Crashen
‘Neen’ is hun antwoord. Als man van 65 had je in 2011 nog een levensverwachting van 18 jaar, als vrouw mag je statistisch zelfs nog op een kleine 20 jaar hopen.
Dat is lang genoeg voor een beleggingsplan met een beduidend positief resultaat. Dit lezen we in één van de vele tabellen. Tot hier de tip die op mijn maat is gesneden.
‘We gaan crashen!’
Het boek dan. Ons Belgisch pensioenstelsel is een repartitiesysteem, maar moet nu functioneren in een demografie waar grijs de dominante kleur is. Is daarop geanticipeerd? Neen! Spanning dus. Erger, we gaan er mee crashen!
Ingrijpen is onvermijdelijk. Zoals de laatste paar decennia aantoonden, kunnen we verwachten dat politici dit slechts aarzelend zullen doen. De eerste remedies zullen klein zijn. Uitstelgedrag zal manifest zichtbaar blijven.
Maar hoe langer het uitstel, hoe drastischer en zelfs dramatischer de fundamentele herstelmaatregelen moeten zijn. De individuele burger is dus geraden er zelf iets aan te doen.
Hoe er iets aan doen?
Dat kan door pensioenbeleggingen te leren kennen. Want beleggen is geen eenvoudige materie. Onvermijdelijk zijn er risico’s aan verbonden.
Terloops doen de auteurs een uithaal naar de onzin van risicoprofielen, zoals de banken nu hun cliënten moeten aanmeten. De banken schuiven er hun verantwoordelijkheid mee af.
Niettemin tonen de auteurs met cijfers en tabellen aan dat beleggen in aandelen wel de juiste keuze is.
We krijgen aan het einde van dit boek een reeks praktische adviezen. De auteurs bouwen verder hun voorkeuradvies op en dat luidt: beleg op lange termijn in aandelen en beveilig dit door een stop loss-methodiek en een herinstaptechniek.
Borrelnootjes
Het boek ‘Uw pensioen onder vuur? Vecht terug!’ werd in de financieel-economische pers uiteraard al van commentaar voorzien. In links-politieke kringen werd het sceptisch onthaald als té geënt op een neo-kapitalistisch denkwijze.
Deze recensie wordt gelezen in kringen van welzijnswerkers en non-profitorganisaties. Het is daarom belangrijk te onderstrepen dat precies de werknemers uit deze sector, samen met deze uit de culturele sectoren, geen riant pensioen hebben.
‘Welzijnswerkers hebben geen riant pensioen.’
De wettelijke pensioenbedragen zijn laag. De tweede pensioenpijler is amper uit de grond gestampt. Het bijeengeharkte kapitaal is een schaaltje borrelnootjes in vergelijking met de pensioenkassen van sterke bedrijven. Daarom alleen al verdient dit boek aandacht in de sociale sector.
Woordspel
Hoger grapte ik al met de leeftijd van de auteurs. Toch moeten we concluderen dat de boodschap ernstig is. Jonge mensen moeten zich bewust zijn van deze sociaal-economische problematiek.
De bibliografische lijst achteraan is verrassend kort, de trefwoordenlijst is daarentegen gedetailleerd en uitgebreid. Ze kan daardoor helpen om het boek via zijn topics te ‘bestuderen’.
Bij wijze van speelse oefening telde ik de meest voorkomende trefwoorden na. De top vijf ging als volgt: rendement (108 keer), beleggen (93), overheid (93), aandelen (86) en werknemer (84).
Daar is volgende zin mee te vormen, die nogmaals de kernboodschap van de auteurs samenvat: “Je kunt maar best als individuele werknemer beleggen in aandelen, waaruit je het beste rendement mag verwachten, als verweer tegen een falende overheid.”
Op deze manier mijn recensie eindigen, lijkt me ongenuanceerd en gevaarlijk. Ik beveel dus aan, aan mensen van alle leeftijden: lees dit boek. Het kan je een flinke pensioenstuiver opleveren.
Reacties [1]
Leuke recensie. Ooit bij stil gestaan dat de enige die ALTIJD verdient aan aandelen de bank of effectenmakelaar is? Die pakt commissie op kopen en verkopen (met of zonder winst), rekent bewaarloon en kan nog wel enkele kosten verzinnen zoals een nalatenschapsverzekering die de erfenisrechten dekt bij overlijden. De eeuwige mantra dat de gewone burger moet gaan beleggen kent daar zijn echte oorzaak.
Ik heb ooit zeer ernstig belegd voor mijn pensioen waar ik 20 jaar geleden geen enkel vertrouwen in had en ik heb er mijn voordeel mee gedaan (om het later via andere weg helaas allemaal terug kwijt te spelen). De essentie van beleggen is dat je beleggen enkel doet met geld dat je kan missen, dat je niet op korte termijn nodig zou kunnen hebben als de auto of de wasmachine het begeeft. De belastingen hebben me ooit een keer gepluimd zodat ik mijn beste belegging (die ik al 10 jaar aanhield) voor een dikke 12000 euro moest verkopen aan bestens prijs om dan te zien dat de koers een maand voordien 20 procent hoger lag en zes maanden later opnieuw 50 procent hoger dan wat ik er voor kreeg. Nu ja wat je niet gehad hebt, kan je niet kwijt spelen, maar dergelijke stress of zure oprispingen kan je uiteraard missen. Vergeet nooit dat beleggen, ook op lange termijn, een intensieve bezigheid is. Vergeet ook niet dat je nooit beter geïnformeerd kan zijn dan de grote partijen in de markt (denk maar aan Fortis, Dexia en Arcopar). Tel daarbij dat beleggen misschien wel inflatievast kan zijn terwijl uw spaarboekje na 12 maanden met intrest minder koopkracht biedt dan 12 maanden eerder en dus ook de stijging van je aandelen een deel virtueel is. Kijk ook uit met indexen. Bij een index flikkeren ze de slechte presteerders er uit om ze te vervangen door de betere. Zo stijgt die index ogenschijnlijk altijd, maar probeer maar eens de Bel20 te berekenen met de huidige waarde van de aandelen die er in 1999 in zaten! Daar zal je niet vrolijk van worden. Het is zoals met alles. Als je het leuk vindt moet je het doen, maar als de zorgen of de angst je leven vergallen moet je eraf blijven. Waar is de tijd van het beleggersprofiel: de “goede huisvader”? Allicht mee de dieperik in gesleurd met de banken.
Bij beleggen geldt 1 regel: stel een doel en wijk er niet vanaf. Neem winst op vooraf bepaalde marges of verkoop bij vooraf bepaald verlies. Kortom blijf rationeel en belandt nooit in een goudkoorts. Dat laatste is helaas wat vele boekjes over beleggen nooit met zoveel woorden zeggen. Het is hard werken en de uren die u spendeert aan uitvlooien van koersen en sectoren kan u niemand aanrekenen en die bent u kwijt.
Zeker lezen
Landbouw versus milieu: ‘Het meest duurzame antwoord op conflict is samenwerking’
‘In de politiek gaan is voor mensen met beperking geen simpele keuze’
Tom Daems: ‘Hoe we daders straffen, zegt veel over welke samenleving we willen zijn’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies