Column

Hoezo? Veerkracht?

Ludo Serrien

Ludo Serrien

Ludo Serrien was zijn hele werkleven lang actief binnen het welzijnswerk in Vlaanderen. Nu is hij is vrijwillig redacteur van Sociaal.Net.

Veerkracht

Veerkracht

We gebruiken elke dag allemaal veel woorden. Ook in de hulpverlening. En het vakjargon is nooit ver weg.

‘Veerkracht heeft iets defensiefs: je moet diep genoeg vallen om weer op te staan.’

Sommige woorden zijn ‘in’ en wat later weer ‘out en versleten’, omdat iedereen ze te pas en te onpas in de mond neemt. Denk aan emancipatie, empowerment en zelfredzaamheid. Dat is al een hele familie, en het ‘nieuwe’ nichtje heet ‘veerkracht’.

Veerkracht doet je spontaan aan een trampoline denken. Het doet je opveren. Trampolines en springplanken voeden al een tijdje het activeringsdiscours: hoe beter je geleerd hebt om te springen, hoe groter de kans op een job.

Vlaamse veerkracht

De coronacrisis heeft de populariteit van veerkracht vergroot. En waarschijnlijk zullen we ook de energiecrisis veerkrachtig moeten aanpakken.

Er is nu zelfs Vlaamse veerkracht. Met een investering van 4,3 miljard euro probeert de Vlaamse regering ons uit het coronadal te trekken. Veerkracht klinkt goed voor wie die verbindt aan onze volksaard en hopelijk onze Waalse landgenoten in watersnood evenveel résilience toewenst.

Trouwens, ik ben benieuwd of de energiecrisis nog meer elasticiteit in de Vlaamse begroting zal brengen. Of zullen we in op gure winterdagen gewoon weerbaar ons plan moeten trekken?

Crisisbeheer

In veerkracht zit veel elasticiteit of soepelheid en daar wordt in crisistijden op gerekend. Maar het heeft ook iets defensiefs: je moet diep genoeg vallen om weer op te staan. In tijden van diepe dalen en veel te hoge bergen halen we onze veerkracht boven. Je moet ook tegen een stoot kunnen. Want geen veerkracht zonder weerbaarheid.

‘Remco Evenepoel is een en al veerkracht.’

Dit recept voor crisisbeheer vinden we terug in de meeste definities van veerkracht. De mechanische omschrijving houden we voor de beeldspraak: een kabel is veerkrachtig als hij het “vermogen heeft om na te zijn uitgerekt of ingedrukt, weer de oorspronkelijke vorm of positie aan te nemen”.

Dat kan Remco Evenepoel ook, want hij kan snel herstellen na een zware beklimming en een lange tijdrit. Remco is een en al veerkracht.

Herstel

Dichter bij de gewone mensen, ziet het Vlaams Instituut Gezond Leven dat veerkracht op twee manieren kan bijdragen tot ons mentaal welzijn. Het is “een buffer tegen stressoren en moeilijke ervaringen” en “het zorgt voor herstel van je mentaal welbevinden wanneer dit een deuk kreeg: het zorgt dat je kan terugveren na tegenslagen”.

‘Je zou haast tegenslagen opzoeken om veerkrachtiger te worden.’

Het Vlaams Instituut gaat nog verder en vindt dat veerkracht onlosmakelijk verbonden is met tegenslag of stress, want iemands veerkracht wordt blijkbaar pas zichtbaar op het moment dat die daarmee geconfronteerd wordt.

“Je kan alleen veerkrachtiger worden door met stress en tegenslagen te leren omgaan”, dat blijkt zelfs wetenschappelijk aangetoond, door veerkrachtige onderzoekers. Je zou haast tegenslagen gaan wensen of opzoeken om veerkrachtiger te worden.

Schuld

Gelukkig wijst het Vlaams Instituut Gezond Leven er ook op dat de mate waarin je veerkracht kunt tonen ook sterk afhankelijk is van de mate waarin de context “veerkracht bevorderend” is en dus als hulpbron kan dienen.

Want voor sommigen versterkt het zelfs het individuele schuldmodel, omdat veerkracht vaak gezien wordt als “een sociale deugd die wordt geassocieerd met succes”.

Een overmatige en gemediatiseerde verwijzing naar veerkracht creëert “een sociale wenselijkheid, waarbij iedereen die aan een trauma lijdt noodzakelijkerwijs een veerkrachtige reis moet doormaken”. En vooral “een schuldgevoel en uitsluitingseffect voor sommige mensen die het moeilijk vinden om de schok van een gebeurtenis te boven te komen.”

