Knuffelbrigade
Wat is taal toch een onvolkomen instrument, vooral wanneer men een rookgordijn van leenwoorden optrekt. Dan merk je dat sommige termen totaal de lading niet dekken. Neem nu ‘tendering’ in het zinnetje: “Er wordt aan tendering gedacht om welzijnsprojecten en buurtwerk te organiseren.” Je zou toch denken dat er één of andere knuffelbrigade de zwakke burger gaat pamperen. Niet dus.
‘Tendering staat voor vermarkten tegen opbod.’
Tendering staat voor uitbesteden, lees: vermarkten tegen opbod of liever te grabbel gooien voor de goedkoopste, private dienstverlener met winstmodel. En daar heeft het Antwerpse stadsbestuur – dat altijd al op gespannen voet leefde met samenlevingsopbouw – de deur wagenwijd voor opengezet.
De feiten: het Antwerpse stadsbestuur besliste om het gros van de convenanten met Samenlevingsopbouw Antwerpen Stad stop te zetten. De middelen komen op de markt en gaan naar de voordeligste deal. Genadig is er nog uitstel van executie voor buurtwerk Dinamo in Deurne-Noord, buurtwerk De Stek op het Kiel en het innoverend woonproject in de Slachthuiswijk, zij het slechts tot 1 juni 2017.
Wedstrijd
Uiteraard mag Samenlevingsopbouw zelf ook deelnemen aan de ‘wedstrijd’ en zo mogelijk aan een goedkopere prijs de klus blijven klaren. Echter niet zonder gevolgen voor de dienstverlening en hun medewerkers. Ons fijn bestuur dat in hardcore liberalisme gelooft, ziet daar geen graten in.
Hoe graag onnozele linkse mensen ook kaarsjes branden en een gitaar bovenhalen, de stad is een jungle, in tijden van oorlog zijn er andere wetten en de survival of the fittest houdt mensen scherp. De hele uitverkoop wordt dan ook verantwoord als gezonde concurrentie en een roep om verfrissende ideeën en meer efficiëntie. Laat een fris ideetje nu net zijn waar je geen heil moet van verwachten in een sociale context, maar wel van duurzame, traag opgebouwde verankering, vertrouwdheid, ervaring en continuïteit.
Beroeps-softie
Pervers detail: vooraleer je de jobs van je ervaren, bevlogen professionals op de markt gooit, laat je ze eerst nog even meedenken. Je vraagt hen om onder de labels ‘Wijkwerking op maat’ en ‘Antwerps Children zone’ een ideale briefing voor de uitbesteding bijeen te dromen.
‘De uitverkoop wordt verantwoord als gezonde concurrentie.’
Pas eind oktober, begin november worden de bijgeschaafde opdrachten bekend gemaakt. Onduidelijkheid heerst. En die beroeps-softies maar denken dat ze hun sociaal-voelendheid naar het schoon verdiep geëxporteerd hadden. Dit bestuur laat zich wel vaker door Netflix-series inspireren, en de scène waarbij een of andere loser zijn eigen graf moet graven is een klassieker.
Deze domme, kortzichtige beslissing zal resulteren in afbouw. Als bonustrack ook in banenverlies en een financiële ramp bij de vzw Samenlevingsopbouw, en onder de kwetsbare burgers die op hun steun rekenden zullen slachtoffers vallen. De tol die we als maatschappij betalen voor deze uitverkoop schuiven we nog voor ons uit.
Liberale scheefgroei
Je moet geen dure internationale seminaries bijwonen of fijne studiereizen maken, om te zien wat deze liberale scheefgroei met welzijnswerk en bijgevolg met de maatschappij doet. Het volstaat de Nederlandse pers een beetje te volgen om te zien hoe onze Noorderburen het puin ruimen van hun door besparingen ingegeven vermarkting van de sociale sector.
‘Kwetsbare mensen verkoop je niet aan het goedkoopste plaatje.’
Je moet echt niet hoogbegaafd zijn, om te weten dat besparen op zorg een dom idee is. Om financiële redenen mensen aan hun lot overlaten, doet afbreuk aan je beschavingspeil. Het lost ook niets op, het verschuift problemen alleen maar.
Al dat als zuinige huismoeders elke cent in twee bijten en zorgbedrijven tegen mekaar uitspelen tot ze aan dumpingprijzen werken, heeft de onvoorstelbare nevenwerking dat hierdoor bedrijven in dé groeisector van de 21ste eeuw failliet gaan. Een beproefde no-win dus. Tendering ruikt naar killing everything…softly.
Kwetsbare mensen verkoop je niet aan de bieder van het goedkoopste plaatje. Punt. Maar de sloop is ingezet terwijl we braaf de blik richtten op onze dagelijkse portie ‘te verwachten terroristisch onheil’. Wat hebben we straks nog te verdedigen?
Reacties [5]
Update: De private bewakingsmultinational G4S zal samen met de Corsendonk Groep zeer waarschijnlijk de uitbating van het daklozencentrum De Vaart in Antwerpen organiseren. G4S en de Corsendonk Groep komen als eerste keuze uit het juryrapport. Het juryrapport werd opgesteld op basis van de openbare aanbesteding, tendering in het jargon, die de de Stad Antwerpen organiseerde. De Antwerpse OCMW-raad moet de keuze donderdag bevestigen of verwerpen. Met 650.000 werknemers is G4S het grootste private leger ter wereld. De bewakingsmultinational is actief in 125 landen en heeft een meer dan bedenkelijke reputatie inzake mensenrechten. In ons land telt de multinational meer dan 6.000 werknemers.
Mensen die het moeilijk hebben, organiseren zodat ze een stem hebben in het maatschappelijke debat. Niet met theorie maar in de straten van Antwerpen, Brussel of Gent. Naast en met mensen. Dat is wat Samenlevingsopbouw doet.
De stem van mensen die het moeilijk hebben is niet steeds pro het beleid op dat moment, ook niet steeds contra. Elke beleidsmaker lokaal of bovenlokaal, ongeacht de strekking vloekte reeds op een voorstel of een vraag van mensen in armoede. Evenveel beleidsmakers sprongen mee op de kar, gingen het debat aan en werkten oplossingen uit. Het is zo dat we een democratische samenleving bouwen. Met woord en wederwoord.
In een sociaal beleid dat getenderd wordt, blijft de vraag hoeveel woord en wederwoord van onderuit waard zijn. Mogen de ervaringen en oplossingen van mensen in een kwetsbare positie afwijken van het gevoerde beleid of de meest machtige stem? Zijn we bereid om middelen te investeren in dialoog met minder draagkrachtige bewoners? Dat is nu de inzet.
Rik,
De uithaal was geen sneer maar ironisch bedoeld. Ik bouw de karikatuur in die vaak wordt gebruikt ivm met de sociale sector om hun professionalisme onderuit te halen. Natuurlijk zijn het geen softies, het zijn doorgewinterde specialisten. Ik speelde advokaat van de duivel en vertolkte de vooroordelen die helaas de ronde doen.
Bedankt voor je feedback en delen op facebook alvast.
Prima artikel, behalve de uithaal naar de zogenaamde linkse softies.Als die er al zouden zijn…zijn ze zich wél degelijk van het gevaar bewust. Er zijn al veel protesten geweest, zowel van de academische wereld, als van het werkveld. Misschien nog eens een ouderwetse staking, dat zou pas nieuws zijn in de welzijnswereld..Werken aan welzijn is immers helemaal geen zachte aangelegenheid.
Ik zie in Antwerpen in de toekomst een hoop gefrustreerde , in burn-out verzeilende hulpverleners, die het ooit goed meenden als ze kozen voor hun studie ‘sociaal werk’ . Als ze al hun job kunnen houden. Want hun meerdere die over het budget moet waken zal geen taken dulden die niet strikt in de functieomschrijving staan, het aantal cliënten wordt per sociaal werker strikt opgevolgd en kwantiteit wordt belangrijker dan kwaliteit. Hulpverlening in het keurslijf van de wetmatigheden van de vrije markt. En de cliënt, … ?? “Sorry mevrouw, uw tijd is om, er zijn nog 12 wachtenden na u. … , probeert u het anders eens via de chat van de collega’s.” “Geen internet zegt u? Da’s jammer”…
Zeker lezen
Sociaal werk op het platteland: ‘Voor sommige cliënten is schaamte het grootste probleem’
Wat kan de lokale politiek aan armoede doen? ‘Regels strenger maken is niet altijd de oplossing’
Voedselonzekerheid: in het spoor van kwetsbare bewoners in Antwerpen-Noord
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies