Geachte Heer,
Omdat ik dacht dat het leven daar simpeler zou zijn heb ik me een tijdje geleden teruggetrokken op het platteland. Helaas moet ik vaststellen dat het leven daar helemaal niet simpeler is, simpelweg omdat het loket zo goed als helemaal uit het Vlaamse dorpsbeeld is verdwenen. Het schijnt dat er voor de uitbraak van corona hier en daar nog een loket te vinden was, maar blijkbaar zijn de laatste loketbedienden aan de pandemie bezweken.
Ik ben hier op de buiten al twee keer een levende vos tegengekomen, maar het lukt me niet om in contact te komen met een levende mens van mijn mutualiteit die mij kan bijstaan om mijn formulierenpuzzel op te lossen.
‘Het lukt me niet om in contact te komen met een levende mens van mijn mutualiteit die mijn formulierenpuzzel kan oplossen.’
Een nachtwinkel vinden is nergens een probleem, maar omdat ik niet over internet beschik moet ik het vergeten om aan een abonnement van De Lijn te geraken en daardoor zit ik vastgeklonken in mijn gehucht.
Ik ken iemand die een foto heeft kunnen maken van een ijsvogel, maar die er niet in slaagt om haar werkloosheidsuitkering geregeld te krijgen omdat het onmogelijk is om haar problemen aan een levende mens van de vakbond voor te leggen.
Elke ochtend spreek ik met een eekhoorn, maar ook hij kan me niet uitleggen hoe ik, bij gebrek aan een postkantoor, mijn schuldeisers van antwoord kan dienen met een aangetekende brief.
Toen ik nog in de stad verbleef was er tenminste af en toe nog een geopend loket te bespeuren, maar ook daar is het lokettentekort nijpend. Vraag het maar aan de mensen die uit Syrië of Oekraïne zijn moeten vluchten omdat de bommen hun daar om de oren vlogen. Ook zij hunkeren naar een loket waar een levende mens hen, al dan niet van achter glas, een glimlach en antwoorden op hun vragen kan geven.
‘Is het niet mogelijk om het door een levende mens bediende loket officieel uit te roepen tot bedreigde diersoort?’
Omdat ik absoluut niet weet welke hooggeplaatste ik nog kan aanschrijven om de lokettennood aan te klagen, richt ik mij bij dezen tot u. Is het niet mogelijk om het door een levende mens bediende loket officieel uit te roepen tot bedreigde diersoort?
Als ik zie hoeveel aandacht en middelen er naar de bescherming van bedreigde diersoorten als de wolf of de bever gaan, zou de titel van bedreigde diersoort voor het uitstervende loket een reddingsboei kunnen zijn.
Wetend dat u geen moeilijke opdracht uit de weg gaat, groet ik u met Hoogachting,
Fr. De meester, in de volksmond: Dikke Freddy.
Reacties [10]
Het is nodig om zaken aan te klagen waar mensen die kampen met een tekort aan kansen en/of mogelijkheden tegen moeten vechten, die hen afsluit van of de toegang tot de maatschappij moeilijker maakt. Het is dan van het grootste belang dat wat je aanklaagt ook werkelijk een probleem is, anders boet je in aan geloofwaardigheid en kan de instantie waar je je tot richt jouw kritiek makkelijk afdoen als flauwe kul. Dikke Freddy heeft een platform gecreëerd waar aanklachten op een ludieke manier in the picture worden gezet. In deze brief staan echter een aantal elementen die het discours als geheel verzwakken. Zo kan iemand zonder internet perfect terecht in elke bibliotheek en weet ik uit ondervinding dat in elk geval mijn vakbond of ziekenfonds op afspraak werken, die je perfect digitaal of per telefoon kan vastleggen. Bovendien kan je een beroep doen op gezinshulp of een maatschappelijk werker, die je kunnen helpen je weg te vinden in dit administratieve kluwen.
Beste Johan,
Hoeveel dorpskernen wil je dat ik je opsom waar geen bibliotheek is? Leer mij de truc om mijn ziekenfonds (Helan) per telefoon te bereiken om een afspraak te maken. Enz., enz.
