Jongeren schrijven brief aan hun psychiater: ‘Zonder jou had ik nooit gestaan waar ik nu sta’

Brief van Adjua (23)

Beste psychiater,

Risperdal, Dipiperon, Seroquel, Xanax, Tranxene, Temesta, Abilify, Mirtazapin. Dit zijn maar enkele voorbeelden van de lange lijst met medicijnen die ik tien jaar lang genomen heb. Toen ik startte was ik acht, ik kreeg medicatie voor mijn angsten en nachtelijke paniekaanvallen. Ik had al heel wat meegemaakt en had veel pijn en verdriet die mij de baas waren.

‘Ik heb dingen gezien, gehoord en gevoeld die geen enkel kind mag ervaren.’

De eerste vijftien jaar van mijn leven leken te lopen volgens de wet van Murphy. Alles wat fout kon gaan, ging fout. Ik heb dingen gezien, gehoord en gevoeld die geen enkel kind zou mogen ervaren. Het ging van kwaad naar erger.

Te veel emoties

Hoe ouder ik werd hoe moeilijker ik kon omgaan met mijn angsten en emoties. Hulpverleners beschreven mij als agressief, problematisch en manipulatief. Er werd mij altijd gezegd dat ik zonder medicatie onhandelbaar was. Ik had te veel verdriet, te veel woede, te veel emoties die ik zonder medicatie nooit zou kunnen reguleren.

Toen ik bij de Universitaire Kinder- en Jeugdpsychiatrie in Antwerpen (UKJA) aankwam, was ik zestien. Dat was mijn negende opname in vier jaar. Ik had acht keer in de kinder- en jeugdpsychiatrie in Sint-Niklaas gezeten en had al tientallen psychologen en psychiaters gesproken.

Ik wou hulp maar had niet het gevoel dat er nog hoop was. Ik had de laatste jaren meer tijd in de psychiatrie gespendeerd dan op school. Mijn mama had op mijn vijftiende zelfmoord gepleegd en ondertussen was ik niet capabel om echt nog iets te voelen doordat ik zo gedrogeerd was van de medicatie.

Gehoord worden

Jij was de eerste psychiater waarbij ik het gevoel had dat er niet enkel geluisterd werd, maar dat ik ook echt werd gehoord. Als ik bij mijn vorige psychiaters zei dat ik mij niet goed voelde bij bepaalde medicatie dan kreeg ik ofwel een hogere dosis ofwel een zwaarder alternatief.

Toen ik je zei dat ik mij niet goed voelde bij een medicijn dan zocht je samen met mij naar een alternatief. Je was eerlijk en transparant over de indicaties en contra-indicaties. Als ik wou stoppen met iets dan zocht je samen met mij naar de juiste therapievorm die mij de nodige handvaten kon bieden om mezelf te ondersteunen.

‘Jij was de eerste persoon ooit die mij zei dat ik een goed mens ben.’

Als ik mij fout had gedragen in de groep dan gaf je mij inzichten in plaats van straf. Jij hielp mij met mezelf te begrijpen en je leerde me hoe ik grenzen en triggers kon aangeven. Jij was de eerste persoon ooit die mij zei dat ik wel een goed mens ben, ook zonder medicatie. Dat ik niet onhandelbaar en niet te veel ben. Dat ik niet abnormaal ben, mijn gedragingen en gevoelens zijn 100 procent normaal voor de abnormale situaties waarin ik opgroeide. Dankjewel.

Dankbaar

Ik was een suïcidale, verslaafde, agressieve zestienjarige. Ik woog 140 kilo en was lui en passief. Ik zocht geluk in gevaarlijke situaties en troost in automutilatie.

‘Ik kan niet uitdrukken hoeveel je voor mij betekent.’

Nu ben ik een vrolijke, leergierige en actieve jongeman. Ik ben afgestudeerd als herborist, woon al vijf jaar alleen en ik haal mijn geluk uit wandelen, leren en andere mensen helpen. Ik sport graag, studeer en heb veel mensen die mij liefhebben.

Ik voel veel liefde zowel voor mezelf als voor de mensen rondom mij. Sinds mijn achttiende leef ik zonder medicatie en, ook al zal het altijd met ups en downs zijn, ben ik niet meer bang voor wat er nog zal komen, voor wat ik nog ga voelen.

Lees ook

Terugblik op vijf jaar aanklampende therapie: ‘We hebben veel van elkaar geleerd’

Ik ben je zo ongelofelijk dankbaar voor mijn leven. Ik kan niet uitdrukken hoeveel je als dokter en als persoon voor mij betekent. Ik had zonder jou nooit gestaan waar ik nu sta. Je hebt mij geleerd om mijn pijn te gebruiken als brandstof. Om rust te vinden in mijn chaos. je hebt mij geleerd om te vertrouwen, te ervaren en om te leren van mijn fouten. Na zeven jaar kan ik nog steeds bij jou terecht. Je bent mijn rots in een soms overweldigende wereld. Dankjewel.

Voorbeeld voor velen

Ik weet dat ook jij fouten kan maken en dat niet iedereen even enthousiast is over jou als ik. Ik hoop dat je kan doen voor anderen wat je deed voor mij. De zoektocht naar de juiste hulp is lang en zwaar maar ik ben blij dat ik niet heb opgegeven want dankzij jou kan ik geluk vinden in een ongelukkige wereld.

Er zijn heel wat psychiaters en hulpverleners die jongeren nog beter zouden kunnen helpen als ze een beetje meer zoals jou zouden zijn. Je bent een voorbeeld voor velen en ik ga nooit vergeten hoeveel je voor mij hebt gedaan.

Dankjewel, uit de grond van mijn hart,

Adjua

Brief van A. (21)

Beste psychiater,

Onlangs kwam je ter sprake bij mijn psycholoog en stelde ze me de vraag of ik met jou het gesprek wou aangaan. Heel eerlijk? Nee. Ik zou de energie niet willen opbrengen om je in levenden lijve te zien. Toch zou ik heel graag de tijd nemen om een brief te schrijven om mijn verhaal te doen over hoe ik deze periode heb beleefd.

‘Ik zou de energie niet willen opbrengen om je in levenden lijve te zien.’

Dit is mijn waarheid en niet de waarheid. En ik weet dat het misschien baatzuchtig is om alleen mijn kant van het verhaal te vertellen, maar ik weet op dit moment niet echt of de andere kant er wel toe doet.

Verantwoordelijkheid dragen

Je zal denken, geloven of jezelf ervan overtuigen, want dat doen we als mens vaak, dat het anders zit, beter is dan het werkelijk is, puur om met je eigen gemoed te kunnen leven, om niet te hoeven vrezen voor datgene dat je anders hadden moeten aanpakken.

‘Ik werd overspoeld door angsten en had een groot gebrek aan warmte.’

Ik werd overspoeld door angsten en had een groot gebrek aan warmte. Na heel dit gebeuren koos ik voor moed. Voor doorzetten en loslaten. Je hebt nu eenmaal niet de controle over hoe andere mensen handelen. Ik leerde veel uit deze ervaring, onder andere dat verantwoordelijkheid soms te zwaar is om te dragen, te groot om onder ogen te durven zien, zelfs voor volwassen autoritaire mensen.

Het was een behoorlijke stap om tot bij jou te komen. Na ontzettend veel wikken en wegen, heel veel babbelen met mijn begeleider J., namen we samen de stap om tot bij jou te komen. We hebben erg hard ingezet op kennismaken en je liet het toe dat ik samen met J. kwam. Hoewel mijn teleurstelling enorm groot is, waardeer ik het enorm dat je dit toeliet.

Lees ook

‘Mijn cliënt overtuigde me om hulp te zoeken’

Ik had J. nodig om mijn zorgen hierrond te vertellen. Dat ik helemaal niet aan de medicatie wilde door de verslavingsproblematieken van mijn moeder. Ik had J. nodig zodat zij kon vertellen welke oorlog ik in mijn hoofd aan het voeren was rond medicatie. Ik was zeventien en wilde deze verantwoordelijkheid niet op mij nemen. Een verantwoordelijkheid die geen enkel kind zou moeten dragen.

Het was al snel duidelijk dat we zouden overschakelen naar medicatie om de vechters in mijn hoofd stil te krijgen, zodat ze rust zouden krijgen. Met veel moed en dapperheid zijn we hieraan gestart. Al snel begon dit te wringen en waren de vechters nog harder aan het strijden om de controle te kunnen blijven behouden, want ik heb nu eenmaal heel veel nood aan controle.

Leven als zombie

Wat bleek, ik had over niets nog controle en de medicatie was de baas over mijn leven. En beste psychiater, dit neem ik je, om heel eerlijk te bekennen, heel kwalijk dat ik zo slecht opgevolgd ben en er niet genoeg aandacht is besteed aan datgene waar ik zo bang voor was.

‘De medicatie was de baas over mijn leven.’

Ik heb geleefd als een zombie, deed niets anders dan slapen en ging vooral niet naar school. Mijn leven heeft op pauze gestaan, wat vanuit mijn perspectief niet echt verder helpen is. Ik vond de veiligheid niet meer om dit bij jou aan te geven, omdat we zo in de medicatietunnel zaten.

Opnieuw kies ik voor moed om je dit te vertellen en begrijp me niet verkeerd: ik hou niet van kwetsbaarheid begraven en het vervolgens dapper noemen. Maar ik wil dat je weet hoeveel invloed dit op mij heeft gehad en hoeveel harder ik daarna nog heb moeten vechten.

Voor nu kies ik voor herstel.

Groet,

A.

Psychiater schrijft brief terug

Dag A.,

Ik was verrast om een brief van je te ontvangen en eerlijk gezegd ben ik best geschrokken van de inhoud. Je houdt me een confronterende spiegel voor.

‘Je houdt me een confronterende spiegel voor.’

Als dit is hoe je de gesprekken met mij beleefd hebt, kan ik alleen maar zeggen dat ik dat niet goed gedaan heb en niet goed geluisterd heb naar jou. En dat spijt me heel erg, want ik denk dat het ook voor je vertrouwen in hulpverleners niet goed was.

Lees ook

‘Ik wil een meer menselijke psychiatrie’

Je wilde graag controle houden en daar ben ik aan voorbij gegaan. De klok kan ik helaas niet terugdraaien maar ik kan dit wel meenemen naar de volgende jongeren die ik nog ga zien. Ik wil wel nog zeggen dat ik nog goed weet wie je bent, ook al hebben we elkaar niet zo lang ontmoet. Voor mij ben je als persoon bijgebleven en dat had niets te maken met de medicatie die ik je voorgeschreven heb.

Mocht je in de toekomst toch nog een gesprek wensen, sta ik daar zeker voor open. Ik wens je het beste op je verdere pad.

Groeten,

S.