Aanmoedigen
Waar het in de hulpverlening vaak gangbaar is om als begeleider cliënten te sturen vanuit een ‘wetende positie’, zien de auteurs meer heil in het aanmoedigen van de cliënt vanaf de zijlijn in de richting van zijn doel.
‘Aanmoedigen vanaf de zijlijn.’
Met oplossingsgerichte en perspectiefgerichte vragen en het uitzetten van materialen aan de hand van het verhaal van de cliënt, wordt deze aan het denken gezet. De begeleider moet de cliënt zijn eigen doelen, krachten en oplossingsstrategieën laten ontdekken.
De auteurs zijn er in geslaagd om hun methodiek werkbaar en overzichtelijk weer te geven. Er zijn veel praktijktoepassingen, er worden concrete en duidelijke vragen beschreven die men als begeleider kan gebruiken tijdens gesprekken met cliënten.
Thuisbegeleiding
In mijn werk als thuisbegeleidster met mensen met een verstandelijke beperking word ik regelmatig geconfronteerd met expliciete vragen van ouders, leerkrachten of opvoeders… Mensen vragen naar oplossingen.
De neiging om deze oplossingen kant en klaar aan te bieden is reëel. Na het lezen van het boek zie ik het echter als een uitdaging om de oplossingsgerichte benadering vaker toe te passen. Leg de oplossingen bij de cliënt en zijn omgeving, plaats jezelf meer in een coachende rol.
Daarbij maak ik wel de bedenking dat het voor personen met een ernstigere mentale beperking niet altijd mogelijk is om hun toekomstdoelen nauwkeurig te specificeren. Zij hebben een gebrek aan inzicht over het eigen functioneren, het ontbreekt hen aan de vaardigheid om dingen in tijdsperspectief te plaatsen.
Doen wat werkt
Voor iedereen die in de hulpverlening werkt, zowel in een meer of mindere therapeutische functie, en open staat voor een creatieve, oplossingsgerichte benadering, biedt dit boek zeker en vast mogelijkheden. Doe meer van wat werkt!
Reacties [2]
Dag Charlotte, een coachende grondhouding is inderdaad super belangrijk om mensen (ook met ernstige verstandelijke beperkingen) in hun kracht te zetten. Wij (coachingscentrum Ithaka en BlueAssist vzw) ervaren echter dat presentie/nabijheid heel belangrijk is. Dit is achter de persoon lopen (bereikbaar zijn, een duwtje in de rug, klankbord), soms naast lopen (samen doen, samen ontdekken), soms voor (niet om te beslissen in de plaats van! maar wel om te durven ontdekken en exploreren omdat niet alles verwoord of ontdekt kan worden. Nieuwsgierig hoe dit in het boek concreet wordt gemaakt.
bedankt voor de tip
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘Sociaal werk zal meer politiek worden’
Impact van migratie op mentaal welzijn: ‘Kinderen dragen littekens van hun ouders’
Functionele cookies Always active
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies