Hoe vertel je een zestienjarige in crisis, dat er geen hulp is?

Een crisissituatie, toch?

Ik heb het hier niet over de coronacrisis, Oekraïnecrisis of energiecrisis. Ik heb het hier over een crisissituatie met een meisje van zestien jaar. Ze wil dood. Ze wil er niet meer zijn. Ze is het leven beu. Ze is op en kan niet meer.

‘Dit meisje is geen ‘prioritair dossier’.’

Een crisissituatie, toch? Toch niet: ondanks meerdere suïcidepogingen, is dit geen crisis. We wachten samen al drie weken op hulp, maar de deur blijft gesloten. Dit meisje is geen ‘prioritair dossier’. We klopten aan bij het crisismeldpunt minderjarigen. Het antwoord: “Dit is niet dringend, want er is al een netwerk voor dit kind. Dit is geen crisis.”

Google als strohalm

Dat netwerk bestaat uit een verontruste psychiater die de afgelopen weken al verschillende keren aan de alarmbel trok, een psycholoog die in haar vrije tijd contact houdt met dit meisje en haar pleegouders, de school en het internaat die bezorgd zijn telkens ze niet verschijnt of gaat lopen. Ook de consulent en pleegzorg zijn aan boord, maar kunnen weinig stappen zetten, want weet je nog: “Het is geen crisis.”

Haar pleegouders zorgen zo goed mogelijk voor haar. Ze zien geen reddingsboei meer en zoeken ten einde raad op Google naar strohalmen. Hun zoekopdracht: “Hoe help je een meisje van zestien jaar dat dood wil?”

Pingpong

We spelen al weken pingpong met dit meisje. Ze vertelt ons vanuit de grootste kwetsbaarheid die je je kan voorstellen: ”Ik wil dood.” Wij geven haar al weken de boodschap: “Je mag ons dit vertellen, wij luisteren, maar er is geen hulp voor jou.”

Lees ook

‘Wachtlijsten zijn cynisch, vernederend en schadelijk’

Voor veel andere crisissen worden er op dit moment budgetten vrijgemaakt. Er zijn energiebonussen en coronapremies. Maar dit meisje help je niet met een premie. Er moet hulp komen en liefst voor het te laat is. We zien haar verder wegglippen en moeten dit als hulpverleners allemaal ondergaan. Iedereen wil hulp vinden maar er is niets. Als de meest dringende hulp niet thuis geeft, zwijg dan alstublieft over preventie of de eerste duizend dagen.

Verstomd

Ik stuur deze brief als leerlingbegeleider in het buitengewoon onderwijs. Ik stuur deze brief omdat ik verstomd ben. Ik begrijp dit niet. Ik vermoed dat ik niet de enige hulpverlener ben die met zulke situaties geconfronteerd word. Ik stuur deze brief om een signaal te geven. Kan er iemand even luisteren?