Kan je iets meer vertellen over jezelf?
Ik ben een 55-jarige verpleegkundige. Ik ben alleenstaande mama van twee zonen die intussen volwassen zijn. Nadat ik afstudeerde heb ik enkele jaren in het operatiekwartier van een ziekenhuis gewerkt. Nu werk ik op de dienst thuisverpleging van het Zorgbedrijf Roeselare. Daarnaast gaat al mijn vrije tijd naar de politiek. Zeker nu in aanloop naar de verkiezingen.
‘Al mijn vrije tijd gaat naar de politiek.’
Wat houdt je job juist in?
Ik ben verpleegkundig coach bij de dienst thuisverpleging waar ik achttien verpleegkundigen begeleid. Ik voer intakegesprekken, start nieuwe zorg op en begeleid beginnende verpleegkundigen. Bij moeilijke casussen, ga ik met hen mee. Daarnaast doe ik veel administratie en planning. Ik vind het belangrijk om elke patiënt en elke thuissituatie goed te kennen. Maar ook om actief te blijven op het werkveld en te overleggen met andere eerstelijnszorgverleners. De dienst thuisverpleging bij het Zorgbedrijf Roeselare bestaat nog maar twee jaar. Ik heb het samen met een collega mee opgestart. Dat was een mooie uitdaging. Voorheen werkte ik bij een andere grote thuisverplegingsorganisatie, dus ik kende het klappen van de zweep.
Waarom besloot je om de stap naar de politiek te zetten?
Het begon enkele jaren geleden. Enkele kennissen vroegen om eens mee te komen helpen als vrijwilliger achter de schermen op een activiteit van CD&V. Beetje per beetje raak je dan gebeten door de microbe. Dat klinkt cliché, maar zo ging het echt. Ik werd voorzitter van Vrouw & Maatschappij Roeselare, de vrouwenafdeling van CD&V. En plots ben je voorzitter van de lokale afdeling. Dat was drie jaar geleden. En nu sta ik voor de tweede keer op de lijst.
Je omschrijft het alsof het je overkwam. Ging het echt zo?
Ik heb er uiteraard bewust voor gekozen, maar je rolt er ook wel in. Het boeit je en je gaat steeds een groter engagement aan. Telkens leg je de lat een beetje hoger. Moest iemand me zes jaar geleden gezegd hebben dat ik voorzitter zou worden van CD&V Roeselare, had ik dat nooit geloofd. Er is veel kritiek op de politiek. Maar ik vind het belangrijk om meer te doen dan aan aan de zijlijn erop staan kijken en kritiek te geven. Ik zeg niet dat ik de wereld zal veranderen. Zelfs als ik maar een klein verschil maak voor enkele mensen, is dat al een grote meerwaarde.
Op welke vlakken wil je het verschil maken?
Mijn speerpunten zitten in de zorg. Ik ben sterk verbonden met het werkveld. Daardoor kan ik aan de basis observeren wat er speelt. Veel mensen denken bijvoorbeeld dat iedereen in een goede woning woont. Dat is niet zo. Sommige mensen hebben onvoldoende verwarming of zelfs geen badkamer. Ik zie veel huizen die slecht geïsoleerd zijn. Dat wil ik aankaarten. Ik vind ook dat elke patiënt zo lang mogelijk thuis betaalbare en goede zorg moet krijgen. Die zorg moet gebeuren in samenspraak met de patiënt en mantelzorger. Voor mensen die geen mantelzorger hebben, moet je een sterk zorgnetwerk opzetten.
‘Ik observeer aan de basis wat er speelt.’
Waar zitten de grootste uitdagingen in Roeselare?
De grootste uitdagingen situeren zich vooral op vlak van gezondheid en zorg. De komst van het Zorgbedrijf zorgde voor een sterk zorgnetwerk. Er moet ook een goed preventiebeleid zijn. Aandacht voor beweging, gezonde voeding en eenzaamheid. Mensen willen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, we moeten dus inzetten op aangepast thuis wonen. De badkamer bijvoorbeeld op de gelijkvloers installeren voor mensen die de trap niet meer op kunnen. En we moeten goed zorgen voor de mantelzorgers, want als zij wegvallen, zitten we met een serieus probleem. Een ander stokpaardje van mij is ouderenmishandeling. Dat is meestal niet fysiek maar psychologisch, door familie die misbruik maakt van de situatie. Daar wil ik iets aan doen.
Waarom zet je je in voor CD&V en niet voor een andere partij?
Ik voel me het meeste verbonden met CD&V omdat het een partij is met een lange traditie van aandacht voor zorg en kwetsbaren. Ik zeg niet dat andere partijen daar niet aan werken, maar voor mij is CD&V de partij waar ik met die onderwerpen het meeste voeling zie.
‘Er moet een goed preventiebeleid zijn.’
Weten de mensen in jouw omgeving dat je actief bent bij CD&V?
Mijn collega’s weten het zeker en vast. Dat komt ook door de sociale media, want ik spreek er niet zo veel over. Je moet werk en privé gescheiden houden. Als iemand er vragen over stelt, zal ik erover vertellen. Soms toets ik bepaalde standpunten met hen af. Hoe zien zij het? Dan hebben we daar een leuk gesprek over. Dat wordt gewaardeerd. Ze zeggen allemaal dat ze gaan steunen. Hopelijk is dat waar.
Weten je cliënten het?
De meesten weten het niet. Met de verkiezingen in het vooruitzicht, wordt er wel over het onderwerp gepraat. Het gebeurt dan weleens dat een collega vertelt dat ik op de lijst sta. Misschien zou ik me meer moeten verkopen, maar ik blijf er bescheiden bij. Ik vind het belangrijker om naar mensen te luisteren. Waar liggen zij wakker van? Enkel zo kan je de belangrijkste werkpunten vinden en naar voor schuiven.
Overweeg je om je op Vlaams of federaal niveau politiek te engageren?
Nee, ik hou van het directe contact met mensen en hun dagelijkse vragen en noden. Hier lokaal iets kunnen betekenen, zou voor mij al heel mooi zijn.
Reacties [2]
+ als je thuishulp krijgt? Wees niet te kritisch. Anders zijn de gevolgen voor jou!
niet alleen de familie doet soms aan ‘psychologische’ ouderenmishandeling, ook in instellingen en thuis gebeurt dit.
En bij de thuiszorgdiensten draaien sommigen hun hand er niet voor om.
En de fysische mishandeling in een instelling: rap rap in bad (20 minuten per persoon: ophalen in de kamer, uitkleden, bad in, afdrogen, aankleden + hop naar de volgende – 6 mensen in 2 u tijd want om 11 u is het koffiepauze!), even wassen, geen tijd, + ga eens kijken op de afdeling met dementerende mensen. Deze weten toch van niets en liggen soms om 18 u al terug in bed, …
En ik spreek uit eigen ervaring.
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘Sociaal werk zal meer politiek worden’
Impact van migratie op mentaal welzijn: ‘Kinderen dragen littekens van hun ouders’
Functionele cookies Always active
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies