‘Het niet-indexeren van de werkingsmiddelen moet stoppen’

Beste Mevrouw Gennez,

Uw eerste honderd dagen als minister van Welzijn zitten er al even op. Hopelijk hebt u intussen in het Brusselse Markiesgebouw uw draai gevonden. Valt het koffiebonenmachine mee? Raakte het wekelijkse fruitabonnement vlot vernieuwd? En zijn de nieuwe zeteltjes uitgepakt? Of gebruikt u de derdehands zeteltjes -anno 2010- van uw verre voorganger Jo Vandeurzen?

Bij ons in de jeugdhulp zal je zo’n high-end koffiemachine of klokvast fruitabonnement niet vinden. Wij duimen dat onze zetels uit 2010 nog een tijdje meegaan. Want al vijftien jaar lang worden onze werkingsmiddelen niet geïndexeerd. We missen zo ondertussen 31 procent van ons budget.

‘Op vijftien jaar tijd hebben onze jongeren al meer dan één miljoen bespaard.’

Ons huishouden van vijf leefgroepen met veertig jongeren en dertien plaatsen dagbehandeling zou met indexatie jaarlijks recht hebben op 556.071 euro. Door de beslissing om die middelen sinds 2010 te bevriezen is dat maar 389.000 euro.

U merkt het: een forse besparing. Op vijftien jaar tijd hebben onze jongeren en hun begeleiders al meer dan één miljoen bespaard. Elke mogelijke investering werd uitgesteld. Het gat in onze begroting wordt elk jaar groter.

Meerkeuzevraag van het smerige type

Denkt u even mee hoe we dat oplossen? Welke bijkomende besparing zou u ons aanraden?

1. Ook op zes sandwiches met choco per dag en diepvrieslasagne kan je opgroeien. Zo kunnen we ons voedingsbudget met 65 procent verlagen.
2. Bewegen is gezond. Gedaan met die verplaatsingen met de wagen, weg met dat busje om op uitstap te gaan.
3. Onze medewerkers zijn al slim genoeg. We schrappen het vormingsbudget. U gaf ons trouwens al een tip in die richting door de kleine toelage die we kregen voor vorming alvast te schrappen.
4. Elke dag dikke truiendag! Iemand moet de CO2-uitstoot van de privéjets op de luchthaven van Deurne toch compenseren? Wil u trouwens bij gelegenheid eens navragen of de twaalf miljoen euro subsidies voor deze regionale luchthaven wél geïndexeerd worden ?

Een meerkeuzevraag van het smerige type, zou mijn oud-leerkracht chemie dit noemen. Want al zouden we al deze dingen doen, dan nog krijgen we het gat in onze begroting niet dichtgereden. De stille, venijnige besparing van de voorbije vijftien jaar is groter dan ons volledig budget voor voeding, vorming, vervoer en verwarming.

Verder achteruit

Gelukkig had u dat ook in de gaten. En daarom nam deze Vlaamse regering een pienter besluit: de komende vijf jaar gaan we twee keer helemaal niet-indexeren en drie keer half-indexeren. Dat is niet vooruit, maar verder achteruit. Alleen een beetje trager.

‘Een eerste, eenvoudige maar noodzakelijke stap: de ondervoeding van onze sector stoppen.’

Als de index vijf jaar lang met 2 procent stijgt, bespaart u dus opnieuw 7 procent. U kan dan in 2030 de fakkel doorgeven aan uw opvolger, op de studiedag “20 jaar besparen in de zorg”, met de trotse mededeling: ondertussen hebben we 38 procent bespaard op de werkingsmiddelen van welzijn.

“Vandaag maar een half pakske slaag”, zo zingt Urbanus. Exact hoe deze verdere besparing aanvoelt. De noden rond mentaal welzijn zijn groot, we hebben elkaar nodig de komende jaren. Dan is dit een eerste, eenvoudige maar noodzakelijke stap: de ondervoeding van onze sector stoppen. Vooruit is de weg. De besparing op de werkingsmiddelen is onhoudbaar.