Veerkrachthuis

Duurzame veerkracht is dus veel meer dan een reddingsboei of iets dat je ‘leert’ in barre tijden.

Daarom grijpen we voor dit hip begrip liever terug naar een bouwwerk van begin 21ste eeuw. In 2002 kwam onderzoeker Jan Van Gils al op de proppen met een ‘veerkrachthuis’. Alle kamers van dit huis zijn onmisbaar om veerkrachtig te kunnen zijn. Ze zijn geduldig en structureel gebouwd, niet door psychologiserende crisismanagers. Ze maken deel uit van een ‘veerkrachtige samenleving’.Peeters, J. (red.) (2010), Een veerkrachtige samenleving. Sociaal werk en duurzame ontwikkeling, Hoofdstuk 8, Berchem, EPO.

Het veerkrachthuis heeft – vrij geciteerd – een kelder vol gedragenheid: “een stevig fundament van aanvaarding en steun in relaties en in de samenleving”.

Veerkracht

Een gelijkvloers – of wat zo mooi de begane grond heet – van zingeving: “verbanden zien, relaties ontdekken, gebeurtenissen en mensen begrijpen, zicht en greep krijgen op de wereld”.

En op de bovenverdieping een kamer “vol sociale vaardigheden, zoals gevoelens en verlangens kunnen communiceren, zelfredzaam en professioneel vaardig zijn”.  Een kamer “vol eigenwaarde door aanmoediging, constructieve kritiek en eisen van omgeving en zichzelf”.

En niet te vergeten: een kamer “vol humor die relativeert en spanning breekt”.

Reacties [9]

  • Herman de Mönnink

    Veerkracht. Welke insteek kies je als SW’er? Wat mij betreft brengen we als SW’ers de situatie steeds in kaart en onderzoeken hoe het staat met de persoonlijke veerkracht (zelfzorg) en de sociale veerkracht (mantelzorg en formele zorg). Vervolgens is de SW’er in staat om zowel de persoonlijke als de sociale veerkracht te helpen versterken. Daartoe beschikt de SW’er naast zijn/haar solide ethische Beroepscode ook over een solide methodische code (set van individuele, systemische en macro-basismethoden). Daar ga ik voor solide SW! Ook SW’ers zijn daarmee persoonlijk en als beroepsgroep zelfbewust en veerkrachtig. Zie ook: Marie Kamphuis Lezing 2022

  • Luc Dekyvere

    Leuke discussie. Ik ga graag in op de vraag naar de fundering en daar lijkt het me wijs dat we sociaal netwerk en gedragenheid scheiden, en oog hebben of er al of niet van jongsaf tegemoet gekomen is aan de behoefte tot ‘oergedragenheid’, met name, het gevoel welkom geweest te zijn op deze aardbol, ‘er mogen zijn’, graag gezien geweest zijn, en/of een warm nest gehad te hebben, of althans met één persoon minstens het gevoel van verbinding gehad te hebben, eens een schouderklopje of complimentje gekregen te hebben ipv verwijt en oordeel. Iemand die er is/was voor jou, dat lijkt me de fundering.
    Deze oergedragenheid, en ruimer ook de gedragenheid doorheen de tijd, scherpt de goesting aan tot sociaal contact, wie negatief naar zichzelf kijkt, destructief gerechtigd is, trekt zich terug of verwringt/overbelast zijn relaties rapper en heeft ook vaker met beoordelingen vanuit individueel schuldmodel én uitsluiting te maken, wat net dus hun veerkracht aantast… vicieuze cirkel…

    • Hilde Euben

      Helemaal met jou eens, Luc.

  • J s

    Er mag ook wel gekeken worden naar de draaglast, de duur van de draaglast, of de draaglast op te lossen valt, en daarbij ook naar een norm van haalbaarheid en andere betrokken factoren. Tegen iemand met een ondraaglijke draaglast beweren dat ze maar wat veerkrachtiger moeten zijn en vaak daardoor ook niet luisteren of steunen in oplossingen die de persoon voorstelt of erger nog oplossingen voor de oorzaak blokkeren en dan beweren dat het een individueel probleem is (om hun aandeel af te schuiven op de ander) is eigenlijk psychologische of narcistische mishandeling, want onrealistische zaken expres opdringen om te bekritiseren. Zo breken mensen pas echt. Ik vind het daarom ook goed dat in het artikel de term “psychologiserende” wordt gebruikt. Psychologie mag niet misbruikt worden. Het dient net om begrip te vergroten voor situaties, niet om te beleren. Daarom is juist mindfulness een goede tegenbeweging voor mensen die psychologie misbruiken om anderen onterecht te bekritiseren.

