Gezondheidszorg in een notendop

Hoogste goed

De gezondheidszorg is een belangrijk thema, al was het maar omdat, zoals de auteurs fijntjes aangeven, de gezondheid eigenlijk voor iedereen het hoogste goed is. Tegelijk staat die gezondheid vooral bij sociaal kwetsbare groepen momenteel zwaar onder druk.

‘De relevantie van het thema is zonneklaar.’

Enkele jaren geleden bleek uit onderzoek dat ongeveer 900.000 Belgen een doktersbezoek uitstellen om financiële redenen. Het is maar de vraag of die situatie er de voorbije jaren niet verder op is achteruitgegaan. De relevantie van het thema voor de sociaal werker is dus zonneklaar.

Het boek ‘Gezondheidszorg in een notendop’ richt zich tot iedereen die zeer snel een eerste overzicht van het gezondheidsrecht wil krijgen. Of men nu werkt in een ziekenhuis, een farmaceutische firma of artsenpraktijk, patiënt is of gewoon interesse heeft in de gezondheidszorg.

Beleidsniveaus

Allereerst komt de wetgeving op de verschillende beleidsniveaus aan bod. In België is een deel van de gezondheidszorg geregionaliseerd. Zo werden de gemeenschappen bevoegd voor eerstelijnsgezondheidszorg, bijstand aan personen en oudereninstellingen.

De federale overheid blijft bevoegd voor de ziekte- en invaliditeitsverzekering, de organieke wetgeving en voor mechanismen van kostenbeheersing. Federaal bleef bijvoorbeeld ook het statuut van de ziekenhuisarts. Op Europees niveau werden eveneens een aantal grondrechten omtrent gezondheidszorg vastgelegd.

Ook de patiënt komt aan bod. Zo werd in 2002 de wet op de patiëntenrechten gestemd. Er wordt uitgeweid over bio-ethiek,  abortus en medische aansprakelijkheid. De auteurs schrijven ook over geneesmiddelen en aspecten als vergunning, prijsbepaling en terugbetaling. Tot slot bevat het boek een hoofdstuk over het omgaan met gegevens, privacy van de patiënt en het medisch beroepsgeheim.

Voor sociaal werkers?

Het boek werd niet geschreven voor sociaal werkers. Maar kan het onze beroepsgroep van dienst zijn?

Allereerst enkele minpunten. Sommige concepten worden slechts beknopt uitgelegd. Vanuit sociaal perspectief kan men zich afvragen hoe het aspect ‘bijstand’ zich bijvoorbeeld verhoudt tot bijstand in de context van sociale zekerheid. Idem voor elementen als derdebetalersregeling en verhoogde tegemoetkoming. Het Bijzonder Solidariteitsfonds krijgt maar drieënhalve regels aandacht.

‘Een niet te uitvoerig instapwerk.’

Dat vormt meteen het grootste nadeel voor de sociaal werker: de specificiteit van deze benadering komt niet aan bod. Zo had het onderdeel over de maximumfactuur uitgebreider gekund. Ook pertinente uitdagingen van de hedendaagse maatschappij op sociaal vlak ontbreken, zoals bijvoorbeeld de kwestie van het Mattheüseffect.

Dat neemt niet weg dat het boek uiterst bruikbaar kan zijn. Het hangt er maar van af wat je noden zijn. Dit werk is bedoeld als niet te uitvoerig instapwerk over gezondheidsrecht, en die functie vervult het zeker naar behoren, met een brede waaier aan thema’s die aan bod komen.

Al bij al biedt ‘Gezondheidszorg in een notendop’ een degelijk, ietwat droog maar zeer aanwendbaar overzicht. Zeker voor wie het overzicht een beetje kwijt was en door de bomen het bos niet meer ziet.