Opinie

Internering blijft gekneld tussen strafrecht en zorg

Vernieuwingen zijn geen spectaculaire revolutie

Natalie Aga

België slaat internationaal een slecht figuur als het gaat over haar zorg voor geïnterneerde personen. Ons land werd daarvoor al herhaaldelijk veroordeeld. Kunnen nieuwe initiatieven eindelijk afrekenen met de metafoor van de vergeetput 

Dossier:  
internering

©Lieven Nollet

internering

©Lieven Nollet

Internationale blamage

België zit verveeld met de internationale blamage die ze opliep door de meervoudige veroordelingen door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Ons land neemt een loopje met de manier waarop ze omgaat met personen met een psychiatrische problematiek die strafbare feiten pleegden.  

België werd verplicht om structurele oplossingen te voorzien voor schendingen van verschillende artikels van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Zo stelde dit Europees Hof onder andere al meermaals vast dat detentie zonder aangepaste hulp en therapie de rechten van geïnterneerde personen schendt.  

Electoraal niet interessant 

Hoewel geïnterneerde personen lange tijd onderbelicht en genegeerd bleven wegens electoraal niet interessant, zetten de opeenvolgende arresten ons land met de rug tegen de muur. De prangende noden in het penitentiaire en forensisch-psychiatrische veld staan willens nillens op de politieke agenda.  

‘Geïnterneerden zijn electoraal niet interessant.’

België kreeg twee jaar de tijd om de problemen aan te pakken. We zijn intussen ruim over de helft van de opgelegde termijn: de einddatum van 6 september 2018 nadert. Ondanks deze wake-up call, blijft het een groot vraagteken of de genomen initiatieven tegemoetkomen aan de noden van geïnterneerden. Kunnen we de beeldspraak van de vergeetput definitief schrappen?Casselman, J. (2015), ‘Menswaardige zorg voor geïnterneerden. Trein der traagheid eindelijk op snelheid?, Sociaal.Net, 17 september 2015. 

Aanloop naar een omslag 

Het interneringslandschap is in volle beweging. Het derde Masterplan voor de hervormingen binnen justitie krijgt vorm. Daarbij gaat ook specifieke aandacht naar een betere zorg voor geïnterneerde personen. Sinds 1 oktober 2016 is bovendien een nieuwe interneringswet van kracht. Beleidsmakers maakten eindelijk werk van de geplande evoluties binnen de forensisch-psychiatrische zorg. 

In deze nieuwe wetgeving staan gepaste zorg en bescherming van de maatschappij centraal. De rechtspositie van de geïnterneerde werd versterkt. Zo werd omschreven welke deskundigheid nodig is om adviezen op te maken die leiden tot de (on)toerekeningsvatbaarheid van de beklaagde. Commissies ter Bescherming van de Maatschappij werden omgedoopt tot de Kamers voor de Bescherming van de Maatschappij. 

Om goede en aangepaste zorg te realiseren, worden bestaande zorgcircuits uitgebreid en geïntegreerde netwerken opgericht. Ook de zorg zelf ontwikkelt zich op verschillende vlakken met onder meer de bouw van de forensisch-psychiatrische centra, de oprichting van een high-riskafdeling voor vrouwen, een afdeling voor langdurig forensisch-psychiatrische zorg en de forensische in- en outreachteams. Al deze initiatieven worden positief onthaald.  

Complexe zorgcontinuïteit  

Die initiatieven moeten het aantal geïnterneerden die in detentie verblijven, zo laag mogelijk houden. De cijfers wijzen op een positieve trend: er zijn minder geïnterneerden opgesloten. Dat cijfer daalde op één jaar tijd van 1096 naar 621.Verleysen, M. (2017), Enkele cijfers en beschouwingen over internering, Cijfers gepresenteerd op de nocturne ‘Internering Halfweg’, Gent, 6 december 2017.De trend is gezet en de teneur is positief. Maar dalende cijfers mogen ons niet verblinden. 

‘Er zijn minder geïnterneerde personen opgesloten.’

De vernieuwde aanpak zou ook moeten leiden tot meer continuïteit in zorgtrajecten. Dat is een mooie maar complexe ambitie. De zorgverstrekker vult die continuïteit namelijk anders in dan de patiënt.Gulliford, M.,  Naitani, S., and Morgan, M. (2006), ‘What is ‘continuity of care’?’, Journal of Health Services Research and Policy, 11(4), 248-250. 

Voor de patiënt gaat zorgcontinuïteit vooral over het ervaren van een voortdurende zorgrelatie met een professional. Voor voorzieningen en voor beleid betekent continuïteit dat de verschillende zorgdelen naadloos geïntegreerd worden. Overgangen van de ene zorgvorm naar de andere worden gekenmerkt door integratie, coördinatie en het overdragen van informatie naar de verschillende betrokkenen. Over een gedeeld beroepsgeheim en informatieoverdracht moet nog gedebatteerd worden. Dat zijn hete hangijzers op het snijvlak van justitie, welzijn en zorg.  

Cliëntperspectief in de schaduw 

Dit proces wordt vooral opgezet vanuit het perspectief van de zorgverstrekkers.  Daar situeert zich net het probleem. Er is weinig aandacht voor de vraag hoe de patiënt zelf kijkt naar die continuïteit.  

‘Er is weinig ruimte voor de visie van de geïnterneerde.’

Dat is een gemiste kans. Dit veranderingsproces kan slechts slagen indien ook de geïnterneerde persoon en zijn of haar visie op die ondersteuning aan bod kan komen. Daar is weinig ruimte voor. Ook het bredere criminologische en forensisch-psychiatrisch discours besteedt te weinig aandacht aan dat cliëntperspectief.Livingston, J. D. (2016), ‘What does success look like in the forensic mental health system? Perspectives of Service users and service providers’, International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 1(21), 1-21.Toch zijn geïnterneerde personen net het beste geplaatst om aan te geven wat kan helpen en ondersteunen. 

Forensische zorg humaniseren 

Die lacune is veelzeggend: een strategische aanpak om de forensische zorg verder te humaniseren is er niet. Dit houdt immers meer in dan enkel het bieden van een specialistische, klinische behandeling die tegemoetkomt aan de afstand die de maatschappij vraagt.  

Onderzoek wijst aan dat geïnterneerde personen de interneringsmaatregel ervaren als een gekneld zitten tussen strafrecht en zorg.Aga, N., Vander Laenen, F., Vandevelde, S., Vermeersch, E., en Vanderplasschen, W. (2017), ‘Recovery of Offenders Formerly Labeled as Not Criminally Responsible: Uncovering the Ambiguity From First-Person Narratives’, International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 1(21).Zij moeten door een forensisch herstelproces dat voortdurend op twee benen hinkt. Dat staat het herstel van de psychiatrische stoornis in de weg.  

‘Het herstelproces hinkt op twee benen.’

Daardoor dragen ze nog meer stempels dan personen met een psychiatrische problematiek die geen strafbare feiten pleegden. Ze zijn dader, verslaafde, patiënt. De interneringsmaatregel blijft een zware last leggen op de schouders van de geïnterneerde persoon.  

Praktische hindernissen 

Bovendien botst de interneringsmaatregel op heel wat praktische hindernissen zoals het niet beschikken over een einddatum van invrijheidsstelling, ontoegankelijke informatie of grote fysieke afstand tot steunfiguren. Als deze obstakels niet worden aangepakt, is het moeilijk om deze personen te ondersteunen bij hun veranderingsproces.  

Geïnterneerden hebben ook last van chronische stress en angst. Ze hebben het gevoel voortdurend ‘onder schot te worden gehouden’. Elk ogenblik kunnen ze teruggestuurd worden naar de gevangenis.  

De geïnterneerde wordt opgevolgd door een grote groep belanghebbende professionelen. Hij plooit zich voortdurend naar die verschillende verwachtingen. Dat kan botsen met zijn nood aan rust, zelfreflectie en experiment. Nochtans zijn dat onmisbare ingrediënten van herstel.   

Trein gemist 

De leest waarop deze hervorming geschoeid is, staat in schril contrast met het herstelparadigma in de geestelijke gezondheidszorg. De voorbije jaren vonden daar grote veranderingen plaats. Er is een evolutie van residentiële zorg naar ondersteuning in de thuissituatie, van medische expertise naar ervaringsdeskundige ondersteuning en van aanbodgestuurde naar vraaggerichte zorg. Ook de participatie van familieleden en het sociale en informele netwerk wint er aan draagvlak.  

Het herstelparadigma verlaat het traditioneel lineaire denken over het ziekteverloop. Dat brengt een verschuiving teweeg van paternalistische, institutionele zorg naar sociaal-maatschappelijke ondersteuning vanuit een kracht- en contextgericht denken.  

Foute focus 

Gaat het over geïnterneerde personen, dan blijft de focus vooral liggen op het verminderen van het recidiverisico. Daardoor wordt de aandacht gevestigd op pathologieën, diagnoses en afwijkend gedrag.  

‘De focus blijft liggen op recidiverisico.’

De aandacht voor het welzijn en de persoonlijke zorgbehoeften van geïnterneerde personen blijft op de achtergrond. Dat is vreemd want een verhoogde levenskwaliteit zou het recidiverisico reduceren. Blijkbaar gedragen een beloftevolle herstelbenadering en een justitiële context zich als olie en water. 

Voldoende hersteld 

De aard van herstel binnen een forensisch context wordt sterk beïnvloed door wat de samenleving wil. De buitenwereld verwacht dat deze personen zich beter leren gedragen. Hun psychiatrische aandoening moet voldoende verbeterd zijn vooraleer de maatregel opgeheven wordt.  

Alleen zijn patiënten die van de ene -al dan niet- beveiligde voorziening naar de andere overgeplaatst worden, zelden of nooit hersteld van hun psychische stoornissen. Toch wordt er verwacht dat ze psychisch stabiel genoeg zijn om een grotere mate van zelfstandigheid aan te kunnen.  

‘Autonomie blijft voor lange tijd beperkt.’

Daarnaast is het niet duidelijk of iemand wel kan herstellen in deze context. Want de autonomie van de patiënt blijft voor een lange termijn beperkt. De dominantie van de juridische en de klinische systemen daagt het herstelethos uit.  

Weinig marge 

Masterplannen, wetswijzigingen en arresten bij de vleet. Maar zullen die ook leiden naar een meer humane omgang met deze mensen? Geïnterneerde personen geven zelf aan dat ze vooral vooruitgaan door stil te mogen staan, door onvoorwaardelijk kansen te krijgen om te falen, door mogelijkheden te scheppen om zich slecht te mogen voelen, door het affectieve binnen te brengen in de relaties die worden opgebouwd. 

Op deze complexe werkvloer is het dagelijks balanceren op een slappe koord, middenin een discours van veiligheid, controle en risico’s. Het is dag in dag uit ploeteren om creatief oplossingen te vinden, met weinig marge voor relatie en verbinding in een wereld van ziek of niet-ziek, crimineel of niet-crimineel.  

‘Masterplannen en wetswijzigingen bij de vleet.’

De nadruk op het correctionele en het criminologische laat geen ruimte voor het herdenken van het punitieve systeem, dat rotsvast gekoppeld is aan het vergroten van gehoorzaamheid en aan het benadrukken van wat mensen niet mogen zijn: een risico.  

De weg is nog lang 

We stellen vast dat het schoentje knelt op het niveau van het systeem. We moeten ons hierbij de vraag stellen wat de meerwaarde is van internering voor de persoon, zijn context en de maatschappij. Een open debat over de zinvol- en zinloosheid van deze maatregel is dus noodzakelijk.  

‘Een open debat is noodzakelijk.’

Een glashelder voorschrift is er nog niet. We blijven op alle niveaus uitgedaagd worden door hulpverlenen onder dwang, zowel vanuit juridische, criminologische, medisch-psychiatrische als ortho-agogische hoek. Maar we kunnen wel al besluiten dat er op vlak van de zorg voor geïnterneerde personen zeker geen spectaculaire revolutie op gang werd gebracht. De weg naar een adequate ondersteuning is nog lang.  

Reacties [24]

  • David

    De enige oplossing is blijven strijden tegen deze wanpraktijken en ze naar buiten brengen.
    Vooral rustig blijven en dit diplomatisch aanpakken.
    De staat die hier verantwoordelijk voor is dagvaarden.
    Elke geïnterneerde of zijn advocaat moet dit doen. Anders zouden ze het nog proberen te laten verjaren!
    Een echte schande!
    Ook als gewone gedetineerde zijn er heel veel zaken niet ok en in strijd met de Europese normen en waarden.
    Maak er dus gebruik van.
    Geen enkel mens verdient dit.
    En geen enkel mens wordt slecht geboren.
    Veel sterkte, geluk en succes aan iedereen die slachtoffer is van deze staat!

  • David

    Ik ben geïnterneerd geweest van 2006 tot 2014 voor het herhaaldelijk stelen om mijn verslaving te kunnen betalen. De expertise duurde 15 min en de vragenlijsten liet ik door een celgenoot gedetineerde invullen. We zaten met 3 op cel waarvan ook een grondslaper geïnterneerd met autisme. Een grote grap, onbekwaam, ondermaats, mensenrechten geschonden en getekend voor het leven. Nu reeds 9 jaar verder juiste diagnose en clean nog steeds psychotherapie volgen met trauma verwerking. Staat is intussen al gedagvaard en er was een vonnis 7.500€ 1.250 per jaar schadevergoeding wat niks is uiteraard voor zulke grove schendingen op mijn mensenrechten. Zaak is nog steeds in hoger beroep. Dit valt niet te betalen mijn leven is kapotgemaakt en mijn diagnoses borderline en ptsd alleen maar verergerd. Een grote grap dit land en zijn falend beleid. Kan zo wel een boek schrijven maar ik wil per dag onterechte detentie 50€ over de rest nog gezwegen. België u bent een falende staat. Sterkte aan iedereen!!

  • mario

    ik heb een jaar iemand leren kennen die al geniterneerd iS van zijn 18 hij is nu 45 wij zouden graag gaan samen wonen hij zit niet in de gevangenis maar wel begeleid wonnen nu de vraag is of dat kan en hoe

  • Lain

    Ik ben al meer dan 10 jaar geïnterneerd. Na heel veel proberen en telkens terug gestuurd te worden naar de gevangenis sta ik nu zo ver dat ik weer zelfstandig ben. Ik moet nu vooral weer leren omgaan met een maatschappij waar ik 10 jaar uit was en die enorm veranderd is. Ook de herinneringen van wat er allemaal gebeurde op de high risc voor vrouwen waar ik verbleef blijven zich opdringen. Het is een dagelijkse strijd om weer te mogen deelnemen in een maatschappij die je als ongewenst beschouwd. Ik heb fouten gemaakt en moet daar zelf mee proberen leven elke dag. Maar door alle jaren gevangenis en de ene – al dan niet forensische- psychiatrie na de andere ben ik niet beter geworden. In tegendeel. Het systeem maakt mensen radeloos en dat kan toch niet helpend zijn? Ik heb het geluk uiteindelijk na 10 jaar mensen rond mij te hebben die me steunen zonder eigen agenda en eerlijk zijn als ik dreig de fout in te gaan. Mensen in de vergeetput steken werkt niet!

    • Delanote

      blijf je stem laten horen…
      Omring je goed, veel succes…

    • David

      Probeer te genieten van de kleine mooie dingen des levens en probeer het stap voor stap te verwerken.
      En u ( uw advocaat had dit moeten doen ) kan hiervoor zeker de Belgische staat voor dagvaarden.
      Niemand verdient dit!
      Veel sterkte succes en geluk!

  • Ryanne

    Internering als mensen er misbruik van maken en dat mensen klacht gaan indienen is ook gelogen maar interneerden gaat terug naar gevangenis gelogen of niet maar ze zijn interneerd zij kunnen geen klacht indienen tegen misbruik van vertrouwen laster en eerroof en schenden van privacy want interneerden worden nooit geloofd en kunnen niks hè zo erg ze kunnen liegen de mensen om interneerden in te luizen

    • David

      Hey uniek mens! :)
      Blijf vooral in het goede geloven!
      En spreek eens met jouw raadsman advocaat of een ander luisterend oor om jouw verhaal tegen te doen.
      Weet ook dat je de staat kan dagvaarden als je gewoon opgesloten wordt zonder behandeling.
      Niemand verdient dit!
      Je bent het waard!
      En jij komt erwel uit! :)
      Veel sterkte succes en geluk!

  • BW

    Geachte
    Ik ben nu ook reeds 16 jaar geïnterneerd omwille van slagen en verwondingen ik ben nu opgenomen in bierbeek en heb juist mijn voorwaarden verbroken door in mijn stad te komen zonder toestemming nu zit ik weer met een ongelooflijke schrik ik ben dit leven echt moe ik kan hier niet meer tegen ik ben al 16 jaar niet meer gelukkig en heb weer bang om opgesloten te zitten

    • David

      Laat jouw niet de dood induwen!
      Blijf sterk! Jij bent het waard!
      Ieder mens is uniek! ;)
      Jij verdient het om geholpen te worden niet het tegenovergestelde.
      En blijf strijden samen met jouw raadsman advocaat kan je de staat dagvaarden.
      Zou iedereen die hier slachtoffer van is moeten doen trouwens.
      Jij moet je immers ook aan de wet houden.
      Hun ook! :)
      Veel sterkte succes en geluk!

  • Ilse goubert

    Ik ben een ex medewerker van fpc . De manier van werken is allesbehalve. Er is bijna of geen therapie voorzien . De staf bestaat uit pas afgestudeerde meisjes ( meestal opvoeder) ondersteuning naar de pt is er niet . Ze worden 24 op 24 geobserveerd . Elke dag wd er gerapporteerd zonder soms met de pt in contact tegaan . Mensen met een verslaving wd aan hun lot over gelaten . Ze moeten op eigen houtje afkicken zonder handvaten . Therapieën hieromtrent is er niet . Als deze personen het niet lukt om op eigen houtje af te kicken dan hebben ze geen kans om door te stromen . Dit is ongezien ! Het contact met de buitenwereld wd hun zoveel mogelijk afgenomen . Elke persoon die contact wilt moet gescreend worden . Dit hangt af van de goodwill van het personeel . Zij maken hun wetten zelf .
    Drugs en verboden middelen zijn er met grote mate aanwezig . Via bezoek komt dit binnen . De security doet hier niks aan . Personeel weet dit maar laat dit gebeuren . Kan nog veel vertellen …

    • David

      Niks dan de waarheid.
      Bravo.
      Blijven melden deze praktijken.
      Succes!

  • Hilde

    FPC in ons land boeken GEEN resultaten, door verschillende oorzaken. Kijk naar Nederland waar men al meer dan 10 jaar FPC’s heeft, MAAR de manier van instroom is al totaal anders dan bij ons. De zogezegde ‘deskundigheid’ op de werkvloer ontbreekt bij ons omdat de instellingen te nieuw zijn, er was in geen enkele opleiding een forensisch psychiatrisch vak, laat staan stage. Veel te jong, onervaren, gemotiveerd personeel!!! Veel meer DESKUNDIGE INPUT van onze NOORDERBUREN is nodig hier. De geinterneerden kunnen pas de juiste zorg krijgen als de hulpverlening op de afdeling professioneel is!!!

    • David

      Niks dan de waarheid!
      Bravo.
      Idd de noorderburen moeten het weeral maar eens oplossen.
      De echte oplossing is iedereen die hier verantwoordelijk voor is.
      Voor deze mensonterende toestanden dagvaarden.
      En de beste oplossing zou zijn België opsplitsen en terug naar waar het ooit ontstaan is, Vlaanderen bij Nederland en Wallonië bij Frankrijk.
      Wat een gefaald land al sinds het kunstmatig ontstaan van dit land met het grootst aantal zelfmoorden op een berekening van een 15 tal EU landen.
      Ook onderaan in de lijst van de gelukkigste landen.
      Op elk vlak is het hier ondermaats, heel spijtig want het is tenslotte wel een heel mooi land ( gebied, landschap, Bourgondisch ) die tot op heden volledig vernietigd word door zakkenvullers.
      Succes!

  • Linda Schack

    Er wordt inderdaad al enkele jaren heel veel gedaan voor deze groep mensen.Het belangrijkste is het inzicht dat er gekomen is dat deze groep mensen niet in de gevangenis horen.Maar we mogen niet uit het oog verliezen dat er psychiatrische diagnosen zijn die heel hardnekkig te behandelen zijn.Als het inzicht niet aanwezig is in hun problematiek en ze weigeren elke vorm van begeleiding,medicatie en blijven tenslotte de schuld geven aan de samenleving voor alles wat misloopt, dan is er weinig verandering mogelijk.Het misbruik van alcohol en drugs verbeteren het gedrag niet in positieve zin.Deze kunnen enkel de angst en het onvoorspelbare even dempen.Het is een hele opdracht voor de beleidsmensen en voor de mensen die elke dag op de werkvloer hun uiterste best doen om een veilige,betrouwbare omgeving op te bouwen.

    • Delanote

      Laten we het dan in de eerste plaats hebben over de willekeur inzake psychiatrische diagnoses. Die zijn niet meer van deze tijd.

    • David

      De gerechtspsychiater zijn expertise wordt tussen de soep en de patatten gemaakt.
      Simpelweg omdat ze niet genoeg betaald worden.
      Mijn expertise was een twijfelgeval 15 minuten babbeltje en 700 vragen meegekregen op cel dit terwijl ik onder invloed was van drugs en medicatie. Daarom heb ik ze laten invullen door mijn celgenoot.
      België u bent een gefaalde staat in zowat alles.
      Middeleeuwse toestanden maakt barbaarse mensen. ;)
      Sterkte aan iedereen!!

    • KD

      Dit is dus wat men bedoeld met alles en iedereen de schuld geven, behalve zichzelf. Zelfreflectie is toch iets mooi ja … En zo blijven jullie geïnterneerden ter plaatse trappelen.

  • Vanessa

    Men man is geïnterneerden in Turnhout
    Hy werd genezen verklaard op grond van deskundigen dokters van de wet
    Hy is nu al tijdj geïnterneerde vind het super schandalig hoe ze hun behandeling doen een ze worden byna niet gesteund van bepaalde instanties ook psd laat u aan u lot over en hy is geïnterneerd door ne domme pijnstilling waarvo hy het nam tijdens vreeslijk tandpijn ik vind niet dat het kan en dat ze moeten kijken hoe mensen zich al hebben ingewerkt in de maatschappij
    ! Veel te weinig respect voor die mensen het zijn geen dieren maar mensen

    • David

      De Staat dagvaarden daarvoor dient de wet om nageleefd te worden.
      Zijn raadsman zou dit moeten weten.
      Veel sterkte succes en geluk!

  • debruyne isabelle

    Ik ben geinterneert al onschuldig 9 jaar psychiatry en 6 jaar gevang alles draait om geld en macht het is heel simpel internering moet stoppen je bent geen gevaar je wordt een gevaar ik blijf erbij ik was onschuldig iedereen spant samen iedereen en niemand gelooft me heb alle stempels al gehad ze doen je het geloven met al hun pillen je wordt gebrainwacht en het laatste wat je krijgt is een beperking ja van wat ze je hebben aangedaan nu zit ik hier onschuldig gelukkig al vrij maja loslaten zeggen ze dan onschuldig worden gestraft kun je zo maar niet loslaten wat moet in nu tegenexpertich kost ook geld ik wordt niet begrepen kan met niemand praten want ze weten het amper zelf ik ik ben de oplossing stop internering goed zijn helpt precies ook niet te goed dat mag dan ook niet nu internering mag voor mij vandaag stoppen

    • David

      Sterkte en dien aub eens klacht in via jouw advocaat voor een schadevergoeding!
      Veel geluk.

  • Cobbaut Lieve

    Je moet er eerst zelf mee geconfronteerd worden om dit te begrijpen en een beetje u te kunnen voorstellen wat een harde wereld de gevangenis is. Lichamelijk en psychisch. Wie geen werk heeft kan enkel 2u per dag naar buiten voor een wandeling dus in wintertijd genoodzaakt binnen te blijven en enkel aftellen naar de uren van bezoek.Door de mensen op cel te houden heeft het geen verrijking van sociale contacten.Het zou veel beter zijn van leefgroepen te maken zodanig dat er kleine activiteiten mogelijk zijn. Ook is er veel te weinig wergelegenheid. Zodanig dat de tijd nuttig kan besteed worden in de plaats van de muren te moeten oplopen door verveling.Bedrijven worden veel teweinig aangesproken ivm deze mogelijkheid om werk te bieden.Dit is mijn ervaring met de gevangenis van Dendermonde. Hier zitten veel gedetineerden die willen werken maar geen werk is…

  • Nollet Lieven

    Een rake analyse heb je hier neergeschreven Natalie.
    Wanneer ik de foto zie doemt het verhaal van die vrouw weer op.
    Ik krijg terug zin om nu de toestand van de geïnterneerden te fotograferen.
    Groeten,
    Lieven.

We zijn benieuwd naar je mening!
Blijf hoffelijk, constructief en respectvol

 

Elke reactie wordt gemodereerd. Lees hier onze spelregels. Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.