Forza Femina

Kantelpunt

We leven op een kantelpunt. Hoe dat punt zal kantelen, is nog niet heel duidelijk, maar goed ziet het er niet uit.

De meest wreedaardige oorlogen worden uitgevochten. Genocides vinden plaats. Kernwapens worden weer op scherp gezet. Miljoenen mensen zijn op de vlucht of komen om van de honger. En een klimaatramp staat op het punt om drie vierde van de wereldbevolking weg te maaien.

Het punt dreigt de dieperik in te kantelen en ons allemaal mee te sleuren.

Straaljagers

Er wordt weinig gedaan om die dieperik te voorkomen.

De klimaatdoelstellingen van Parijs zijn per definitie al niet afdoende om de temperatuurstijging onder de twee graden Celsius te houden, maar niets wijst erop dat België die doelstellingen zal halen. Laat staan extra inspanningen wil leveren.

‘Ons land bestelde net een hoop straaljagers.’

Daarnaast bestelde ons land net een hoop straaljagers, voor een bedrag waarmee de sociaal zwaksten de komende veertig jaar een menswaardig leven kunnen hebben.

Met het geld hadden we ook het onderwijs kunnen hervormen zodat het niet meer uitsluit, en alle jongeren opleidt tot kritische, sociale burgers in plaats van enkelen tot neoliberale ondernemers met een fetisj voor de Maagdeneilanden.

Met de aankoop van de F-35 bevestigt ons land een wereldwijde oorlogslogica die blind is voor de verwoestende gevolgen elders in de wereld. We zijn dan ook nog eens boos op mensen die dat geweld ontvluchten en de hemeltergende durf hebben om naar hier te komen.

Verkiezingen = democratie

Nochtans zijn de recepten gekend en liggen de oplossingen voorhanden. Als we niet tevreden zijn over het gevoerde beleid kunnen we bij verkiezingen voor andere beleidsmakers stemmen.

Verkiezingen zijn de basis van de meest democratische vorm van samenleven. Een schutskring voor het totalitaire monster. Want alleen door het kiezen van verantwoordelijke politici zal er vrede op aarde zijn.

‘De democratie is een fata morgana.’

Mwoehaa! Ik geloof er geen fluit meer van. De democratie als in ‘macht aan het volk’ is een fata morgana. Een hallucinatie die opdoemt als je aan het sterven bent van de dorst. Het is een sprookje dat ons wordt verteld bij het slapengaan. Eentje dat uitmondt in een bloederige nachtmerrie.

Alle macht voor het volk

Welke macht heeft het volk? Er werden de afgelopen paar 100 jaar enkele toegevingen gedaan die maken dat het leven iets of wat aangenamer werd. Toch in België. Denk aan het stemrecht, ook voor vrouwen (al was dat pas in 1948), de vijfdagenwerkweek, een auto voor iedereen (waar heeft ons dat gebracht?) en congé payé.

‘We worden geleid door multinationals.’

Maar verder worden we geleid door multinationals. Hoeveel ministers van Energie hebben we? En toch is de Franse multinational Engie de baas over onze elektriciteit. Lockheed Martin is dat blijkbaar over onze Defensie.

Maar goed, al zijn het maar snoepjes, we hebben het toch maar allemaal. In de landen waar uw t-shirts, broeken en sneakers van Nike en Adidas vandaan komen, hebben ze zelfs dat niet. En de chauffeur die al die mooie onlinespullen bij u aan huis brengt, heeft dat in zijn land van herkomst ook niet.

Niet onschuldig

Verkiezingen houden een totalitair monster niet tegen. De profeten van het totalitarisme hebben zich jaren gehuld in schaapsvacht, mee geheuld met de meute, wachtend tot de wind keert zodat ze hun masker kunnen afgooien.

‘In Brazilië staat de deur naar het fascisme wagenwijd open.’

Het fascisme klopt niet op de deur, het heeft er al een voet tussen gestoken. In Brazilië staat de deur ondertussen zelfs wagenwijd open. Maar ook in België borrelt het. Al mag je dat niet luidop zeggen, want het is toch onschuldig.

Na de lokale verkiezingen was er commotie over een foto uit Ninove waarop akelige mannen hun rechterarm de lucht ingooiden na de overwinning van Forza Ninove. Fotograaf Bas Bogaerts nuanceerde in HUMO de opgeheven rechterarm met het argument dat het een uitdrukking van vreugde is die je ook in het voetbal ziet. Hij wilde daarmee elke verwijzing naar de Hitlergroet ontkrachten.

Echt? Bij voetbalhooligans die hun arm strekken, zijn net dezelfde fascistoïde mechanismen aan het werk als ten tijde van Hitler. De onvoorwaardelijke en blinde aanbidding voor het eigen leger. En al wie niet tot dat leger behoort, moet worden vermorzeld. Er zijn gelukkig meer andere voetballiefhebbers maar wie zoiets afdoet als onschuldig steekt zijn kop in het zand. 

Schild en vriend

Net zomin onschuldig zijn de jongelingen van Schild & Vrienden. Of de in een grap verholen verwijzing op verkiezingsavond door Bart De Wever naar dit tuig van de richel. De oude knarren bij Ivan De Vadder mochten zich dan wel verheugen op de herwonnen zin voor humor van De Wever, onschuldig was het allerminst.

‘De humor van De Wever is niet onschuldig.’

Cartoons, mopjes, memes worden afgedaan als onschuldige humor, maar dat zijn ze niet. De achterban, het voetvolk wordt erdoor gevoed maar de psychologische en fysieke impact op anderen is niet min.

Bedreigingen

Samira Attila is een jonge, sterke en mondige activiste die strijdt voor gelijkheid, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. Zij schreef onlangs op haar Facebook hoe ze bekogeld werd met stenen, bedreigingen naar het hoofd geslingerd krijgt en beschermd wordt bij publieke optredens. Gewoon omdat ze haar mond opendoet.

Naar aanleiding van het grapje van Bart De Wever over Schild & Vrienden publiceerde Dalilla Hermans een post waarin ze eveneens zegt dat ze met veiligheidsagenten naar lezingen moet, dat zij, maar ook haar kinderen bedreigd worden.

Twee vriendinnen, allebei met Marokkaanse achtergrond, werden op straat bedreigd, bespuwd en beschimpt omdat ze geen hoofddoek dragen. Om maar te zeggen: er zijn ook andere fundamentalisten.

Zuur

Je zou daar zo cynisch als een dolle hellehond van kunnen worden. Maar wat schiet je daarmee op? Ik doe het anders. Ik verkies om naar die vrouwen te kijken. Hoe ze trots en waardig reageren op de verwerpelijkheid van bedreigingen en het schenden van hun fysieke integriteit.

‘Ze begaan een vergissing, die patsers.’

Ze begaan een vergissing, die van testosteron overlopende patsers, de met haat opgepompte volgers. De schade die ze aanrichten is aanzienlijk, maar ze onderschatten hun vijand. Deze macho’s hebben een wereldbeeld waarin ze sterke en zwakke mensen onderscheiden. Vrouwen catalogiseren ze zonder onderscheid bij de zwakke groep.

Dat gaat hun zuur opbreken. Ze gaan voorbij aan het incasseringsvermogen en de veerkracht van vrouwen. Vrouwen laten zich niet zomaar in een hoek drummen. Ze slaan terug, niet gewelddadig (tenzij het echt moet), maar met het woord, hun hoofd, hart en verstand.

Niet toevallig elementen die deze door God en Vaderland (of Allah en Kalifaat) verblinde stoottroepen ontberen. Dat maakt het hun achilleshiel.

De vrouw

Als er iemand kan zorgen dat de wereld kantelt in de richting van meer menselijkheid in plaats van afgunst, van mededogen in plaats van onbegrip, van zorg in plaats van uitstoot, van groen in plaats van zwart, van respect in plaats van misprijzen, van gelijkwaardigheid in plaats van eigendunk, van liefde in plaats van haat, dan zal het de vrouw zijn.

‘De man heeft zijn kansen verprutst.’

Dat is geen op lucht gebaseerde voorspelling, laat staan wishful thinking, al is het dat zeker en vast ook. De omwenteling die nodig is om de mens te verhinderen zichzelf te vernietigen, zal komen van de vrouw.

Het is tijd. De man heeft zijn kansen meer dan gehad. En danig verprutst. Forza Femina!