  • Dolores

    Dat gedragen voelen.
    Als jongere uit de jeugdzorg is dat voor mij mijn grootste gemis.
    Ik werk in de sociale sector, maar eigenlijk ben ik even kwetsbaar als de jongeren waarvoor ik in de bres spring…

  • Dany

    Mooie reflectie in dit artikel. Ik had ook al langer het (buik)gevoel dat veerkracht in dit tijdsgewricht gebruikt (misbruikt) wordt als vrijgeleide om er in de maatschappij een rotzooi van te (mogen) maken.

    Het huis van de veerkracht is een mooie metafoor. Waarin ik wel nog de fundering mis, die het huis (met inbegrip van de kelderverdieping) draagt.

    Wat zijn de fundamenten van het huis van de veerkracht? ‘Talent’ (dat je hebt of niet hebt, bv. om bepaalde vaardigheden te ontwikkelen) behoort daar volgens mij toe. Maar er zijn ongetwijfeld nog andere bouwstenen om de fundering te leggen…

    Bij ‘talent’ gebruik ik graag de volgende metafoor. Veren worden gemaakt in staal. Niet in gietijzer.

    Waarmee ik wil zeggen: de veerkracht die een mens kan ontwikkelen, is niet enkel functie van de componenten die zichtbaar zijn in het huis van de veerkracht. Maar ook van wie deze mens is. En dat ‘DNA’ mis ik nog, in het beeld van het huis van de veerkracht…

  • Jean

    Veerkracht, is inderdaad nog zo’n duur woord om de mens aan te sporen zich soepel en bereidwillig op te stellen.
    Alleen vergeet men dat veerkracht niet eindeloos is, of het nu gaat om iemand met stalen karakter waarin een stalen veer zit of een kwetsbaar persoon met een rubber elastiekje, beiden hebben een eindpunt voor het begeeft. Je weet pas hoeveel rek je veerkracht heeft als je instort, door het lint gaat enz. Het zou jammer zijn als de veerkracht van ons sociaal erfgoed het begeeft, want zei dragen de last om mensen zonder veerkracht op te vangen, te helpen en zorgen voor weer wat veerkracht. Er gaan nu al alarmbelletjes af, gebrek aan personeel, infrastructuur, werkingsmiddelen enz. Laat ons hopen dat de voorraad sterke rekkertjes, aangevuld blijft, dure woorden gewone taal wordt die op een laagdrempelig niveau door iedereen te begrijpen is.

    • Jean

      Ik volg je redenering helemaal, anderzijds moeten we toegeven dat niet elke hulpverlener redeneert vanuit zijn eigen luxe status, gelukkig zijn die in de minderheid. Maar het is inderdaad die minderheid die het probleem niet doeltreffend analyseren en oplossen en zoals mooi beschreven in het artikel, moeilijke woorden en jargontaal gebruiken, waar de gewone sterveling niets van snapt. Daardoor haken velen af met de stelling niet begrepen te zijn. Er is alvast nog heel veel werk aan de winkel, om maatschappij, beleid en hulpverlening op een juiste lijn te krijgen, schoorvoetend komen we er ook wel, ‘t duurt alleen veel langer.

    • J s

      Hallo, ik had gevraagd om de reactie te verwijderen, want door mee te gaan in de metafoor stond er niet wat ik bedoelde.
      Ik bedoel:
      Het wordt pas echt erg wanneer men iemand die zich erg krachtig toont probeert wijs te maken dat ze zwak zijn of standaard behandelt alsof ze zwak zijn.

      Of men iedereen die ondersteuning zoekt wanneer hun kracht te sterk wordt gebombardeerd door zij die vaak niet beseffen wat hun luxe is om zelf niet in de positie van “de kwetsbare” (= de krachtige veren die gebombardeerd worden door de maatschappelijke ongelijkheid die de echte zwakte of (ver)sterkte veroorzaakt) te zitten, behandelt en niet het echte probleem.

      Zo maak je het probleem dus nog erger, want zo isoleer je mensen en snoer je hen de mond om iets aan het echte probleem van ongelijkheid die door mensen wordt veroorzaakt te doen, aan machtsmisbruik dus. Dat noemt men rule en divide.
      Kan je alleen oplossen door gelijkheid en verbondenheid.
      Iedereen heeft evenveel recht op hetzelfde als anderen.

We zijn benieuwd naar je mening!
Blijf hoffelijk, constructief en respectvol

 

Elke reactie wordt gemodereerd. Lees hier onze spelregels. Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.