‘De armoede in dit land neemt onmenselijke proporties aan’

Aan de minister van armoedebestrijding

Geachte heer,

Het lukt me niet om een ‘Brief van Dikke Freddy’ te schrijven. Er is even te weinig marge om de realiteit van bitter tekort bij zovelen om te zetten in sarcasme, in cynisme en in de lichtheid die een column nodig heeft.

De recent gepubliceerde armoedebarometer toont andermaal aan dat het met de armoedemiserie in Vlaanderen van kwaad naar erger gaat, zowel in de steden als in de plattelandsgemeenten. Bovendien baseert de barometer zich op cijfers van 2019, van voor de coronacrisis dus.

‘Jaar na jaar groeit de armoede in ons land.’

Jaar na jaar groeit de armoede in ons land. Dat wordt zwart op wit bewezen met cijfers en statistieken. Dat wordt bevestigd door mensen die voedselpakketten uitdelen, door kleuterleidsters die lege brooddozen zien, door huisartsen die gezondheidsproblemen constateren die rechtstreeks gevolg zijn van honger, kou en ellende.

Il faut le faire

Tegelijk neuzelen onze regeringen over salariswagens, erfbelastingen, straaljagers, bedrijfsvoordelen en communautaire beuzelarijen. Tegelijk neuzelen onze regeringen over zichzelf. Il faut le faire.

Blijkbaar beschikken onze beleidsmakers niet over de creatieve potentie om zich het leven in te beelden van een moeder die zichzelf eten uit de mond moet sparen om haar kinderen minimaal ordentelijk gekleed naar school te laten gaan.

‘Tegelijk neuzelen onze regeringen over salariswagens, erfbelastingen, straaljagers, bedrijfsvoordelen en communautaire beuzelarijen.’

Blijkbaar kunnen ze het zich niet voorstellen wat het voor een dakloze is om permanent pijnlijke en zwaar gekwetste voeten te hebben vanwege niet passende en tot op de draad versleten schoeisel. Blijkbaar is het hen vreemd dat bejaarden vervuild en vereenzaamd zichzelf proberen vergeten in woningen die die naam niet waardig zijn.

Het is dan ook logisch dat ze zich niet voor de geest kunnen halen welke maatregelen er genomen kunnen worden om armoede te doen afnemen.

Het tij keren

De vraag is dan: wat kan een goed menende minister van armoedebestrijding doen om het tij te keren?

Hij kan zijn functie ter harte nemen. Hij kan een statement maken dat effect zal hebben. Hij kan zichzelf overtreffen en plots en vierkant ontslag nemen. Bij de opening van het parlementaire jaar bijvoorbeeld, een dag na het voorlezen van de nieuwe Vlaamse regeerverklaring. Het zou een klap geven! Hij kan daarbij zeggen dat hij zich schaamt om de schaamte van zoveel mensen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen.

‘Hij kan zichzelf overtreffen en plots en vierkant ontslag nemen.’

Wellicht kan hij zo toch enkele schaamteloze collega’s duidelijk maken dat de armoedeproblematiek in dit land onmenselijke proporties aanneemt. Wellicht kan hij op die manier meer dan de eer aan zichzelf houden en bewijzen dat er toch nog politici zijn bij wie het om de inhoud gaat. En om visie. En om staatsmanschap. Ik denk ook, maar dit terzijde, dat die minister van armoedebestrijding beter zou slapen.

Met Hoogachting, mede namens Dikke Freddy,

Erik Vlaminck, schrijver.