In ijltempo een medische setting
Vandaag heeft het Covid-19-spook de zorgvoorziening Oostrem in Herent overgenomen.
In de verschillende ‘nursing homes’ worden nog steeds 55 van de 56 bewoners opgevangen, stuk voor stuk mensen met meerdere handicaps. Dat is niet zo vreemd als je weet dat 35 van hen geen ouders meer hebben. De meesten hebben immers al een gezegende leeftijd – anders raak je sowieso niet van de wachtlijst.
‘Het is bang afwachten op een allereerste besmetting.’
In ijltempo evolueerde de pedagogische setting van Oostrem naar een medische entiteit. Begeleiders, meestal opvoeders, kregen plots het label verpleegkundige of verzorgende opgeplakt. Iedereen, ongeacht diploma, werd ingeschakeld in de basiszorg. Elke dag is een zoektocht naar mondmaskers, spatbrillen, wegwerpschorten, zuurstof en ontsmettingsproducten.
En dan heeft Oostrem nog geluk. Gezien de extreem zware doelgroep hebben we enkele verpleegkundigen in dienst. Twee huisartsen zijn 7 dagen op 7 beschikbaar. Heel wat andere voorzieningen, met een ogenschijnlijk ‘lichtere’ doelgroep, missen in deze crisis elke medische omkadering.
Bubbel
De woonhuizen, waar de mensen met een beperking verblijven, veranderden in kleine gesloten leefgemeenschappen met vaste begeleiders. Op die manier wordt besmetting zo veel mogelijk uitgesloten. Ieder in zijn eigen bubbel.
Bezoek, vrijwilligers, stagiairs die nog moesten starten: ze worden allemaal geweerd. Menselijk contact gebeurt via Facetime. Het bange afwachten begint: op een allereerste besmetting, op het einde van de tunnel, op een normaler leven.
Oostrem probeert heel deze crisissituatie in goede banen te leiden. Richtlijnen worden gedistilleerd uit de vele omzendbrieven en in mensentaal omgezet. Filmpjes worden gemaakt om de begeleiders te leren hoe zij met een mondmasker moeten omgaan. Met dank aan de vele vrijwilligers die volleerde naai(st)ers blijken te zijn. Bevriende organisaties staan elkaar met raad en daad bij en wisselen tips uit. Personeel wordt over de voorzieningen heen ingezet. Directieoverleg is nu crisisoverleg.
We stalken de overheid
Drie verschillende vragenlijsten van drie verschillende overheidsinstanties vulde Oostrem al in om de nood aan materiaal kenbaar te maken. Eén levering van 900 mondmaskers arriveerde, sindsdien is het stil.
‘Eén levering van 900 mondmaskers arriveerde, sindsdien is het stil.’
De voorraad slinkt en er komen geen nieuwe leveringen meer. De begeleiders zijn terecht bang dat zij zelf drager zijn en op hun beurt bewoners zullen besmetten. We moeten de bevoegde overheden bijna stalken met onze ene smeekbede: “Vergeet alsjeblief de opvoedingssector niet! Offer onze bewoners niet op!”
Helden van de zorg?
De opvoedingssector trok al meermaals aan de alarmbel. Zonder resultaat. Na heel wat onbeantwoorde mails stelde een Vlaams parlementslid van Groen de vraag aan het Vlaams Agentschap voor Personen met Handicap (VAPH).
Het voorstel om voor personen die medische verzorging nodig hebben, contact te zoeken met een dienst voor thuisverpleging en aan hen en de behandelende arts instructies te vragen, helpt ons echter weinig verder. Alle gezondheidsmedewerkers, van zorgkundige tot arts, zijn immers al overbelast.
‘We zijn niets met het antwoord van de overheid.’
Het is geen optie om het personeel van de leefgroepen te vervangen door of aan te vullen met medische profielen. Die staan immers al broodnodig aan het bed van patiënten die momenteel voor hun leven vechten, bieden zorg aan huis bij zware hulpbehoevenden of staan met hun afdeling in quarantaine.
We zijn dus niets met het antwoord van de overheid. Ondertussen moeten we wel dag in dag uit zorgen voor kinderen, jongeren en volwassenen met vaak zware beperkingen. Zij zijn extra kwetsbaar voor het coronavirus. En de opvoeders kunnen hen niet beschermen zoals zou moeten.
Klaarheid is nodig
Wij vragen dan ook duidelijke richtlijnen voor personeel zonder medische scholing dat nu werkt met risicogroepen. Momenteel wordt er veel geïmproviseerd maar dit kan niet blijven duren. Er is klaarheid nodig.
Daarom een warme oproep aan de overheid: besteed ook aandacht aan personen met een beperking en offer hun begeleiders niet op. Test, net zoals voor het personeel van woonzorgcentra, systematisch ook de opvoeders wanneer zij symptomen vertonen. Bescherm de opvoeders, zodat zij op hun beurt de kinderen, jongeren en volwassenen met een beperking waar zij iedere dag voor zorgen, kunnen beschermen.
Begeleiders en bewoners tonen zich van hun best kant. Iedereen springt voor elkaar in de bres. Zorgverleners worden uitgeroepen tot helden. Maar voor hoe lang?
Reacties [8]
Zijn er andere mogelijkheden om deze survival of the fittestbeslissingen bij het CrisisManagmentGroep aan te kaarten? Klacht bij Unia? Liga voor de Rechten van de Mens?
Ik werk in Balen, VZW De Schakel, leefgroep De Honk, een leefgroep van 11 volwassen bewoners met mentale beperking. Momenteel verblijven er nog 6 bewoners, zij zijn constant aanwezig, zien/horen hun familie enkel via faceteam of telefoon. Gisteren is onze leefgroep verhuisd naar de Anjers, serviceflats van het OCMW. Onze leefgroep, de Honk wordt gebruiksklaar gemaakt voor eventueel besmette ‘corona’bewoners. Wij hebben steun van een dokter en verpleegster, verder zal het team samengesteld worden uit vrijwilligers van het pedagogisch team. Medische maskers en ander medisch materiaal is besteld. Hoop van harte dat we Coronavrij blijven… en dat mijn collega’s die in de frontlinie komen staan het niet onderschatten,… we hebben al voor hete vuren gestaan, al meerdere bewoners bijgestaan bij hun heengaan door ziekte of ouderdom (sta zelf in de VZW sinds 1981) maar dit beestje #corona is van een andere orde… wens ons allen veel sterkte en moed om te blijven doorzetten, Viv Saelen
Maandag 6 april verschenen er ook verschillende artikelen in De Standaard. Instellingen voor personen met een handicap staan niet op de lijst van de prioriteiten voor de verdeling van beschermingsmateriaal en de uitrol van verhoogde testcapaciteit. De overheden volgen de aanbevelingen van de Risk Management Group en die namen onze sectoren niet mee op. Personen met een handicap( en hun netwerk) vrezen hetzelfde als het gaat over de triage van de te behandelen of niet te behandelen patiënten.
Hartelijk dank en grote bewondering voor jullie inzet. Maar ook voor deze oproep aan de overheid. Hopelijk krijgen jullie gehoor.
Sterkte
In de recentste uitgave van het magazine Sterk* van het VAPH zegt Vlaams minsiter van Welzijn Wouter Beke het volgende: ‘onheil kan elk van ons overkomen. We mogen niet terugplooien op onszelf. We worden pas sterk in relatie tot andere mensen’. Wel, meneer Beke, deze onheil is een feit, zorg in eerste instantie dat er voldaan kan worden aan de basisbehoeften, zoals gezondheid en veiligheid. Voor de bewoners, maar zeker ook voor de talloze begeleiders die zonder bescherming de relatie aangaan. Zij zijn onze kracht en rijkdom en ja, onze helden van de welzijnssector!
Binnen Jeugdzorg-voorzieningen is de situatie des te erger. Jongeren zitten er in lock-down of net niet. Gaan vrienden opzoeken buiten voorziening en komen in contact met begeleiders die de veiligheidsafstand niet kunnen in acht nemen, ook al wordt hiervoor vanwege directie duidelijk gewaarschuwd. Ook van zijde begeleiders niet beschermd te moeten werken met de jongeren en de werkdrukverhoging omwille van feit dat jongeren niet meer naar school kunnen en dus 24/24 u in leefgroep moeten verblijven met 10 leefgroepsgenoten en wisselend begeleidend personeel, een werk/leefsituatie met hoog risicogehalte als je mij vraagt.
Groot gelijk , ik zou heel de zorgsector aanraden om in toekomst niet meer op rechtse asociale partijen te stemmen
Volkomen met je eens Ludo !
Zeker lezen
Sociaal werk op het platteland: ‘Voor sommige cliënten is schaamte het grootste probleem’
Wat kan de lokale politiek aan armoede doen? ‘Regels strenger maken is niet altijd de oplossing’
Voedselonzekerheid: in het spoor van kwetsbare bewoners in Antwerpen-Noord
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies