Kloofdichters brengen armoede onder woorden

Verzet tegen armoede

Bij Antwerpse armoedevereniging PSC Open Huis komen mensen in armoede samen om ervaringen uit te wisselen en zich tegen armoede te verzetten. Om de ervaringen van mensen in armoede zichtbaarder te maken, startten zij het project Kloofdichters. Onder begeleiding van auteur Diane Broeckhoven zetten zij hun verhalen om in gedichten.

17 oktober is de Internationale dag van verzet tegen armoede. Niet gek dus, dat de Kloofdichters deze dag kozen om hun eerste gedichten te delen met de wereld. De gedichten worden verspreid op sociale media en in de publieke ruimte, om mensen te laten stilstaan bij de gevolgen van armoede en uit te nodigen tot gesprek. Vandaag is Sociaal.Net een ‘digitaal raam’ voor twee van deze gedichten.

Volle tafels en lege borden

Een gedicht door Rita D.

De afstand tussen volle tafels
en lege borden is groot
Voor zij die vergeten worden
en niet gezien,
is de blik op volle borden pijnlijk
om te zien.

Soms heb je geluk.
Reikt er iemand een hand naar je uit.
Iemand die verstaat
dat de afstand tussen hen
niet zo groot hoeft te zijn.

Het is niet de wet
maar de menselijkheid
Die de eerste steen van
de brug legt.

Schatkist binnen handbereik

Een gedicht door Evelyne G.

Ik ben eindelijk thuisgekomen,
mijn schatkist binnen handbereik,
dromen wervelen door mijn geest:
reizen, de wereld verkennen,
me laten verwennen…
… verhalen pennen.

Kotsbeu

Een gedicht door Gerda L.

Altijd maar rekenen en vooral veel niet kunnen doen.
Afdankers dragen en daarover zeker niet mogen klagen.
Dankbaar moet ik zijn om wat een ander niet meer wil.

Verteer ik mijn geld, ben ik een verkwister.
Doe ik niet mee, ben ik asociaal.

Jij zegt: “Het is je eigen schuld.”
Ik zeg: “Waar haal jij het recht om dit nog maar te denken.”

Wat ik vooral verlang, is gewoon mens onder de mensen te zijn.
Geen vinger die naar me wijst, maar een uitgestoken hand.