Gedeelde zorg

Netwerken mobiliseren

De auteurs winden er geen doekjes om. Goede hulpverlening betrekt de sociale context van de cliënt. De efficiëntie van de hulpverlening kan aanzienlijk verhoogd worden als de context mee kan evolueren.

‘De overbodige hulpverlening als visioen.’

Hulpverlening heeft als doel het continuüm aan problemen in het leven van de mensen te doorbreken en moet dus inwerken op de symptomen. De hulpverlener moet meer inzetten op mobilisatie van het netwerk en investeert daarom meer in ‘zorgen dat‘ in plaats van ‘zorgen voor‘.

Door veerkracht te vergroten, kan efficiënter ingegrepen worden op het probleemoplossend vermogen van cliënten. En wordt ingewerkt op het probleemoplossend vermogen, dan is er een positief effect op de zelfredzaamheid.

Vanuit dat perspectief reikt dit boek een methodiek aan om de kenmerken van de cliënt én de sociale context te optimaliseren tot een veerkrachtige combinatie, met als visioen de overbodige hulpverlening.

Stappenplan

De lezer moet zich niet laten verleiden om in dit lijvige boek, met vrij kleine druk, stappen over te slaan. De auteurs leggen een stevig fundament voor de uitgangspunten, met visuele modellen die de wetenschappelijke argumenten van deze theorie goed illustreren.

Ze adviseren om bij de toepassing van de methode traag en gefaseerd te denken. Er bestaat immers nergens een wondermiddel om kwetsbare mensen snel en efficiënt te transformeren tot veerkrachtige wezens.

Het tien-stappenplan volgt een chronologische leidraad. Het doet dienst als een vuurtoren in een mistige omgeving. En ook hier worden beter geen stappen overgeslagen, wil men het einddoel bereiken.

De case van Victor is grondig uitgewerkt en beschreven. Deze case omspant als illustratie alle voorgaande hoofdstukken.

Het regent

Ik nam deze publicatie ter hand om mijn eigen blik te kunnen verbreden binnen het discours van extern oriënteren.

Ik hoopte beter te kunnen zien waar we mensen met beperkingen kunnen ondersteunen in vergroten van veerkracht. Het boek lost die verwachtingen in en is dan ook een aanrader.

‘Kwetsbare mensen zitten niet op deze verschuivingen te wachten.’

Toch blijf ik met een sterk gevoel zitten dat, om een beeld te gebruiken, het ook bij deze verschuivingen van boven naar beneden regent. Mensen in een kwetsbare situatie zitten niet op deze veranderingen te wachten.

Om de ganse missie te kunnen laten slagen, zal ook een verschuiving in het maatschappelijk denken nodig zijn: van ik-gericht naar wij-gericht.

Op grenzen stoten

Het zal tijd vragen om zo’n mentaliteitsverschuiving te realiseren. We leven vaak met het idee dat we via de sociale zekerheid en belastingen mee betalen om hulpverlening te kunnen organiseren, en dat de overheid het dan maar moet doen.

De mentaliteitsverschuiving die in de maatschappij nodig is, mag niet onderschat worden. Het veronderstelt een omslag in denken en mentaliteit.

‘Een studie- en werkboek.’

In die zin stoten wij in eigen praktijk wel eens op de grenzen van het haalbare: een gebrek aan vrijwilligers, de overvolle agenda’s van mensen in het netwerk, mantelzorgers of overvraagde hulpverleningsorganisaties die een vloed aan nieuwe vragen over zich heen krijgen.

‘Gedeelde zorg’ is een studie- en werkboek. Wie ermee aan de slag wil, moet eerst de nodige tijd investeren om het te doorgronden.

Een goed uitgewerkte inhoudsopgave, een uitgebreide literatuurlijst en een overzicht van ontwikkelingstaken volgens leeftijd, maken het boek compleet.