Inclusief verhalend werken met mensen met een verstandelijke beperking

Verhaalmethoden

Hoe werkt men op dit moment met verhaalmethoden in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking? Uit een enquête blijkt dat levensverhalen gebruikt worden, maar eerder sporadisch en vaak zonder duidelijke doelstelling. Op deze manier heeft het weinig invloed op het leven van cliënten, hun netwerk en de voorziening. Dit was één van de redenen waarom de auteur deze methode in het verleden heeft losgelaten.

‘Vaak gebruikt men levensverhalen zonder doelstelling.’

Met dit boek wil Lootens de ogen van professionelen en beleidsmakers openen. Zoals hij door dit project de liefde voor het werk herontdekt heeft, wil hij hen de zinvolheid van inclusief narratief werken laten inzien.

Inclusive Research

Hierbij gaat hij verder dan het louter verzamelen en neerschrijven van levensverhalen. Lootens stelt ‘Inclusive Research’ voor, een nieuwe ontwikkeling onder de wetenschappelijke stroming van Disability Studies. Dit soort onderzoek streeft naar maatschappelijke verandering en gelooft dat dit enkel kan wanneer de mensen over wie het gaat, de regie van het onderzoek en de sociale actie mee dragen.

Om concreter aan te geven wat Inclusive Research inhoudt, worden enkele goede praktijkvoorbeelden gegeven. Ze verduidelijken de theorie en kunnen als inspiratiebron gebruikt worden. Ook de grenzen van Inclusive Research worden aangeraakt. Dit biedt een welgekomen nuancering.

De paradigmawissel van aanbodgestuurd naar vraaggestuurd werken, vermaatschappelijking van de zorg en inclusie zijn met de recente invoering van de persoonsvolgende financiering erg actueel. Inclusive Research wil dit bevorderen, niet alleen bij mensen met een verstandelijke beperking, maar bij alle mensen met een beperking.

Naar de praktijk

Wie tijdens het lezen van het boek het voelt kriebelen om zelf inclusief verhalend te gaan werken, krijgt in het laatste deel handvaten om concreet aan de slag te gaan. Hoewel dit stuk redelijk beknopt is, is het een degelijk duwtje in de rug. Lootens benadrukt dat hij mensen wil inspireren en pretendeert geen complete handleiding voor Inclusive Research te geven. Lezers die zich willen verdiepen, kunnen dit doen via de vermelde bronnen.

“Inclusief verhalend werken met mensen met een verstandelijke beperking” is, zoals de ondertitel aangeeft, een gids voor professionals en beleidsmakers. Het ongeveer 100 bladzijden tellende boek hanteert een taal die voor deze doelgroep herkenbaar is. Dat is een bewuste keuze, maar hiermee laat de auteur de kans liggen om het boek ook toegankelijk te maken voor mensen met een verstandelijke beperking.

Voor mij als professional deed het me wel stilstaan bij mijn eigen werking en praktijk. En in die zin is het zeker een inspiratiebron voor hulpverleners.