De Vlaamse jeugdhulp moet beter samenwerken

Klinkt mooi

Meer, meer, meer… Het klinkt mooi, zelfs aanlokkelijk. Maar onze ervaring is dat ‘meer’ onterecht als oplossing naar voren wordt geschoven voor de problemen en levensvragen van de jeugdhulp in Vlaanderen.

Ook al zijn er meer medewerkers bij de jongeren die in voorzieningen in Vlaanderen verblijven, ook al zijn er meer plaatsen en is er meer capaciteit, dan nog zullen er problemen zijn waar we als jeugdhulp onze tanden op stuk bijten. Er zullen altijd problemen zijn waar we geen antwoord op hebben.

Tenzij!

Maar misschien moeten we het anders aanpakken. Wat zou er gebeuren als we jongeren niet meer loslaten uit onmacht? Wat als we de voorwaardelijkheid in begeleidingen een halt toeroepen? Wat als we een streep trekken onder het ‘doorgeven’ van jongeren en problemen omdat we niet meer zien waar oplossingen liggen?

‘Wat als we jongeren niet meer loslaten uit onmacht?’

Wat als we samen met jongeren en hun familie wegen bewandelen? Wat als een andere voorziening de zorg tijdelijk kan overnemen? Wat als we de noemer verblijf heruitvinden? Wat als we vanuit een volgehouden inzet de laatste begeleider willen zijn voor jongeren en hun gezinnen?

Pas dan zal meer ook ‘anders’ zijn. Pas dan zal meer vooral betekenen: met meer effect.

Eén gezin, één plan

Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen lanceerde vorig jaar een oproep om in de regio’s, voorbij integrale jeugdhulp, een ‘samen-verhaal’ te schrijven voor een nieuwe jeugdhulp. Een jeugdhulp die eindelijk echt toegankelijk is voor jongeren en gezinnen met hulpnoden. Eén gezin, één plan.

Enkele weken terug erkende de minister op basis van deze oproep twaalf netwerken die ‘hands on’ en over sectoren heen binnen de maand na de hulpvraag aan de slag gaan met de jongere en het gezin. Ze vertrekken niet van een indicatie op hulpaanbod, wel vanuit de vraag van het gezin. Ze zorgen ervoor dat de inbreng van jongeren en hun context een grotere plek krijgt.

Het is in een gezin komen, de vragen en de sterktes beluisteren, het gezin versterken, het professionele netwerk afstemmen en zorgen dat het gezin een aanspreekpunt heeft. Over alle leefdomeinen waar het nodig is, moet men acties ondernemen en bewegen naar oplossingen.

Ontkokeren

Laat ons in de jeugdhulp zorgen voor meer samenwerking. Laten we streven dat zo’n regionale intersectorale netwerken snel over heel Vlaanderen kunnen erkend worden. Daar ligt een groot stuk van de oplossing. Niet in het verder uitbouwen van een  jeugdhulpverleningskoker.