Geachte minister-president,
Wij hebben een gemeenschappelijk doel! “Een warm en zorgzaam Vlaanderen.”
Een doel om hoopvol van te worden. Het is in ieders belang dat zo veel mogelijk mensen zich aangesloten voelen bij de samenleving. Dat is niet alleen goed voor die mensen, maar ook voor de samenleving! Het maakt leven in Vlaanderen aangenamer en draagt bij tot betere gezondheid, een sterkere economie, meer veiligheid, enzovoort.
‘Er zijn veel alarmsignalen over het welzijn en de nood aan zorg in onze samenleving. Het gaat niet de goede kant op.’
Met de regelmaat van de klok tonen verschillende media en onderzoekers ons de vele alarmsignalen over het welzijn en de nood aan zorg in onze samenleving. Of het nu gaat over jongeren in kwetsbare opvoedingssituaties, mensen met een beperking die uit de boot vallen, eenzaamheid, psychische moeilijkheden, zelfmoordcijfers, de stijgende nood aan ouderenzorg en thuiszorg, een tekort aan kinderopvang, (kinder)armoede, schulden, uithuiszettingen, woningnood, familiaal geweld, kindermishandeling, (v)echtscheidingen… Het gaat niet de goede kant op.
Gelukkig hebben wij een gemeenschappelijk doel: deze alarmsignalen aanpakken en zorgen dat mensen niet uit de boot vallen. Voor dat warm en zorgzaam Vlaanderen. Een doel waar tal van organisaties, verenigingen en vrijwilligers zich dagelijks voor inzetten. Wij worden blij als we in het regeerakkoord lezen dat zij onze samenleving mee vorm geven en steun van de overheid verdienen. “Wie hulp nodig heeft, laten we nooit in de steek. Voor de ondersteuning van kwetsbaren maakt de Vlaamse Regering de nodige budgetten vrij.”
Alweer een gemeenschappelijk doel: de budgetten die vrijgemaakt worden zo efficiënt mogelijk inzetten. Voor dat warm en zorgzaam Vlaanderen. Niemand kan daar tegen zijn.
Vechten tegen de bierkaai
We lijken wel anders te kijken naar hoe je dat doel kan bereiken. Snoeien om te bloeien klinkt mooi, maar in de praktijk is het voor al die organisaties, verenigingen en vrijwilligers nu al vaak vechten tegen de bierkaai. Schaarste is de context waarin sociaal werkers, zorg- en hulpverleners – uit gelijk welke organisatie – dagelijks moeten werken. De wijdverspreide wachtlijsten zijn daar een illustratie van, waardoor mensen van het kastje naar de muur gestuurd worden. Besparingen zullen die realiteit niet beter maken.
‘Zonder bovenbouw is er geen vorming, coaching of teamwerking.’
Snoeien in structuren en bovenbouw klinkt alsof het niet voelbaar is voor de man die een eind aan zijn leven wil maken, de jonge gast die niet meer bij zijn ouders kan wonen, het koppel dat uit huis gezet wordt, de dame met een beperking en de oude man die niet kunnen leven zonder zorg of het gezin waar de kinderen regelmatig familiaal geweld ervaren.
Helaas kunnen we u hier geen gelijk geven. Structuren en bovenbouw zijn er net om sociaal werkers, zorg- en hulpverleners te ondersteunen en ontlasten, zodat zij op een kwalitatieve manier hulp kunnen bieden. Zonder bovenbouw is er ook geen vorming, coaching, teamwerking, digitalisering, administratieve omkadering. Zonder bovenbouw kunnen we niet voldoen aan de verplichtingen die de overheid oplegt over veiligheid, preventie, privacy, sociale zekerheid, fiscaliteit en publieke aanbestedingen.
Besparen heeft gevolgen
De gevolgen zijn sowieso voelbaar voor kwetsbare mensen. Of het nu gaat om één euro of 300 miljoen: besparen waar de noden nu al torens hoger zijn dan de middelen, heeft impact. Het geeft ook een verkeerd signaal aan diegenen die nood hebben aan dat warm en zorgzaam Vlaanderen, en voor diegenen die zich daar dagelijks voor inzetten. Voor de samenleving belooft het op de lange termijn weinig goeds.
‘Ons gemeenschappelijk doel? Een warm en zorgzaam Vlaanderen.’
We zijn daarom ontzettend bezorgd. We begrijpen uw keuzes niet. Maar gelukkig hebben we een gemeenschappelijk doel. Een warm en zorgzaam Vlaanderen. Waar voor iedereen een plaats is en waar niemand er alleen voor staat. Een goed beleid op het vlak van welzijn en zorg is de hoeksteen daarvan. Dit vereist investeringen in plaats van besparingen.
Wij vragen daarom met aandrang om de impact van uw besparingen in de verschillende sectoren onder ogen te zien en het gevoerde beleid opnieuw te bekijken.
Reacties [7]
Op 5 maart , een dikke week voor de lockdown, was er een betoging in Brussel van de non-profit en socio-culturele sector. Verpleegsters liepen op deze natte koude donderdagochtend zij aan zij met opvoeders en kunstenaars te roepen dat ze onderbemand, onderbetaald en overvraagd werden. Met 8500 riepen ze dat hun sector uitgehold werd en dat het hen onmogelijk gemaakt werd om hun job naar behoren uit te voeren. De media heeft hier weinig aandacht aan geschonken, de politiek heeft er niet op gereageerd.
Vandaag zijn de dokters, verplegers en verzorgers de helden. Meer dan terecht worden zij bezongen en krijgen zij applaus. Ze verdienen het, ze riskeren dagelijks hun leven en dit wordt erkend en bejubeld . De media en de politici zingen mee.
Wij willen aandacht vragen voor de ‘onbezongen helden van de zorg’ .
Duizenden begeleiders gaan al weken zonder beveiliging werken in begeleidingstehuizen.
Opvoeden, begeleiden van jongeren, ondersteunen van mensen met een handicap is meer dan e
Na 35 jaar ervaring: Graag meer geld voor mensen op de werkvloer en minder hogere kaders alsjeblieft! Extra richtlijnen en visie uitwerken met veel vergaderen op kaderniveau kost véél geld! Daar ben je niets mee als je cliënten, patiënten, nood hebben aan zorg,luisterend oor… en je handen tekort hebt! Bespaar op de kaders en geef terug geloof in het idealisme van je basis!
En ik wil een hoger pensioen, ik wil hogere minimumlonen,ik wil meer inspanning voor het klimaat,Ik wil beter openbaar vervoer en betere wegen, ik eis hogere subsidies voor het onderwijs, ik wil een beter werkend gerecht, ik eis betere zieken- en gehandicaptenzorg, ik eis een eis verlaging van de kosten voor elektriciteit,
weg met de wachtlijsten ,wij eisen er moet tussenkomst bij zeldzame ziektes komen, lagere remgelden, er moeten dringen leer sociale woningen komen,
Er moet een verhoging van de subsidie voor cultuur komen, de bruggen moeten ieder jaar gecontroleerd , wij willen verlaging van de btw op maandverband, wij moeten meer investeren in wetenschappelijk onderzoek , wij eisen vermindering van de staatsschuld, en zo verder en zo verder.
En ik persoonlijk eis minder azijngezeik, minder gezeur, meer kijk in eigen boezem, ‘inder eigen belang en meer zelfbevraging over wat ik voor de maatschappij kan doen ipv omgekeerd.
Graag dringend aub.
Ik, persoonlijk eis minder azijngezeik, minder gezeur, meer kijk in eigen boezem, minder eigenbelang en meer zelfreflectie … zo maak je inderdaad een kans om te ontdekken wat je voor de maatschappij kan betekenen. Misschien, heel misschien, word je dan een waardig lid van die maatschappij? Kortom: heel veel werk aan je winkel… dringend! :p
voor mij een goede omschrijving van wat er gebeurt en moet gebeuren… elke dag inzetten op de zorg van kwetsbare mensen vraagt solidariteit in de samenleving! korte termijn denken is nefast en zal op lang termijn duurder zijn voor de samenleving en donkerder voor de mensen.
samen zorgen, daar gaan we voor, want het is een illusie dat je in je leven nooit ondersteuning nodig hebt.
Heel juist. Helaas denkt onze huidige politieke garde enkel maar op korte termijn en niet op langere termijn (“dat zijn dan alweer problemen voor mijn opvolgers, daar lig ik nu niet van wakker”)
Laten we open en oprecht zijn naar elkaar toe, in een kader van gelijkwaardigheid, dan pas kan de sociale sector zich ontplooien tot een waardige bijstander voor een zorgzaam en warm Vlaanderen.
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘AI biedt enorme kansen voor sociaal werk’
Monsterbrouwsel Fentanyl: ‘Ik wil het niet zien, maar kan niet stoppen met kijken’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies