Een grote groep
De groep babyboomers – mensen geboren kort na de Tweede Wereldoorlog – is groot. Dat geeft hen meteen ook veel politieke invloed. Een groot deel van hen is goed opgeleid, welstellend en actief in het verenigingsleven. Ze beschikken doorgaans over een goede gezondheid, zijn zelfbewust en individualistischer ingesteld dan generatie voor hen.
Dit is de generatie van mei ’68: ze zijn meer sociaal gericht en politiek bewust van wat rond hen gebeurt.
‘We hebben een grondige transformatie nodig.’
Minder duidelijk is wat de babyboomers, nu ze hun grijze en zilveren jaren tegemoet gaan, verwachten van de ouderenzorg . We voelen wel aan dat zij er met andere verwachtingen naar kijken, maar echt weten wat ze willen is natuurlijk nog iets anders.
Te weinig aansluiting
Om die lacune in te vullen, peilden Vlozo samen met onderzoeker Katrin Gillis (Odisee hogeschool) naar de verwachtingen die babyboomers hebben over zorg in hun ‘oude dag’.
Hun voorkeuren en wensen zijn samen te vatten met duidelijke begrippen: informatie, keuze, autonomie, privacy, inspraak, verbondenheid, genieten, gemoedsrust en tot slot kwaliteitsvolle, waardige en gegarandeerde zorg. Kortom: babyboomers willen graag zorg op maat die maximaal aansluit bij hun persoonlijke noden en wensen.
Als je die keuzes naast het huidig aanbod in de Vlaamse ouderenzorg legt, dan wordt meteen duidelijk dat babyboomers op hun honger blijven zitten. Die kloof is één van de voornaamste redenen waarom woonzorgcentra vandaag steeds minder populair zijn. Een klassiek woonzorgcentrum met een algemeen zorgaanbod voor alle bewoners beantwoordt niet aan de verwachtingen.
Nieuwe fundamenten
Het is vijf voor twaalf voor de ouderenzorg. We hebben een grondige transformatie nodig.
‘We moeten anders durven kijken naar kwaliteit en kwaliteitsvolle zorg.’
We moeten anders kijken naar kwaliteit en kwaliteitsvolle zorg. We moeten als samenleving evolueren naar meer relatiegerichte ondersteuning van ouderen. We moeten investeren in woonomgevingen waar iedere bewoner zich thuis voelt en waar iedereen de mogelijkheid heeft een kwaliteitsvol leven te leven.
Goed lokaal sociaal beleid
Als het gaat over de omgeving komen steden, gemeenten en eerstelijnszones in het vizier. Het is hun taak de regie op te nemen van een goed lokaal sociaal beleid.
Dat beleid zorgt voor een vlotte toegang tot informatie over de mogelijkheden rond ouderenzorg, zet initiatieven op poten om een gezonde leefomgeving te bevorderen en garandeert een gedifferentieerd woonaanbod voor ouderen.
Residentieel en relationeel
Nieuwe fundamenten moeten de residentiële ouderenzorg hertekenen. Soms is een verhuis naar een woonzorgcentrum onvermijdelijk. Vandaag wordt dat ervaren als een enorm verlies. Dat moet anders.
‘Bij ongewijzigd beleid zullen de Vlaamse woonzorgcentra tegen 2030 de tsunami van zorgbehoevende ouderen niet meer kunnen slikken.’
Als mens zijn we pas van betekenis in relatie met en tot anderen. Een veranderende relatie met familie en vrienden heeft dus een grote impact. De oudere wordt bewoner, familie en vrienden worden partners in de zorg. Maar in werkelijkheid blijven de oudere en de familie en vrienden leefpartners. Als we de familie en vrienden echt als leefpartners beschouwen, dan is het woonzorgcentrum ook hun thuis: een plaats waar je samen kan eten, genieten en slapen.
Zorgsysteem moet plooien
Terwijl babyboomers zich, in vergelijking met hun ouders, minder makkelijk aanpassen aan een veranderende situatie en context, dwingt het huidige zorgsysteem hen ertoe. Misschien wordt het tijd dat we niet de mensen maar het zorgsysteem aanpassen.
