‘Ik heb nog nooit ergens gewerkt waar ik niet gepest werd’

Kringwinkel

Aaron maakt zich zorgen. Het ligt in zijn aard. Altijd is er wel iets om over te piekeren.

Toen hij in onze kringwinkel kwam solliciteren was hij er zeker van dat iemand anders de job zou hebben. Ook al was hij de enige kandidaat en spraken we af dat hij enkele dagen later mocht beginnen. En toen hij eenmaal begon, geloofde hij niet dat hij bij ons zijn proefmaand zou uitdoen. Er moest en zou iets tussenkomen. Maar ook dat verliep goed.

‘Altijd is er iets om over te piekeren.’

“Ik heb nog nooit ergens gewerkt waar ik niet gepest werd”, zei hij enkele maanden later op een avond, toen hij bij vertrek de inhoud van zijn tas kwam tonen. Dat was een compliment.

Langzaamaan kwamen we het een en ander over hem te weten. Opgegroeid in moeilijke omstandigheden. Heen en weer geslingerd tussen ouders in een vechtscheiding die hun kinderen liever kwijt dan rijk waren. Het zorgde voor enkele kortsluitingen in dat jonge brein.

Hij was weerspannig op school en liep weg uit pleeghuizen. Op zijn twintigste was hij al vaker met het gerecht in aanraking gekomen dan de meesten van ons in een heel leven.

Wending

Alles nam een wending toen zijn vriendinnetje zwanger werd. Hij wilde zijn kind een andere jeugd geven en beloofde een goede vader te worden. Alleen was dit gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Toen hij bij ons van start ging, woonde zijn gezin bij zijn broer, in een te klein huis. Er waren spanningen. Dag na dag werd het erger. Vooraleer het echt uit de hand liep, zorgde het OCMW voor een crisiswoning. Daar mocht hij met zijn vriendin en hun kindje vier maanden wonen, in afwachting van een andere woning. Vier maanden.

Al vanaf de eerste maand is hij op zoek naar een ander huis. Zo is Aaron. Hij kan niet verdragen dat er iets ligt te wachten. Het werkt op hem in. Het moet zo snel mogelijk opgelost worden.

Dramaqueen

“Waar jij mee inzit!”, buldert Steffie. Het is ochtend en ze is welgemutst binnengekomen. Enkele dagen geleden zei ze het al terwijl ze binnenstoof: “De dramaqueen is weg, hier is de nieuwe Steffie!’” 42 jaar en explosief als een stuk dynamiet.

‘Hij kan niet verdragen dat er iets ligt te wachten. Het moet zo snel mogelijk opgelost worden.’

Haar vriend zit in het cachot, zoals ze zijn verblijfplaats stoer noemt. Hij zit daar goed, zegt ze. Hij is daar braaf. Clean. Kon hij maar altijd zo zijn. Ze vreest dat hij, wanneer hij vrijkomt, meteen weer aan het spul zal zitten. Eigenlijk is ze er zeker van. Hij kan het niet laten, het is sterker dan hemzelf.

Langs de andere kant had ze wel met hem te doen, dat hij binnen zit met zo’n mooi weer. Pas in september kan hij voorwaardelijk vrijkomen. Ze treurde en was bezorgd. Voelde zich machteloos. Wou dat ze iets kon doen voor hem. Tot enkele dagen geleden dus. Ze kan niet blijven piekeren, het is in strijd met haar positieve natuur. Zo is ze niet geprogrammeerd.

“Mannen genoeg!”, zei Steffie onlangs op een ochtend. Om de één of andere reden had ze besloten het zich allemaal niet meer zo aan te trekken. Die boodschap wil ze nu blijkbaar ook uitdragen.

Stommiteit

“Blijf maar waar je zit! Ze gaan je daar niet buitengooien. Wat denk je? Nee, wacht jij maar mooi af.” Ze knipoogt naar Aaron en nipt voorzichtig van de kop verse koffie die voor haar staat.

“Ja, ik ken dat, en dan staat daar ineens een deurwaarder!”, aldus een twijfelende Aaron.

‘Denk je dat ze een gezin met baby op straat zetten?’

“Serieus?”, antwoordt Steffie, “Jij weet nog niet veel hé? Denk je echt dat ze een gezin met een baby op straat zetten? Je woont wel in een crisiswoning hé! Dat is de plaats voor mensen die nergens terecht kunnen. Zoals jullie dus! Het OCMW gaat wel voor je zoeken. Voor je het weet woon je voor geen geld in een piekfijn afgewerkte nieuwbouw met alles erop en eraan. Want je weet toch dat je veel meer zult moeten betalen als je zelf iets vindt om te huren? Je gaat toch geen zo’n stommiteit begaan?”

Aaron zwijgt maar hij kijkt vastberaden naar het schermpje van zijn smartphone. Steffie ziet net als ik dat haar betoog geen zin heeft.

“Doe wat je niet laten kan”, zegt ze en loopt naar buiten met een sigaret.

“Dat is precies wat ik ga doen”, zegt Aaron. Hij scrolt verder over de pagina met aanbiedingen van het immokantoor.