J’aime le quartier Anneessens

Na de ‘digital stories’ van Jonas, Elke en Sow is dit de eerste ‘anonieme’ blik op de Brusselse Anneessenswijk. Deze bewoner schetst een uiterst kritisch beeld van de Anneessenswijk. Hij zet zich daarbij uitdrukkelijk uit beeld. Zijn blik wil de feiten voor zich laten spreken. Beeld per beeld reconstrueert hij zijn dagelijkse realiteit van de wijk, een realiteit die volgens hem maar al te vaak wordt verzwegen en vergoelijkt.

‘Een uiterst kritisch beeld van de Anneessenswijk.’

En toch bevat ook dit digitaal verhaal doorleefde en biografische sporen. Ondanks het ongenoegen (ce quartier de merde), is er ook gehechtheid en engagement (‘j’aime le quartier’). Ondanks de koude, verzuurde afstandelijkheid is er ook bewogenheid en overtuiging (‘respecter son quartier, c’est respecter soi-même’). Zijn wijkverhaal heeft iets van een urinoir waar, ondanks de ondraaglijke geur, enkele frisse bloemen uit de plasgaatjes te voorschijn komen.

Digitale verhalen zijn kleine, korte filmpjes van enkele minuten. De maker confronteert de kijker met een opeenvolging van beelden, foto’s, collages en tekeningen die een krachtig, persoonlijk verhaal ondersteunen of evoceren. De auteur spreekt zelf zijn verhaal in, kiest en monteert zelf de beelden.

De digitale verhalen die Sociaal.Net publiceert zijn gemaakt door bewoners van de Brusselse Anneessenswijk. De films zijn onderdeel van een actie-onderzoek van hogeschool Odisee, opleiding sociaal werk.Meer lezen over digital storytelling en Anneessens kan op Sociaal.Net.