Dikke Freddy aan Bart De Wever

Geachte heer Bart De Wever,

Toen ik mijn budgetbeheerder bij uw OCMW vertelde dat ik besloten had om het goede voorbeeld van de regering te volgen zag ik een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Toen hij twee minuten later begreep dat het mijn plan was om -net zoals uw ministers- pas in 2020 mijn begroting voorzichtig in evenwicht te brengen, heeft hij diep en dreigend gezucht.

‘Mijn weekgeld werd met onmiddellijke ingang verminderd.’

Ik heb hem proberen uit te leggen dat experten van Vanden Borre mij hebben laten weten dat de levensduur van mijn televisie en mijn koelkast niet verlengd kan worden en dat ik daardoor in dezelfde situatie zit als uw minister van landsverdediging die in zijn vaart belemmerd wordt door versleten bommenwerpers. Mijn situatie is trouwens erger want mijn televisie is letterlijk uitgebrand en van mijn koelkast brandt alleen het verlichtingslampje nog terwijl de bommenwerpers van uw minister nog altijd kunnen opstijgen.

Het mocht niet baten. Mijn weekgeld werd met onmiddellijke ingang met 4 euro per week verminderd. Met die 4 euro zal er ‘gespaard’ worden voor een nieuwe koelkast. Volgens mijn berekening zal ik op die manier vanaf half 2020 gekoeld voedselbanketen ter beschikking hebben. Hoop doet leven.

Intussen moet ik proberen om het geluk te vinden met 55,30 euro per week, zijnde 7,90 euro per dag.  Pas wanneer er ‘een appel uit de kast valt’ kan er ook aan een televisietoestel gedacht worden.

“Een tv is tenslotte geen levensnoodzakelijk apparaat”, zei meneer de budgetbeheerder. Alsof bommenwerpers dat wel zijn.

In de hoop dat er appels uit de kast zouden vallen heb ik mij een half uur later, gezeten op een proper stuk karton, voor de deur van het OCMW geposteerd. Voor mij had ik een coureurspetje gelegd. ‘Landbouwkrediet’, stond er op dat petje. Het bleek het juiste opschrift te zijn, want na een dik uur had ik 8,20 euro ontvangen. Weliswaar zat ik met een berg kopermuntjes, maar mijn daggeld was meer dan verdubbeld!

Tot er opeens een VW-busje met zwaailicht en sirenes arriveerde.

“Wette gij ni da schooien in ’t Stad, en zeker veur den buro van ’t OCMW, verboden is?”, vroeg de eerste agent die voor mij stond.

“En daaroem gon we A geld confisqueren”, zei de tweede.

Voor ik goed en wel besefte wat mij overkwam, waren ze er met mijn 8,20 euro én met mijn Landbouwkredietpetje van onder.

Intussen heb ik begrepen dat u, ondanks andere beloftes, het voorbeeld van de socialisten hebt gevolgd door hetzelfde bedelverbod in te stellen dat eerst al door Johan Vande Lanotte in Oostende was uitgevaardigd.

Ik ben er echter van overtuigd dat uw regelgeving onwettig is. Hoewel u het voor de lage emissiezone perfect gedaan hebt, hebt u in dit geval namelijk verzuimd om officiële borden te plaatsen die aanduiden waar het bedelverbod van kracht is. U had nochtans dezelfde signalisatiepalen kunnen gebruiken om er bijkomende borden (bijvoorbeeld een rond wit bord met rode cirkel omkaderd en met in het midden een bedelende zwarte hand erop) aan te bevestigen.

‘Ik wil getuige zijn van uw nakende verkiezingsoverwinning.’

Ik zou u bij dezen dan ook willen vragen om mij de formulieren toe te sturen waarmee ik de inbeslagname van mijn 8,20 euro (plus petje) kan betwisten. Ik ga ervan uit dat ik ook een schadevergoeding voor geleden leed kan krijgen. Op die manier valt er misschien toch nog een appel uit de kast om mij een televisietoestel aan te schaffen zodat ik rechtstreeks getuige kan zijn van uw nakende verkiezingsoverwinning.

Met de meeste hoogachting,

Dikke Freddy