Dit kan door de zorg te organiseren rondom mensen, door een betere geriatrische opvolging in de eerstelijnszorg en door geriatrische-psychiatrische outreachende netwerken uit te bouwen. Om dit te realiseren, zullen sterk leiderschap en ondernemerschap in de eerste lijn noodzakelijk zijn.
Niet vergeten: zorgverleners
Ook zorgverleners hebben behoefte aan meer autonomie en mogelijkheden om de gewenste persoonsgerichte zorg te verlenen. Een lerende werkomgeving versterkt het gevoel van competentie en verantwoordelijkheid van medewerkers.
Daarnaast groeit het aantal technologische innovaties die inzetten op comfort en autonomie voor de oudere, en comfort en efficiëntie voor de zorgverlener. Volop inzetten op deze positieve evolutie is essentieel om de zorg voor ouderen meer haalbaar en aantrekkelijk te maken.
Tsnunami afwenden
We voorspellen dat bij ongewijzigd beleid de Vlaamse woonzorgcentra tegen 2030 de tsunami aan zorgbehoevende ouderen niet meer kunnen slikken. We mogen niet langer treuzelen, het is nu tijd voor actie.
‘Stop het micromanagement en de administratieve regelneverij.’
De overheid staat erbij en ze kijkt ernaar, terwijl de brede ouderenzorg in beweging moet komen. Daarom beste overheid, geef de ouderenzorg perspectief en ruimte om ondernemend te kunnen zijn. Stop het micromanagement en de administratieve regelneverij.
Reacties [10]
Er is gewoon geen geld meer voor, maar veel ouderen met klein pensioen zitten thuis in de koude omdat ze alle rekeningen niet kunnen betalen
Een generatie wat er teveel aan is lijkt het nu. Wie enigszins kan verlaat het land om wat beter leven te hebben.
Alles draait helaas meestal om geld; voor de doorsnee bemiddelde mens is een menswaardige verzorging als je afhankelijk wordt meestal onbetaalbaar.Een echt schandaal.We geve.meer om dieren dan om mensen!!
Ik vind het nu al een ramp als ge onverwachts naar een WZC moet gaan ,ge kunt nergens vast binnen geraken allemaal meer dan een jaar wachttijden, en kort verblijf voor 3 maanden dat gaat,maar als die 3 maanden om zijn mag ge er niet blijven moet ge weer 3 maanden ergens anders en dan weer maar voor 3 maanden is wel erg voor die mensjes altijd maar verhuizen ze hebben op die maanden vrienden gemaakt en telkens moeten ze weg en terug opnieuw gewoon worden ergens anders moest een ander wetgeving komen dat het verbied zo die mensjes te behandelen ze hebben hun leven lang gewerkt en dan in hun oude dag moeten zo nog iets mee maken,heel erg vind ik dat
Waar zijn die oude rustoorden waar mijn ouders naartoe gingen als het hen teveel energie kostte om het huishouden te doen? Die rusthuizen zijn veranderd in verzorgingshuizen!
Ik denk dat ze nu woonzorgcentra heten, omdat dat beter klinkt.
Het zijn eigenlijk nog altijd rusthuizen.
Tegenwoordig kan je er voornamelijk terecht bij een hoge zorgvraag
Het artikel samengevat: “Het moet anders!”, maar geen antwoord op de vraag “Hoe anders?”
“Stop het micromanagement en de administratieve regelneverij.”, is het zinnetje dat hier moet onthouden worden.
“Een klassiek woonzorgcentrum met een algemeen zorgaanbod voor alle bewoners beantwoordt niet aan de verwachtingen.”
Ik voel tegenstrijdigheid.
Het aangeboden zorgsysteem is wel het zorgaanbod die zij voor hun ouders hebben uitgewerkt. Nu zij er gebruik van mogen maken voldoet het plots niet meer.
Ik vind dat een vreemd fenomeen
Ik kan moeilijk geloven dat werkelijk àlle babyboomers zo veeleisend zouden zijn?
Heel herkenbaar, zelf heb ik als woonassistent voor assistentiewoningen gewerkt.
Zeker lezen
Sociaal werk op het platteland: ‘Voor sommige cliënten is schaamte het grootste probleem’
Wat kan de lokale politiek aan armoede doen? ‘Regels strenger maken is niet altijd de oplossing’
Voedselonzekerheid: in het spoor van kwetsbare bewoners in Antwerpen-Noord
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies