Hoopverlening is een mooi vak

Buurtwerk t’ Lampeke

Hoopverlening is een initiatief van buurtwerk ’t Lampeke, in nauwe samenwerking met CAW Oost-Brabant, Amber vzw en De Wissel vzw. Allemaal zijn ze actief in het Leuvense.

Het idee ontsproot aan het brein van Karen Daniëls. In het magazine die bij de documentaire hoort, schrijft ze: “Na 22 jaar in dit beroepsleven, durft een mens al eens een voorzichtige balans opmaken: Waar had ik het gevoel iets bij te dragen? Waarbij voelde ik me machteloos? Wat heb ik gezien, gehoord, gevoeld? Wat mocht ik leren van diegenen die mijn pad kruisten?”

‘Verbinding is een cruciaal element in hulpverlening.’

“De blik richtte zich niet alleen naar binnen, mijn vak wordt immers ingekleurd door de buitenwereld. Een maatschappelijke context van grenzen die sluiten, van radicalisering en verharding, van harde taal, oneliners en tweets, van zoveel onvermogen… Het effect op de hulpverlening kon niet uitblijven: de meest kwetsbaren vallen het eerst uit de boot, de kinderarmoede blijft toenemen… Wat is er nodig om het tij te doen keren?”

Die vragen lieten Karen niet los. Gesprekken met collega’s, buurtbewoners, ouders volgden. Centrale vraag: Wat is voor hen van betekenis? Wat maakte het verschil in hulpverlening? “In de veelheid van ervaringen één constante: verbinding als cruciaal element in het hulpverleningsproces.”

Nadien volgden er nog vele gesprekken, ook met andere sociale organisaties uit Leuven. “Na heel wat samen praten, luisteren, voelen, verzamelen, loslaten en vasthouden, is er nu die documentaire in drie delen. Die documentaire is een uitnodiging om je te ontdoen van het keurslijf. Blijf aangeven dat het opbouwen van een band tijd en continuïteit vergt en dat niet alle hulpvragen zich laten gieten in kortdurende, wisselende trajecten. Bestaansrecht opeisen voor een mooi vak: dat van de hoopverlening.”

Relatie is beweging

In de eerste documentaire gaan Luc Deneffe en Nadia Weiss in gesprek over hun relatie. Nadia verbleef een tijd in De Wissel, de jeugdhulporganisatie waar Luc Deneffe directeur is.

Luc en Nadia gaan samen in gesprek over hun relatie doorheen de jaren. Het werd een warm en reflectief gesprek over telkens opnieuw kansen krijgen, de rugzak die je meekrijgt in je opvoeding, durven springen, principieel kiezen voor de mens, buiten de lijntjes kleuren, werken op maat, het kunnen blijven terugkomen ook na de ‘begeleiding’, het afstappen van denken in termen van schuld… En nog zo veel meer natuurlijk.

Samen mens zijn

Nathalie van Biesen is moeder van vier kinderen. Op haar achttien jaar begon ze als artikel 60 te werken in de Wurpskes, de dagopvang van buurtwerk ’t Lampeke. Jaren later is ze nog steeds betrokken bij de werking. Karen Daniëls is verantwoordelijk voor de dagopvang.

Het werd een eerlijk en kwetsbaar gesprek over familiebanden, moeder zijn, heikele thema’s aanbrengen, niet bang zijn voor conflicten, inspelen op emotionele noden, samen op de trein springen (letterlijk en figuurlijk), tijd nemen voor belangrijke momenten in het leven, samen doen en niet spreken over…

Het is wat het nodig heeft

Davud Mirza is student sociaal werk aan de UCLL en vrijwilliger bij buurtwerk ’t Lampeke. Hij vluchtte uit Afghanistan en legde in België een bewonderenswaardig parcours af. Sylvia Hubar geeft les aan dezelfde opleiding en is daarnaast actief als sociaal werker in het wijkgezondheidscentrum ‘De Ridderbuurt’.

Zij maakten verbinding met elkaar tijdens het unieke en inspirerende studietraject van Davud. Ze gaan in de documentaire in gesprek over hun relatie. Het werd een verrassend en strijdbaar gesprek over kansen krijgen en (samen) nemen, tomeloze inzet, het belang van inspirerende rolmodellen, flexibel en humaan omgaan met regels, het gezond verstand gebruiken, het kiezen voor mensen van begin tot einde, engagement opnemen in je werk, het realiseren van de rechten van de mens… En nog zo veel meer natuurlijk.

Magazine

Hoopverlening is meer dan deze drie documentaires. Er is ook een magazine met reflecties op de drie verhalen door onder meer kinderpsychiater Peter Adriaenssens, professor Kristel Driessens, onderzoeker Judith Leest, kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen en Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen. Het magazine kan je downloaden op www.hoopverlening.be. Daar staan ook de drie documentaires en nog meer boeiend filmmateriaal.

Karen Daniëls sluit haar stuk in het magazine af met woorden van dichter Herman de Coninck: “Het is met de hoop als met de wegen op het platteland. Er was nooit een weg. Maar als steeds meer mensen in dezelfde richting lopen, ontstaat de weg vanzelf.” Wandelt u mee?