Fan van de vakbond
Ik ben een grote fan van de vakbond, de kleur maakt me niet uit. Vakbonden zijn nodig om de belangen van werknemers te verdedigen. Zeker nu kortgeschoolden hun loon niet onmiddellijk zien stijgen. Daar moet dringend iets aan veranderen en dat kan enkel met sterke vakbonden. Het is een strijd die ze hevig voeren.
‘Drie tot zes maanden wachten op een uitbetaling is schering en inslag, met af en toe een uitschuiver tot een jaar.’
Maar die strijd staat in schril contrast met een ondertussen steeds groter wordende steek die ze laten vallen: het tijdig uitbetalen van de werkloosheidsuitkeringen.
Het probleem bestaat al langer, maar werd tijdens de coronacrisis heel groot toen werknemers massaal in de tijdelijke werkloosheid terechtkwamen. Zowel de RVA als de uitbetalingsinstanties – waaronder de vakbonden – konden de grote toestroom niet aan. Gezien de uitzonderlijke omstandigheden was dat zeker te begrijpen.
Ondertussen zijn we drie jaar verder, corona is niet langer pretbederver, maar toch is de situatie kritieker dan ooit. Drie tot zes maanden wachten op een uitbetaling is schering en inslag, met af en toe een uitschuiver tot een jaar. Jawel, je hebt het niet verkeerd gelezen: sommige mensen wachten een jaar lang op hun werkloosheidsuitkering. Ik vind dat niet normaal.
Hallucinant ingewikkeld
Laten we eerlijk zijn: er komt natuurlijk wel wat kijken bij zo’n uitkering.
Om te beginnen is het aanvragen van een werkloosheidsuitkering vergelijkbaar met het invullen van je belastingaangifte. Er zijn quasi evenveel verschillende aanvraagformulieren als dat er nummertjes zijn op het belastingformulier. Bovendien hoor je het na het lezen van de titels van de formulieren gegarandeerd donderen in Keulen.
Die hallucinant ingewikkelde aanvraagprocedure is niet de schuld van de vakbonden. Dat weet ik. Maar mensen die zowat 18 euro per maand betalen om lid te zijn van hun bond, mogen toch verwachten dat ze met raad en daad worden bijgestaan bij het invullen van al die documenten.
En jawel, dat doen vakbonden ook, alleen moet je gemiddeld een drietal weken wachten op een afspraak, toch als je een computer hebt. Anders moet je telefoneren en met schietgebedjes hopen dat iemand je telefoon binnen een realistische tijdspanne opneemt. Een unicum, leert de ervaring.
Op eigen houtje
Veel mensen proberen het dan maar op eigen houtje. Ze vullen de documenten zelf in en versturen ze aan hun vakbond. Om vervolgens soms weken niks te vernemen tot er plots een mail of brief komt met de vraag om bijkomende documenten te verzamelen. Bij sommige mensen gaat dat zo een paar keer over en weer. Vanop afstand of na een afspraak drie weken later.
‘Tijdens die wachtperiode geraken mensen echt belachelijk diep in de shit.’
Als het dossier dan eindelijk volledig is en naar de RVA wordt doorgestuurd, heeft die dertig dagen tijd om te beslissen. Waarna mensen soms nog wekenlang moeten wachten op de effectieve uitbetaling. Waarom? Dat weet ik zelf ook niet, want de informatie daarover is erg karig.
Diep in de shit
Tijdens die wachtperiode geraken mensen echt belachelijk diep in de shit. Het spaargeld wordt opgesoupeerd, mensen krijgen betalingsmoeilijkheden, kopzorgen en mentale problemen.
Allemaal zaken die je kan missen als kiespijn, zeker als je op zoek bent naar een nieuwe job. Geen wonder dat mensen langdurig werkloos worden of door de miserie soms zelfs werkonbekwaam.
Naar het OCMW
Sommige mensen verzamelen de moed om naar het OCMW te stappen voor hulp. Of krijgen dat vriendelijk advies vanuit de vakbonden zelf, jawel.
Het OCMW kan namelijk, in afwachting van de uitbetaling van de werkloosheidsuitkering, een voorschot verlenen. Alleen kan dat enkel als het totale gezinsbudget niet meer is dan wat het gezin als leefloon zou krijgen. Het OCMW betaalt ook enkel het barema leefloon uit, niets meer.
‘Je voelt toch dat het niet klopt?’
Dat dit bedrag vaak lager ligt dan de werkloosheidsuitkering waarop mensen recht hebben, mogen wij, OCMW-maatschappelijk werkers, uitleggen. Heel plezant allemaal.
Ondertussen kunnen we wel uitstel van betaling vragen aan schuldeisers. Gelukkig wordt dat meestal ook wel gerespecteerd. Kleine anekdote: die blijken ook in dit verhaal veel bereikbaarder te zijn dan de vakbonden.
We creëren problemen
Maar je voelt toch ergens dat het niet klopt? Een hoofdmaatschappelijk werker van een OCMW vertelde me onlangs dat de helft van de hulpvragen voor zijn team dit soort voorschotten op werkloosheid zijn. De haren rijzen me te berge.
‘Opkomen voor de gewone mens, is dat zo moeilijk?’
Tijdens mijn bemiddelingen rond huurachterstallen zie ik ook steeds vaker mensen die huurschuld opbouwen omdat ze wachten op de uitbetaling van hun werkloosheidsvergoeding. Waar zijn we mee bezig? We creëren problemen. We veroorzaken schulden. We zien gezinnen wegzakken. En dat terwijl een werkloosheidsuitkering een recht is dat werd opgebouwd, geen cadeau dat je verdient.
Grootste teleurstelling
Ongetwijfeld kunnen voor dit euvel veel redenen ingeroepen worden. Administratieve rompslomp bijvoorbeeld, of het kluwen aan regeltjes waar een kat zijn jongen niet meer in terugvindt. Dat onze overheid het je liefst zo lastig mogelijk maakt om gewoon je rechten uit te putten, dat zijn we ondertussen al gewend. Er zou zomaar eens iemand willen profiteren, weet je wel?
Alleen had ik van de vakbonden een meer activistische houding verwacht. Waarom staan ze hiervoor niet op de barricades? Waarom kaarten ze tot vervelens toe dit probleem niet aan in de media? Opkomen voor de gewone mens, is dat zo moeilijk?
Ter aanvulling: ook bij de hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen loopt de wachttijd op, wellicht veroorzaakt door dezelfde problemen en het gebrek aan middelen en personeel om hun opdracht deftig te vervullen. Maar het verschil zit hem toch vooral in de aard en de rol van de uitbetaler.
Vakbonden hullen zich in doodse stilte en verstoppen zich achter gesloten deuren en onbereikbare telefoons. Dat de gewone werkmens na een corona- en energiecrisis zo aan zijn lot wordt overgelaten door zij die net voor hen zouden moeten zorgen, is wellicht de grootste teleurstelling in mijn loopbaan.
Reacties [16]
Goh, ergens ben ik blij om deze reacties te lezen. Ik ben ‘gelukkig ‘ niet de enige. Per december 2024 ontslagen door mijn werkgever die al meer dan een jaar zorgde voor een toxische werkplek. Alle papieren in orde gebracht om een uitkering aan te vragen, althans dat dacht ik. Inmiddels wacht ik al meer dan 3 maanden op het C4 formulier wat mijn werkgever, om welke reden dan ook, niet correct wil invullen en afgeven. Vakbond en RVA zijn bezig om het C4 formulier te bemachtigen. Maar hoe moeilijk kan dat zijn? En waarom is een aanvraag en toekenning van een uitkering afhankelijk van 1 formulier wat een werkgever nalaat in te vullen. Alsof de vakbond en de RVA geen informatie van mij hebben? Mijn financiële middelen zijn zo goed als op, mijn mentale gezondheid laat na een zeer stressvol jaar te wensen over en dat allemaal omdat er 1 persoon 1 papiertje niet wenst in te vullen… ik sta echt perplex.
Begin december vorig jaar deed ik de eerste mail naar de vakbond. Inderdaad weken wachten vooraleer je een gesprek kan doen. Nog eens weken wachten vooraleer je dossier in orde is. We zijn nu eind april. Ik ben vorige week naar de RVA MOGEN gaan. Ik heb sinds eind vorig jaar geen enkele vorm van inkomen. Ik ben een alleenstaande mama met 2 schoolgaande kinderen en leef van mijn spaarcenten. Die geraken uiteraard ook op. Ik heb 30 jaar gewerkt, veel problemen gehad de laatste tijd. Is dit hoe een belg behandeld wordt in eigen land? Hoe moet ik omschrijven hoe ik me voel? Ontgoocheld, onbegrip, ziek van de stress.
Dank u wel aan het hele systeem. Het werkt niet! Ik ben alle motivatie verloren en ik weet het echt niet meer. Gaan stemmen? Voor wie? Voor diegene die dit oplost…
Als iemand die regelmatig met werkloosheidsdossier werk. Valt het me op dat het huidig systeem voor vele zaken niet werkt. Er zou echt eens met een pragmatische bril gekeken moeten worden voor het systeem te verbeteren.
Gelukkig heb ik binnen VDAB een topmanager, die actief aan de slag gaat, om te werken naar oplossingen. De versnippering van mandaten en organisme, maakt het geen gemakkelijke taak.
Mijn uitkering werd tot mei mooi op tijd betaald. Nadat ik met het Activa-attest part-time aan de slag kon gaan, was ik zoooo blij. Eindelijk als 55+ weer een zinvolle job waar ik al mijn ervaring en goesting in kwijt kon, een toffe baas die in mij gelooft na 2 jaar lang door de arbeidsmarkt genegeerd en gekleineerd te zijn geweest.
De financiële steun aan mijn werkgever om een langdurig werkloze aan te werven, wordt van mijn loon afgehouden. Alle nodige documenten werden mooi op tijd ingediend. Maar honderden euros per maand die de vakbond dient uit te betalen blijven achter en als alleenstaande moeder zak ik steeds dieper weg in een financiële put.
Ondertussen is mijn werkgever zo tevreden dat ik nu full-time aan de slag ben gegaan. Ik zou moeten juichen om van het werkloosheidsstatuut verlost te zijn. Echter blijft Activa nog meer dan 2 jaar doorlopen en kan oplopen tot 1/3 van mijn nettoloon.
Oorverdovende stilte. Al vonden ze wel de tijd om mijn bijdrage te verhogen
Na 5 maanden te moeten wachten op mijn uitkering krijg ik slechts 26 EUR per dag. Ik heb nogthans 9 maand gewerkt aan een brutoloon van 2631 EUR, volgens de socialistische vakbond is dit normaal dat lage bedrag, ik had zogezegd 46 dagen te weinig gewerkt ???
De malaise aankaarten waar ze het grootst is, is ongetwijfeld met het nodige media-effect. Dat de politiek door de overname van het sociaal beleid – in handen van de sociale sector – continue de uitholling van alle sociale rechten veroorzaakt zou het meest in het oog hoeven te komen. Maar waarom we dat schijnbaar vergeten in het stemhokje is voor mij het grootste raadsel. Als u aan het OCMW werkt: uw budget en verantwoording ligt nu “rechtstreekser” bij de politiek. De vrijwilliger is nu standaard iemand die wat “moet” bijverdienen en dus bij de politiek goed moet staan. De vakbond moet kapot worden gemaakt want zij krijgen minder middelen. En minder leden… ELKE solidariteit heeft die politiek onderuit gehaald. Maar dat het patronaat op 6 jaar 19 miljard van die politiekers kreeg, en weg wist te ventileren naar kaaimaneilanden; daar gaat het niet over. Let op: het is met alles. Met het klimaat verzuipen en verbranden we… maar toch willen we goedkoop in het vliegtuig.
Supertof artikel!
Ik ben begin dit jaar gaan samenwonen met iemand die werkloos was en in schuldbemiddeling zat. Toen we zijn gaan samenwonen had zij al 5 maanden geen werkloosheidsvergoeding gehad. Na onze samenwoonst heeft zij al wel stortingen gehad maar die hadden, vanwege ons gezamenlijk inkomen aangepast moeten zijn, maar daar is de vakbond ook niet in geslaagd.
Het meest frustrerende is dat je bij een vakbond niet meer binnen geraakt op een normale termijn. En als je ze dan, na afspraak, toch eens aan de lijn krijgt, gaan ze het bekijken en gebeurt er vanaf dan niks meer.
Ik vrees dat m’n vriendin ondertussen al rond de 3 à 4 duizend gaat moeten terugbetalen. Ik heb er al een deel voor opzij staan, maar probeer zo maar eens uit de shit te geraken.
als alles online moet gebeuren laat de organisaties die de deuren sluiten de mensen hun internet betalen ! schaam u, ziekenfondsen, vakbonden… parasiterende banken die ouderen laten stikken ! Wat zijn we toch brave burgers!!
Ik kan enkel maar beamen en zelfs concluderen dat de specifieke en gedetailleerde collum u schreef. Deze ook helemaal mijn waarheid en leefwereld de hand geeft. De gevolgen op lange termijn kunnen catastrofale gevolgen hebben wanneer elk uniek dossier niet juist behandeld geraakt. Ik had in mijn verhaal een reddende engel! Ik ben heb dankbaar!
Je neemt me de woorden uit de mond… Ondertussen verwijs ik mensen al standaard door naar het OCMW voor een voorschot aan te vragen, vandaag nog gedaan. Ik spendeer uren met het verzamelen en doorsturen naar de vakbond van de juiste documenten, een werk dat zij eigenlijk behoren te doen, terwijl hun leden betalen voor diensten die ze niet krijgen. De wereld op z’n kop. Laatst nog iemand uit die mesthoop geholpen die heen en weer gepingpongd werd tussen de vakbond en het OCMW. Resultaat: 4 maand zonder enig inkomen… Bedankt voor jouw signalering 😊
Sterk artikel. Het gebrek aan verontwaardiging en actie hierrond verbaast mij.
Ik ben zelf werkloos (eigenlijk werk ik gratis als onbetaalde stagiair in het sociaal werk met een vrijstelling van de VDAB, maar soit) en heb meer dan 5 maanden moeten wachten op mijn uitkering. Gelukkig had ik een spaarboekje, waar ondertussen niet veel meer van overblijft.
In de praktijk zie ik hetzelfde gebeuren bij onze doelgroep. Je moet al sterk in je schoenen staan en de taal machtig zijn om je dossier bij de ABVV in orde te krijgen. Ook in sectoren waar veel gebruik wordt gemaakt van economische werkloosheid leidt dit tot problemen. Ik ken mensen die al maanden wachten op de uitbetaling van stempeldagen. Dat zijn niet de grote drama’s zoals bij volledig werklozen – maar het heeft wél een impact op de levenskwaliteit van mensen.
Welke oplossingen zien jullie voor dit probleem? Laat maar horen.
Het zou al veel helpen als diensten van achter hun online afsprakenmuur zouden komen en je er gewoon kon binnenlopen tijdens de kantooruren. Heel ACV Brussel-Vlaamsbrabant werkt nog uitsluitend op afspraak. Beschamend.
Ik maakte een telefonische afspraak waarop je weken dient te wachten. Uiteindelijk werd die eenzijdig door hen geannuleerd en vervangen door een fysieke afspraak op een moment dat ik helemaal niet kon. Blijkbaar hebben we niets beters te doen dan dag in, dag uit te wachten op dat ene moment dat ze goodwill tonen.
‘Want ja, Mevrouw Van Roey, u hebt bij de ombudsdienst immers een klacht ingediend.’ Dat kreeg ik toen te horen…
Sindsdien krijg ik geen enkel teken van leven meer. Nochtans heb ik al meerdere malen gesmeekt om een beetje menselijkheid.
Het lijkt wel dat ik nu gestraft word omdat ik het gewaagd heb de schending van mijn basisrechten aan te kaarten. Ik sta met de rug tegen de muur en kan alleen maar afwachten.
Wie kan mij dit uitleggen??
Ik was jarenlang bestuursvrijwilliger bij ACV.Dikwijls hebben we als militanten deze schandalige toestanden aangekaart. Verbetering…. noppes….😪
U heeft groot gelijk dat u dit aan kaart maar het is niet enkel werkloosheid, bij sommige mutualiteiten kunnen ziekte uitkeringen ook eindeloos blijven duren. Gelukkig kun je hen wel bereiken en obstakels recht zetten maar ondertussen wachten mensen wel op de centjes.
Mutualteit bereikbaar? Enkel online afspraken. Telefonisch contact opnemen of afspraak maken lukt niet. Ik heb al enkele malen klachtenformulier ingevuld en dan had ik relatief snel een antwoord.