Opinie

De overheid moet zorgen voor wie het nodig heeft: ‘Ik doneer dus niet’

Tino Ruyters

De Rode Neuzen Dag bracht vorige week ruim 4 miljoen euro op. En straks doet De Warmste Week opnieuw de kassa rinkelen. Toch is terughoudendheid nodig om te voorkomen dat zo’n inzamelacties doorschieten.

donatie

© Unspalsh / Kat Yukawa

Cupcake voor andersvaliden

Enkele weken geleden werd er massaal gedoneerd voor zieke Pia die dringend een peperdure behandeling nodig had. Met succes.

Ik doneerde niet. Niet omdat ik het de zieke Pia niet gun. Maar wat met al die andere zieke mensen die de eigen kosten van een dure behandeling niet kunnen ophoesten? Gaan we telkens opnieuw in onze geldbuidel schieten?

‘Wat met al die andere zieke mensen?’

Ik vermoed dat de zevende vraag om weer iemand te steunen met een kleine gift niet meer kan rekenen op de wave van de dag. Het nieuwe is eraf en de geldbeugel is leeg.

2 euro voor een kind, 10 euro voor de armen, 50 euro voor een nieuw gebouw voor activering van verslaafden, een cupcake voor andersvaliden of een azalea voor kankeronderzoek: we worden elke dag gevraagd om ons goed hart te tonen en soms doe ik ook mee.

Iedereen een rode neus, de politici voorop. Binnenkort volgt De Warmste Week waarin Studio Brussel met haar Music for Life wellicht opnieuw een recordopbrengst zal realiseren. En een goed kerstgevoel voor alle donateurs.

Dubbel gevoel

Dat klinkt allemaal mooi en nobel. Toch heb ik er een dubbel gevoel bij. Is dat de manier waarop we sociaal, cultureel en gezondheidswerk gaan regelen? Dan kan de overheid steeds meer wegkijken van haar opdracht om onze samenleving op die vlakken te organiseren.

Is het niet beter om crowdfunding op te zetten voor de volgende aankoop van legermateriaal? Een azalea voor een F35. Music for Bombers tijdens ‘de krachtigste week’. Wie wil, kan dan zijn geldbeugel openzetten. Ik alvast niet. Net zo min als ik een azalea koop voor kankeronderzoek.

Basisopdracht overheid

De overheid heeft als opdracht de gezondheidszorg voor zijn bevolking te financieren. Dat is een essentiële basisverplichting: goed zorgen voor wie zorg nodig heeft.

Het is dan ook erg triest dat de huidige Vlaamse en mogelijk ook de toekomstige federale regering kiest voor besparing op vlak van zorg en cultuur, terwijl er juist een groeipad nodig is om aan de noden te voldoen. De regerende politici moeten geen rode neus dragen, maar wel diep schaamrood op de wangen.

‘Politici moeten geen rode neus dragen, maar wel diep schaamrood op de wangen.’

Goede zorgen voor wie zorg nodig heeft. Dat kost geld. Belastingen moeten eerlijk geïnd worden volgens een correcte verhouding tussen alle inkomens en vermogens. Dat gemeenschapsgeld moet geïnvesteerd worden in een comfortabel leven.

Laat die gevechtsvliegtuigen dan maar. Die hebben we niet nodig om comfortabel te leven. Investeer liever in het nodige wetenschappelijk onderzoek, het wegwerken van wachtlijsten, het aanmaken van levensreddende medicijnen of het bouwen van goede accommodatie voor allerlei voorzieningen.

Costa Rica

Het is goed in eigen hart te kijken. Onze organisatie in de verslavingszorg deed ook al beroep op bedrijven en particulieren voor giften en sponsoring. Dat leverde een mooi resultaat op, waarvoor nogmaals dank aan alle milde donateurs.

Misschien worden we in de toekomst gedwongen om dat opnieuw te doen. Maar ook dan doe ik het niet graag. Ik reken liever op een overheid die investeert in sterk maatschappelijk of cultureel werk.

Ik betaal met plezier belastingen om reële noden in te vullen. Dan moeten wij en zovele anderen niet om de haverklap bedelen voor het goede doel. Dan kunnen anderen bedelen voor gevechtsvliegtuigen. Maar zelfs dat zal niet nodig zijn. Costa Rica doet het goed zonder leger en gevechtsvliegtuigen. Het functioneert quasi klimaatneutraal en scoort hoog in het World Happiness Report.

Reacties [9]

  • Jacques Hommé

    Geld, is dat wat gelukkig maakt? Opvallend hoeveel gedragen wordt door vrijwilligers, die vooral geven, geen geld, maar tijd, aandacht, betrokkenheid, en zoveel meer. Tijd dat de politiekers ook gaan vrijwilligen, zodat ze eindelijk kunnen ervaren dat ‘geven’ veel meer voldoening brengt dan ‘nemen’. Dat ze tot het besef komen dat wat ze doen als vrijwilligerswerk er noodgedwongen is omdat de overheid de verantwoordelijkheid voor heel wat menselijke zaken naast zich neer legt. Dan zouden ze ook beseffen dat hun eigen lonen veel te hoog zijn t.o.v. hen die de verantwoordelijkheid van de overheid op zich nemen, de vrijwilligers en allen die belastingen betalen om zaken gedaan te krijgen. Belastingen zijn er zodat de overheid zijn verantwoordelijkheid kan opnemen, niet om de loonzakjes van de politiekers te vullen. Dat we als Belgen het gevoel hebben dat we waar krijgen voor ons geld. Laten we genieten van het ‘geven’ in al zijn facetten, in plaats van enkel met geld.

  • Frank Verhoye

    Vlaamse overheid bespaart in departement Beke alleen al 30 miljoen eur per jaar.Zelfs een recordoopbrengst van 17 miljoen in de warmste week maakt dit nooit goed.Vrijwilligers doen steeds meer, de overheid laat diezelfde groep die zich inzet voor goede doelen en hulpbehoevenden steeds meer in de steek!

  • rik coninckx

    Wat zou deze Tino Ruyters doen als zijn zoon/dochter, gescheiden, alleenstaande, in schuldbemiddeling,- zijn kinderen moet opvangen met kerstmis, zonder enige euro in zijn bezit: zegt hij ook ‘ik doneer niet’!
    Individuele ‘hulp’ verandert de wereld niet, maar voor deze persoon is het toch een wereld van verschil, misschien ‘levensnoodzakelijk’. Natuurlijk moet armoede structureel opgelost worden. Wachten we zolang om iemand een beter leven te geven?
    Niemand lostte het tot nu toe structureel op, hopelijk doet Tino dit. Waarom komen we niet met millioenen op straat om te protesteren tegen dat onrecht?

  • Serge

    Groot Gelijk ,we hebben die gevechtsvliegtuigen niet nodig om mensen te gaan bombarderen en daarna ze met artsen zonder grensen te gaan oplappen hypocriet serge plets

    serge plets

  • Maddy Claes

    Hartelijk dank voor je moedige tekst. Solidariteit organiseren voor zij die het nodig hebben is een kerntaak van de overheid. Als burger wil ik dat mijn medeburgers in nood kunnen terugvallen op een solide sociale zekerheid. Als burger wil ik dus met volle goesting belastingen betalen voor een sociale beleid dat een gegarandeerde oplossing biedt aan burgers in nood. Hoe geraken we aan meer belastingen ? Je kan al starten met de fiscale aftrek voor de storting aan goede doelen af te schaffen. Je kan ook starten met bij jezelf eens na te gaan wat jij het liefste zou hebben als je nu deze avond buiten zou moeten slapen. Kies je voor een huurwoning die je wordt aangeboden en waar je de tijd, het geld en de nodige begeleiding krijgt om je leven een andere wending te geven ? Of kies je voor misschien een bed in de tijdelijke nachtopvang en de volgende dag een kerstetentje van het goede doel en dan weer een nachtje in de kou en de volgende dag mag je in de rij staan voor warme soep…

  • Piet Loeckx

    Beste,

    ik volg zeker jouw aanvoelen dat er te weinig middelen gaan naar zorg, welzijn en cultuur. Hier zijn de komende besparingen een duidelijk bewijs van. Het is dan ook mijn buik die aangeeft dat dit niet geheel koosjer is dat we telkens giften moeten geven. Maar mijn organisatie is ook een goed doel dat steun vraagt, dat zich openstelt voor acties van de warmste week. Net omdat dit ook iets in gang zet van warme solidariteit tegen de geïnstitutionaliseerde solidariteit vanuit de overheid. Dit creeërt een gevoel van verbondenheid, een samen iets doen voor anderen die het minder goed hebben, minder kansen gekregen hebben, wier leven met net iets meer obstakels verloopt. Daarom, toch een kleine nuance. Een beetje meer grijs in het zwart-wit verhaal dat dit anders dreigt te worden.

  • Sara Waelbers

    Ik heb hoe langer hoe minder vertrouwen in de overheid. En ik wéét dat de hulpverlening kampt met zware tekorten en dat er nu opnieuw wordt bespaard. Tot nu toe redeneerde ik net als jij. Maar nu ben ik tóch begonnen met geven aan goede doelen en bedelaars. Noodhulp onder protest,
    of zoiets.

  • Marijke Weyn

    Ik ben het volledig met u eens, maar toen ik jaren geleden een tijdje in Ierland woonde kreeg ik daar om de haverklap een collectebus onder mijn neus. Voor de dierenbescherming, voor het kankerfonds, voor de kinderbescherming. Toen ik opmerkte dat bij ons al die organisaties bij ons subsidies krijgen en of dat dat dan in Ierland niet zo was werd er gezegd: je hebt gelijk en die organisaties krijgen inderdaad subsidies (niet genoeg, net als bij ons) maar de collectebussen herinneren ons eraan dat dit ook ons probleem is. Zo staan wij ook eens stil bij die maatschappelijke problemen. Ik denk dat ze wel gelijk hadden.

  • Nancy Rasschaert

    100% akkoord. Reeds een hele periode heb ik het gevoel dat we terug keren in de tijd. De tijd van liefdadigheid om ons geweten te sussen. We kopen er niet meer ‘onze hemel’ mee zoals toen maar een goed gevoel geeft het wel. En ondertussen wordt er gespaard op sociale zekerheid, wordt het geld nogmaals gezocht bij degene die elke dag een strijd moeten leveren.En wordt de rijke een beetje rijker…

We zijn benieuwd naar je mening!
Blijf hoffelijk, constructief en respectvol

 

Elke reactie wordt gemodereerd. Lees hier onze spelregels. Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.