Duizenden mensen wachten op job in de sociale economie

Wachten op een job

Ik heb een gouden tip voor de nieuwe Vlaamse regering. Een tip om duizenden mensen in één klap aan het werk te zetten. Het gaat daarbij niet eens om ‘inactieven’. Neen, het gaat om mensen die staan te popelen om te mogen werken.

Meer dan 5.700 mensen wachten in Vlaanderen op een job in het collectief maatwerk, dat zijn de vroegere sociale en beschutte werkplaatsen. Dat zijn niet zomaar werkzoekenden, het gaat om onze meest kwetsbare mensen. Mensen met een zogenaamde ‘afstand tot de arbeidsmarkt’, bijvoorbeeld omwille van een verstandelijke beperking, een fysieke handicap of chronische gezondheidsproblemen.

‘Het collectief maatwerk zit vol.’

De VDAB stuurt deze groep mensen door naar het collectief maatwerk. Deze groep heeft immers recht op een job op maat en extra begeleiding. De Vlaamse overheid subsidieert een deel van die loon- en begeleidingskost.

Wrang

Maar hier knelt het schoentje (en het knelt verdorie hard!): het collectief maatwerk zit vol. Het zit zo vol dat deze 5.700 mensen thuis zitten te wachten, zonder enige verdere toeleiding naar werk. Het is wachten op Godot en dat is meer dan wrang.

Ten eerste omdat de maatwerkbedrijven het komende jaar maar liefst 2.000 extra vacatures kunnen openstellen. Ze zijn er zelfs vragende partij voor. Uit een rondvraag in de sector van koepelorganisaties HERW!N en Groep Maatwerk blijkt bovendien dat de maatwerkbedrijven tegen 2025 meer dan 5.000 extra plaatsen zouden kunnen aanbieden.

Ten tweede zijn er terugverdieneffecten. Maatwerkers-in-actie kosten de samenleving minder dan maatwerkers-met-een-uitkering. Afhankelijk van de bron levert dat tot 14.500 euro per maatwerker op voor de samenleving. Dat de besparingen voor het federale niveau zijn en de extra uitgaven voor het Vlaamse, is daarbij maar een schamel excuus.

Zelfs in de meest kortzichtige economische logica is dit toch een evidente keuze? Waar wacht men op?

Voor wie doen we het eigenlijk?

Terwijl we ons in Vlaanderen te pletter activeren om vacatures in te vullen en onze bedrijven te laten groeien, mogen we niet vergeten dat economie niet alleen draait om groei en winst. Het gaat ook om mensen en het recht op zelfontwikkeling. Een goede job is een sociale hefboom, een manier om volwaardig deel uit te maken van de samenleving. Ook voor mensen met minder ‘kansen’.

‘Vlaanderen investeert te weinig in sociale economie.’

Laten we dus vanuit die essentie vertrekken en de sociale economie de broodnodige duw in de rug geven. Het aanbod in de sociale economie schiet tekort door een gebrek aan investeringen vanuit Vlaanderen. Het is niet meer dan dat.

Iedereen aan het werk

De startnota voor de nieuwe Vlaamse regering stelde een werkzaamheidsgraad van 80 procent in het vooruitzicht. Goed zo. Stad Gent, VDAB en de sociale partners zetten daar via het Gentse Arbeidspact mee de schouders onder. Maar wij, en met ons de 5.700 maatwerkers, rekenen daarvoor ook op jullie.

Lees ook

Sociale economie: 'We nemen noodgedwongen taken over van overheid'

De nieuwe Vlaamse Regering kan in de komende legislatuur zo goed als de hele wachtrij voor collectief maatwerk wegwerken. Ik roep de onderhandelaars voor Zweeds II dan ook op om zonder verder uitstel deze scheve situatie recht te trekken. Daardoor bieden we perspectief en kansen aan de 5.700 maatwerkers in de wachtrij-zonder-einde.