Ik ben Claudia
Ik ben Claudia, iets ouder dan vijftig en nog vol levens- en werklust. Ik heb twintig jaar gewerkt in een commerciële omgeving en was meer dan tien jaar vrijwilliger bij AWEL, de telefonische en online hulplijn voor kinderen en jongeren. Een aantal jaren geleden volgde ik mijn hart: ik schreef me in voor de bacheloropleiding Gezinswetenschappen en studeerde af in 2019.
‘Met goede moed en vol overtuiging begon ik mijn zoektocht naar een job als hulpverlener.’
Met goede moed en vol overtuiging begon ik mijn zoektocht naar een job als hulpverlener. Wat ik graag wil doen? Mijn hart en ziel liggen bij de begeleiding van kinderen, jongeren en hun gezinnen. Meer specifiek gaat mijn belangstelling uit naar de crisishulp.
Ik weet dat crisishulp een harde kant van de hulpverlening is, maar gesterkt door mijn levenservaring en intensieve opleiding, ben ik ervan overtuigd dat ik dit aankan. Zeker in combinatie met de terugkerende kreten in vacatures als: “Deze functie staat open voor iedereen ongeacht geslacht, gender, afkomst, leeftijd…” en “We streven naar teams gebaseerd op maatschappelijke realiteit…”
Zoektocht
Ik dacht: ik sta sterk, ik ben er klaar voor. Ik reageerde enthousiast op vacatures, maar positieve reacties bleven in eerste instantie uit. Opgeven doen we echter niet, de goesting en het enthousiasme zijn te groot.
Dan volgt er plots een uitnodiging voor een gesprek. Bleek na een zeer warm en stevig gesprek, dat ik in mijn CV mijn geboortedatum per ongeluk had verwijderd. Dit werd aan het einde van het gesprek natuurlijk rechtgezet.
Resultaat na deze sollicitatie? De functie werd aan een interne persoon toebedeeld die “meer ervaring” had. Normaal een zeer valabele reden. Echter, we waren aan het begin van het gesprek al overeengekomen dat ik in eerste instantie een andere, tijdelijke functie zou invullen dan degene waarvoor ik initieel solliciteerde.
Kortom: er wrong iets.
CV zonder geboortedatum
De volgende gesprekken – op basis van mijn CV zonder geboortedatum – hadden hetzelfde karakter. Een positief gesprek maar niet weerhouden omwille van een tekort aan ervaring of er was een kandidaat meer geschikt. Een keer verzekerde men mij dat er op korte termijn een andere job zou worden aangeboden omdat men onder de indruk was van mijn basishouding. Ik wacht (ondertussen twee maanden) in spanning af.
‘Intussen worden er veel kinderen, jongeren en gezinnen niet geholpen, terwijl ik met mijn duimen zit te draaien.’
Erg jammer want ik ben er zeker van dat ik enorm veel te bieden heb en dat nog voor vele jaren. En dat geldt ook voor veel andere bekwame mensen, met levenservaring. Een zekere leeftijd gepasseerd, heb je veel meer vrijheden. Ik hoef me niet meer te bewijzen en ga voor langere tijd tevreden zijn op een zinvolle werkplek. Vaak geeft levenservaring rust, die een jongere nog niet kan bezitten.
Terwijl ik andere tijdelijke functies vervul of met mijn duimen zit te draaien, worden er veel kinderen, jongeren en gezinnen niet geholpen. Dat frustreert me het meest!
Personeelstekort
Het werkveld maakt al lange tijd melding van ellenlange wachtlijsten en een schreeuwend tekort aan gespecialiseerde crisishulp. Een factor die daar zeker aan bijdraagt is de huidige verbinding tussen management en de werkvloer. Of het gebrek daaraan.
Zorgmedewerkers worden overvraagd, maar het management lijkt de struisvogelpolitiek toe te passen. Hierdoor vallen mensen ziek of vertrekken zelfs. Wat overblijft zijn jonge pas afgestudeerde professionals die complexe taken met enorm veel verantwoordelijkheid voorgeschoteld krijgen. Zelfs een doorwinterde professional moet uit het goede hout gesneden zijn om er geen spontane migraine van te krijgen. Logisch gevolg: ook heel wat jonge en beloftevolle mensen bedanken voor deze job en verlaten de werkvloer.
In haar interview met Sociaal.Net maakte verpleegkundige Pinar Akbas een gelijkaardige analyse.
Geld? Of leeftijd?
Het enthousiasme bij de werkgevers, bij mijn informatief telefoontje en tijdens de sollicitatiegesprekken, duidt er op dat mijn persoon, opleiding en competenties interessant zijn voor de hulpverlening. Gooit mijn leeftijd dan roet in het eten? Of ben ik te duur voor een werkgever?
Marleen Roesbeke, directeur van de werkgeverskoepel SOM – de federatie van sociale ondernemingen, schreef recent dat de zorg geld tekort komt en over kop dreigt te gaan. Ze voorspelt dat 80 procent van de organisaties financieel een zwaar jaar tegemoet gaat. Misschien hoop ik van binnen dat het om het geld gaat en dat mijn leeftijd niet speelt. Dat is nog het minst pijnlijk.
Echter, Ageism is wel degelijk ook in zorg en welzijn aanwezig. De overtuiging dat enkel de jeugd een nieuwe, frisse kijk en kennis kan binnenbrengen is hardnekkig.
Het is voor mij echter moeilijk te geloven dat je enkel jonge mensen in je team wilt hebben, omdat de levenservaring die de doorwinterde werknemer binnenbrengt zo waardevol is. Het is zo mooi om beide achtergronden in één team te hebben, die van elkaar mogen leren ongeacht geslacht, gender, afkomst of leeftijd. Wie durft?
In tussentijd hoop ik dat al die jongeren en hun gezinnen die op een wachtlijst staan, nog net iets langer kunnen volhouden: zorg goed voor elkaar! Ik kom zeer binnenkort echt naar jullie luisteren en dan gaan we samen op zoek naar jullie (verborgen) krachten.
Reacties [18]
Ik werd op mijn 47e ook afgewezen also begeleider in Zorg en Welzijn omdat al mijn werkervaring in het buitenland was. Ik ben vervolgens also vrijwilliger full-time aan de slag gegaan en werd na 8 maanden alsnog aangenomen. In tussentijd veel jonge collegas zien komen en gaan terwijl juist de oudere idealistische collegas blijven en zorgen voor stabiliteit en continuiteit.
Jammer dat je de kans nog niet kreeg om te starten. Hopelijk komt dat snel.
Hier wordt meermaals gezegd dat oudere werknemers meer kosten. Ik ben nochtans zelf ook na 15j in de commerciële sector overgegaan naar de welzijnssector en kreeg geen anciënniteit mee (nochtans was mijn ervaring wel degelijk relevant). Ik kostte dus niet meer dan een jonge 20-er en ik hoor datzelfde ook bij andere collega’s. Hoe kost die oudere starter dan meer tenzij die paar verlofdagen?
Dag Claudia,
Ik kan de levenservaring van mijn contextbegeleiding ten zeerste appreciëren. Hopelijk kan jij binnenkort de lange wachtlijsten wat korter maken.Ik wens je veel succes.
Hilde
Ik ben jonger, in 2011 afgestudeerd voor gezinswetenschappen. Ik heb jaren gesolliciteerd en gezocht maar niets gevonden. Men geeft de voorkeur aan maatschappelijk werkers. Uiteindelijk besloot ik om in afstandsonderwijs nog mw bij te studeren in afstandsonderwijs. De hele opleiding in een verkort traject. In mijn laatste jaar/ traject ben ik tijdens de stage gestopt want ik zou toch niet geslaagd zijn. Ik moest maar 1 stageperiode doen. Op 3 maanden moest ik alles kunnen en aanleren waar een een andere student minstens 9 maanden over doet. 2 of 3 stageperiodes. Ik heb de basis niet gehad.
Dag Claudia.
Ook ik ben als 55 plusser in 2019 afgestudeerd als gezinswetenschapper. Ik had totaal geen voorgeschiedenis in de hulpverlening. Ik moest zelf een assessment maken om toegelaten te worden tot de opleiding. Ik heb geluk gehad en op een bepaalde dienst hebben ze een gok genomen, Ik mocht een vervanging doen. Daarna even bij een andere welzijnsorganisatie gewerkt en nu terug op de eerste werkplek met een contract onbepaalde duur. Het is dus wel degelijk mogelijk. Blijf moed houden.
Ergens zal er iemand je een kans geven.
Beste, wat onze zorggroep betreft is er een goede mix wat betreft ervaring en leeftijd en vinden we dat ook belangrijk…diversiteit is een absolute meerwaarde! op https://multiversum.hro.be/ vind je onze actuele vacatures
Dag Claudia,
Fijn dat je dit deelde.
Ik denk dat het naast ageisme, zoals Sara hieronder ook schrijft, kan te maken hebben met de anciënniteitskost en het feit dat je vanaf een bepaalde leeftijd extra verlof krijgt. Op die manier kan een aanwerving van een ouder persoon tijdsgewijs de werkdruk op de anderen collega’s opdrijven… (gewoon door de momenten van afwezigheid en dat er minder groot budget is om anderen aan te nemen?)
Dit zou wel evenwichtig kunnen zijn omdat als ouder persoon je ervaring van grote waarde is in een team. Maar ik denk dus ook dat het antwoord bij de overheid ligt die dit probleem moet oplossen, dat organisaties middelen zouden krijgen specifiek voor aantal voltijds equivalenten los van leeftijd/anciënniteit/…
Het lijkt me belangrijk dat je na een afwijzing de echte reden
zoveel mogelijk probeert te achterhalen.
Veel succes nog!
Vanaf deze leeftijd zijn we idd afgeschreven. Vrijwilligerswerk is een sterk engagement, doch de andere kant is het tegenwoordig alles wat de klok slaagt, goedkope gratis krachten, die worden geëngageerd met een bedankje of jaarlijks kaartje terwijl je eigenlijk ook 7 op 7 staat te werken naast een betaalde kracht? Vrijwilligerswerk moet overal beter en en betaald worden…
Ik herken mezelf er volledig in 🥴
Dag Claudia, zelf directeur in de Brusselse (crisis)jeugdhulp staan we met open armen klaar. Het klopt, de subsidies volgen niet, maar de diversiteit in onze teams is ons veel waard. We zien het als een grote meerwaarde om naast de vele jonge enthousiaste schoolbankverlaters ook levenservaring en weloverwogen goesting binnen te halen.
Binnen onze organisatie zijn 4 van de 7 werknemers 50+. Ze hebben ook allemaal veel jaren anciënniteit op de teller. Waardevol voor het team en de cliënten. Maar de loonsubsidies gaan maar tot een anciënniteit van ong 8 jaar. Schril contrast met de stelling dat meer ouderen aan het werk moeten zijn en blijven als zelfs een subsidiërende overheid zich niet aanpast. Financiële moeilijkheden zijn hierdoor ons deel….
In het Brusselse welzijns- en gezondheidslandschap is er een niet-aflatende zoektocht naar Nederlandstalige hulpverleners. Daar ben je zeker en vast méér dan welkom!
Hey Claudia,
Ik ben zelf lid van het middenkader in een GGZ organisatie (niet jeugdhulp) en sta mee in voor de aanwervingen van mijn afdeling. Ik let er op geen enkele vorm van discriminatie te laten spelen bij de selecties. (Levens)ervaring is voor mij erg waardevol. Ik kan wel niet ontkennen dat iemand met een hogere leeftijd aanwerven gevolgen heeft, als werkgever kost he je meer én de werknemer krijgt ook nog eens meer verlof (vanaf een bepaalde leeftijd is het de facto zo dat als je iemand voltijds aanwerft, die maar 4/5de op de werkvloer is). 50 % van mijn personeel zijn projectmedewerkers, waarvoor ik subsidies krijg voor tussen 0 en 10 jaar anciënniteit. En dus geraak ik financieel niet rond, wat op lange termijn (en zeker nu) moeilijk haalbaar is. Ik doe het toch af en toe, probeer creatief te zijn in hoe het te faciliteren. Voor de goede zorg, en ook omdat het in een team waardevolle inbreng is. Maar dus naast werkgevers zijn ook overheden mee verantwoordelijk. Succes nog!
Beste Sara,
enorm bedankt voor je uitgebreide reactie. Het bevestigt mijn gevoel dat het financiële deel zeker van invloed kan zijn op de beslissingen binnen de hulpverlening.
Helemaal mee eens dat de overheden dit onderwerp dringend moeten opnemen.
Dikke merci, Claudia
m.a.w. Is het toch discriminatie op basis van leeftijd zelfs in de hand gewerkt door de overheid. Soms lees je in vacatures “we zoeken schoolverlaters met ervaring” dit via de sociale maribel. Precies of de schuld ligt bij de zieke die om deze redenen gedwongen langdurig ziek wordt. Je moet het meemaken om het te kunnen begrijpen anders begrijp je het niet. Hopelijk bestaat Karma voor politici die deze wetgeving ondersteunen en werkgevers die zo handelen.
Het punt is dat als je het cliënten vraagt ze allemaal een levenservaren volwassen hulpverlener willen. De wens van cliënt staat niet centraal en heeft dat helaas nooit gedaan ook. Hertraumatisering in de zorg is buitengewoon.
Als ervaringsdeskundige in alles wat solliciteren betreft, is het verhaal van Claudia zó herkenbaar!
Ze zoeken in de zorgsector 22-23 jarigen met liefst 25-30 jaar ervaring. Anders gezegd schoolverlaters met ervaring via de Sociale Maribel. Eenmaal de 50+ ben je te duur en teveel afwezig door je opgebouwde ADV-dagen. Aan de andere zijde zoeken ze bachelors (4-jarige opleiding) voor 20u contracten. Je moet goed zot zijn. Het lijkt precies een gunst om zelfs in een knelpuntberoep te MOGEN werken.
Zeker lezen
‘De term radicaal wordt vaak gebruikt om iemands mening te ondermijnen’
Dochter over verlies van vader met dementie: ‘Zelfbeschikking is de enige waardige piste’
Dikke Freddy aan Filip, koning der Belgen
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies