.
‘Tegelijk neuzelen onze regeringen over salariswagens, erfbelastingen, straaljagers, bedrijfsvoordelen en communautaire beuzelarijen.’
Blijkbaar kunnen ze het zich niet voorstellen wat het voor een dakloze is om permanent pijnlijke en zwaar gekwetste voeten te hebben vanwege niet passende en tot op de draad versleten schoeisel. Blijkbaar is het hen vreemd dat bejaarden vervuild en vereenzaamd zichzelf proberen vergeten in woningen die die naam niet waardig zijn.
Het is dan ook logisch dat ze zich niet voor de geest kunnen halen welke maatregelen er genomen kunnen worden om armoede te doen afnemen.
Het tij keren
De vraag is dan: wat kan een goed menende minister van armoedebestrijding doen om het tij te keren?
Hij kan zijn functie ter harte nemen. Hij kan een statement maken dat effect zal hebben. Hij kan zichzelf overtreffen en plots en vierkant ontslag nemen. Bij de opening van het parlementaire jaar bijvoorbeeld, een dag na het voorlezen van de nieuwe Vlaamse regeerverklaring. Het zou een klap geven! Hij kan daarbij zeggen dat hij zich schaamt om de schaamte van zoveel mensen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen.
‘Hij kan zichzelf overtreffen en plots en vierkant ontslag nemen.’
Wellicht kan hij zo toch enkele schaamteloze collega’s duidelijk maken dat de armoedeproblematiek in dit land onmenselijke proporties aanneemt. Wellicht kan hij op die manier meer dan de eer aan zichzelf houden en bewijzen dat er toch nog politici zijn bij wie het om de inhoud gaat. En om visie. En om staatsmanschap. Ik denk ook, maar dit terzijde, dat die minister van armoedebestrijding beter zou slapen.
Met Hoogachting, mede namens Dikke Freddy,
Erik Vlaminck, schrijver.
Reacties [5]
Van een kritische columnist verwacht je nu toch een breder inzicht dan het ontslag eisen van de bevoegde minister? De analogie met de voetbalploeg en de coach is niet ver weg…
Cicero indachtig: Summum ius summa iniuria
het stoppen met afstraffen van mensen die willen samenwonen, zij zijn elkaars kracht en ondersteuning, het stoppen van de schuldenindustrie? onze zorg kost meer als mijn uitkering , ik die samenwoon krijg 400 euro minder, terwijl een kamer in de ziekenhuizen 500 euro per dag… misschien een beter idee om in het ziekenhuis te gaan wonen… dagelijkse zorg , eten en krijg elke dag bezoek… zo geraak ik niet meer geïsoleerd. wij willen allen aan werk , maar mensen in kwetsbare positie bezitten helaas ook geen diploma, kijk naar hun competentie, kwaliteiten, en een goede opleiding in het bedrijf doet wonderen. Investeren is meer winstgevend dan afstraffen en demotiveren.
Ik deel uw verontwaardiging Frederik. Maar op de loop gaan voor de complexiteit van het beleid lijkt me geen goede suggestie. Oproepen tot sociale actie wel.
In mijn jongere jaren deed ik onderzoek voor leningskantoren en verzekeringen. Er was dan reeds veel armoede in België en het situeerde op bepaalde plaatsen. België stuurt, als een grote jongen, hulp naar het buitenland en vergeet eigen mensen. Uiteraard zijn er ook die het hebben gezocht maar ook die het zijn aangedaan.
wanneer komt er gerechtigheid????
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘Sociaal werk zal meer politiek worden’
Impact van migratie op mentaal welzijn: ‘Kinderen dragen littekens van hun ouders’
Functionele cookies Always active
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies