Dikke Freddy over de sociaalwerkconferentie

Mijne heren,

Ik heb uw brief goed ontvangen. U vraagt mij om mee te werken aan het congres dat u volgend jaar op 24 mei in Brussel voor alle sociale werkers van het land gaat organiseren. Bij dezen laat ik u weten dat u op mij moogt rekenen.

Opdat ik mij goed zou kunnen voorbereiden hebt u mij de zogenaamde thema’s van uw congres toegestuurd. Het zal daar in Brussel gaan over vermarkting, vermaatschappelijking, superdiversiteit en het veiligheidsdiscours. Ik heb daarbij toch nog enkele vragen en bedenkingen.

Inzake vermarkting is mijn vraag of u voor of tegen de wekelijkse markten in dorpen en steden bent? Zelf ben ik alleszins voor; vooral tijdens het afbreken van de markten vallen er geregeld koopjes te doen. Het zou zonde zijn mocht dat verloren gaan.

‘Ik kijk erg uit naar het thema vermaatschappelijking.’

Ik kijk erg uit naar het thema vermaatschappelijking. Ik ben al lang van plan om naar het voorbeeld van bijvoorbeeld Ikea of de Beobank zelf een maatschappij of vennootschap op te richten. Het schijnt alleen maar voordelen te hebben. Maar ik blijf het moeilijk vinden om alles administratief geregeld te krijgen. Ik ga ervan uit dat ik op uw congres alle antwoorden op mijn vragen zal krijgen.

Ik ben ook blij dat u reclame maakt voor de superdiversiteit. Vooral in de voedselbank is er nog veel werk aan de winkel. Ik ben echt uitgekeken op de pakken macaroni, de rijst en de wakke beschuiten die ze mij daar altijd in grote hoeveelheden toestoppen.

Het veiligheidsdiscours tenslotte is iets waar iedereen mee te maken krijgt. De brutaliteit van bijvoorbeeld de figuren die met elektrische fietsen over voetpaden razen is danig gevaarlijk. Ook over de veiligheid van mijn tweedehandse mazoutstoof kan een boom worden opgezet. De laatste keer dat ze heb aangestoken heb ik mijn vingers verbrand tot ver voorbij mijn ellebogen.

Nadat ik de thema’s van uw congres heb doorgenomen, ben ik zeer tevreden dat u op uw congres geen ingewikkelde vakwoorden gaat rondstrooien want het is echt een ziekte van sociale werkers (en ik kan u verzekeren dat ik er veel ken!) om gewone mensen plat te slagen met dure woorden als ‘empowerment’ en ‘materiële deprivatie’.

‘Kan ik op uw congres de minister vijf minuten spreken?’

Ik heb voornoemde woorden overgeschreven van een folder die ik in de wachtzaal van het OCMW gevonden heb. Mijn sociaal assistent had het een half uur later ook nog over ‘trajectexploratie’ en ‘schuldnivellering’. Ik hoop echt dat die mens tijdens uw congres met zijn voeten op de grond gezet zal worden. Het is voor mij een extra reden om erbij te willen zijn.

Ook het feit dat minister Vandeurzen in Brussel aanwezig zal zijn, moedigt mij aan om te komen. Kunt u het regelen dat ik hem vijf minuten onder vier ogen kan spreken?

Met de meeste hoogachting,

Dikke Freddy.

PS: Kunt u mij trouwens laten weten wat empowerment, materiële deprivatie, trajectexploratie en schuldnivellering eigenlijk betekenen?