Dag Erik, er zijn inderdaad dorpen zonder bibliotheek. Dan kan je naar het naburige dorp, eventueel met hulp van die gezinszorgmedewerker. Wat de contacten betreft met ziekenfonds: dan moet je misschien veranderen van aanbieder, ik ondervind geen problemen met het liberale ziekenfonds, zij zijn zeer toegankelijk maar ook kleiner denk ik dan vele anderen, dat speelt klantvriendelijkheid en bereikbaarheid waarschijnlijk meer in de kaart. Ik geniet van je ludieke aanklachten, maar deze vind ik niet terecht. Lieve groet, Johan
Mogelijks heeft dikke Freddy wel een GSM, met al of niet een betaalkaart waar nog wat tegoeden op staan. Niet getreurd : je kan er in deze geen voordeel mee halen. Als je belt naar onze in overvloed aanwezig zijnde mutualiteiten, zijn “al hun lijnen bezet” en vragen ze “een ogenblik” geduld. Mijns inziens staat daar gewoon een bandje en geeft men ons enkel telefoonnummers van niet bemande lijnen. En Covid is voor éénmaal het ultieme excuus om niemand te woord te staan. Ook die commerce probeert zijn bestaansrecht te redden!
Mutualiteiten zijn net als banken geworden. Mensen zijn lastig, te weren, komen voor het minste … zo graag zien ze mensen. Niet dus. Het is veel moeilijker iets niet te doen als je iemand in de ogen kijkt, toch ? Als je niemand meer ziet voel je je ook niet verantwoordelijk meer. Mensen worden dossiers en nummers. En hoe zieker of meer op sukkel je bent, hoe ingewikkelder je papierwinkel. Heb je als gezonde burger geen benul van. Alles draait achter de schermen als vanzelf. Maar word je afhankelijk of ziek dan stopt het wiel met draaien. Als je alles digitaal maakt vanuit een dienst die werkt met overheidsmiddelen ben je dan ook niet zelf verantwoordelijk dat alle leden mee kunnen? Of moeten sociaal werkers secretaresses worden die alle papieren moeten verzamelen, scannen, printen, doorsturen en nog eens opnieuw omdat het fout ging? Ah ja de mensen moeten ons dan wel weten te vinden. Of de bus pakken. Als er nog een bushalte is.
De trieste waarheid, zoals alle brieven van Dikke Freddy. Kunnen we er iets aan veranderen? Ik zou wel willen, maar hoe? Alleszins, het is goed om het onder de aandacht te brengen!
En, de loketten die er toch nog zijn, die zijn er alleen op afspraak. Even spontaan binnenstappen lukt niet meer. Alles moet gepland worden. Dus als je toevallig een kantoor voorbijstapt, en plots denkt ‘Ah ja, dat moest ik ook nog regelen’, dan moet je een afspraak maken later nog eens terugkeren. Dat is zo voor bank, mutualiteit, … Zelfs bij de technische autokeuring kan je niet meer spontaan langsgaan als je toevallig in de buurt bent. Dat kan niet meer zonder afspraak. De angstige rationalisering die er door Corona gekomen is, heeft ons de spontaniteit ontnomen. Benieuwd of die ooit nog terugkeert…
Treffend weer een groot kwaad van deze tijd beschreven: anonimiteit. Het streven naar private rijkdom heeft geleid tot publieke armoede. Grootschaligheid is een wezenlijk element van massa is kassa. En dat kan alleen met extreme kostenreductie. Het concept is niet meer het Gezicht maar het Loket. Van het loket weten wij dat het in het belang is van degene die er achter zit, niet van degene die er voor staat, in de rij. En het loket gaat over een klein deel van de werkelijkheid. Het is een kastje dat verwijst naar de muur. (Ik weet niet of dit in Vlaanderen ook een beeldspraak is) In dit verband gebruiken wij in Nederland ook wel het beeld van het peerd van Ome Loeks: net heeft het beest geleerd om elke dag wat minder te eten, gaat het vermaledijde beest dood.
Wen er maar aan, dit is de nieuwe wereld! De meesten zijn te druk bezig mooi te wezen, rijk(er) worden, de beste te zijn enz.. En zeker niet aan een loketje gaan zitten, om het gezaag van een gewone mens te aanhoren. Als je onderaan de ladder vertoefd wordt je geen blik meer gegund, laat staan een “goeie dag of hoe gaat het”. Zij die reeds van de ladder zijn gevallen hebben enkel nog hun lotgenoten. Welvaart is voor 20% van de bevolking ondergang, waarvoor het beleid en de samenleving met de vinger mag worden gewezen. Onze sociale dienstverleners zijn geen tovenaars!
Heel mooi en ludiek omschreven maar inderdaad een trieste waarheid. Menselijk contact moet plaats ruimen robots, computers, avatars……., en wie weet wat er nog allemaal op ons af komt. De eenzaamheid zal alleen nog maar toenemen. Ik vraag mij af wie er eigenlijk echt behoefte heeft aan dit soort verdere ontwikkeling van een niet menselijke maar een ingebeelde wereld.
Zeker lezen
‘Discriminatie is een feit. Ook binnen het sociaal werk’
‘De invloed van Europa op ons sociaal beleid is enorm’
‘Klimaatactivisten en sociaal werkers kunnen elkaar versterken’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies