© Unsplash / Eric Crawford
© Unsplash / Eric Crawford
Twee fietsen
Het is de laatste dag van Feysal op onze werkvloer. Met gemengde gevoelens neemt hij afscheid. Aan de ene kant is hij tevreden dat hij zijn traject in de Kringwinkel tot een goed einde heeft gebracht, langs de andere kant wacht hem een onzekere toekomst.
“Rino, wil je komen om prijs te maken voor fietsen?”
Hij heeft nog enkele zaken opzij gezet om op een zekere dag aan te kopen. Die dag is nu gekomen.
“Fiets”, zeg ik. “Je wilt toch maar één fiets kopen, Feysal?”
‘Dat is geen fiets, Feysal.’
“Nee, ik wil twee fietsen.”
Verrast loop ik mee.
Twee pedalen
We komen bij een oude herenfiets. Deze is roestig en heeft duidelijk al heel wat kilometers op de teller staan. Maar de remmen werken nog, de ketting lijkt oké en de banden kunnen nog een tijdje mee. Ik raadpleeg mijn tabel en bepaal de prijs van de fiets.
“Waar staat de tweede fiets, Feysal?”
Hij wijst naar een fitnesstoestel, het is een mini-stepper. Dit is een klein toestel met twee pedalen waar je op kunt staan en die, naarmate je kracht geeft met je voeten, afwisselend op en neer bewegen.
“Dat is geen fiets, Feysal.”
“Dit is fiets Rino.” Hij lijkt volkomen ernstig.
“Waar zijn de wielen, Feysal? Waar is het stuur? Waar is het zadel?”
Snel en traag
“Maar kijk Rino, hier staat ‘fffiesst’…”
“Hier staat niet fiets maar ‘Fast’ Feysal. Dat betekent snel. Daar staat ‘Slow’. Dat is traag. Daartussen zit dit hendeltje waarmee je de weerstand kunt afstellen zodat je snel of traag kunt trappen.”
Bewonderend staart hij naar het apparaat.
“Wat is prijs Rino?”
We krijgen deze toestelletjes vaak binnen. En ook al varieert de prijs ergens tussen vijf en tien euro, toch raken ze over het algemeen maar moeilijk verkocht.
Zes euro
“Zes euro”, zeg ik.
“Wat!”, roept Feysal geschrokken. “Zes euro?!”
Hij zet een stap achteruit en schudt zijn hoofd.
“Waar zijn wielen?! Waar is stuur?! Waar is zadel?!”
Daarna slaat me op de schouder en zegt lachend: “Grabje!”
En ineens weet ik dat ik me geen zorgen over hem moet maken. Met Feysal komt alles goed.
Reacties [2]
Sommige zaken zijn inderdaad te duur in de kringloopwinkel zeker voor mensen met een laag inkomen, daar tegenover staat dat het een goed tewerkstellingsinitiatief is voor mensen die elders niet meer aan de slag geraken.
Bij het starten van de kringloopwinkel in onze gemeente heb we dit gekaderd in een ruimer sociaal netwerk, spijtig genoeg is het een doel op zichzelf geworden
waardoor enkel de rendabiliteit en de tewerkstelling belangrijk is, ik ben nog altijd van mening dat dit een gemiste kans is.
5 tot 10 euro, dat is een schappelijke prijs, amai sèg. Ik ga niet meer in een kringloopwinkel binnen omdat ik het zelfs voor mij nog veel te duur vind. Een tas, met krassen vanbinnen: 0,5 euro, kleding: tussen de 5 en 10 euro, een frigo: 150 euro (dit kan ik niet betalen, zeker niet in 1 keer!), … meubels: te duur, … . Nochtans laat ik de mensen toch minstens 1 x per jaar langskomen om spullen op te halen die ik teveel krijg van anderen, voor anderen, voor armen zoals ik. Jammer genoeg is er nooit een frigo bij!!!
Vroeger, jaren geleden, kon ik wel nog leuke dingen kopen in de kringloopwinkel, nu spijtig genoeg: te duur.
+ daar ik langdurig werkloos ben, heb ik er altijd van gedroomd om ooit in een kringloopwinkel te kunnen werken, om zo terug uit het sociaal isolement te raken en uit de armoede. Om verdrietig van te worden, hé!
Zeker lezen
‘De invloed van Europa op ons sociaal beleid is enorm’
‘Klimaatactivisten en sociaal werkers kunnen elkaar versterken’
Een job in de sociale economie haalt je niet automatisch uit armoede
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies