Vaarwel aan een bereikbaar denker

Dertig jaar geleden

Het moet zo’n dertig jaar geleden zijn dat ik Geert voor het eerst onmoette. In het kader van mijn licentiaatsscriptie over informatiebeheer in de sociale sector nam mijn promotor me mee naar een vergadering in Brussel. Daar kwam een Gronings softwarehuis hun producten aan de man brengen.

‘Hij was een erg productieve auteur.’

Dat softwarehuis bracht ook Geert van der Laan mee. Hij moest ons duidelijk maken dat registratie meer betekent dan wat cijfertjes verzamelen. Het was een verademing om Geert de discussie over registratie te zien weghalen van het technische niveau. Hij koppelde het meteen aan de inhoudelijke vraagstukken waar we toen – en nu nog – mee worstelden.

Legitimatieproblemen

Geert van der Laan werd een paar jaar later bekend in Nederland en Vlaanderen met zijn proefschrift ‘Legitimatieproblemen in het maatschappelijk werk’. Daarin stond hij stil bij de slingerbeweging van professionalisering en de-professionalisering van het sociaal werk.

Het boek kende verschillende herdrukken en werd naar het Duits vertaald. Daarnaast was Geert een erg productieve auteur in onder meer het tijdschrift Sociale Interventie, nu Journal of Social Intervention.

Leren van gevallen

De discussie over legitimatie en professionaliteit was aangezwengeld. Zo nam de Marie Kamphuisstichting het initiatief om een bijzondere leerstoel te financieren over de grondslagen van het maatschappelijk werk.

Geert van der Laan werd de eerste om deze leerstoel op te nemen. Hij deed dat van 1994 tot eind 2008, toen ziekte hem verplichtte zijn werkzaamheden af te bouwen. Hans van Ewijk zou hem opvolgen, en sinds enkele jaren Margo Trappenburg.

In zijn oratie bij het aanvaarden van de leerstoel stond Geert stil bij het belang van casuïstiek als hoeksteen van professionalisering. Het boekje dat toen bij uitgeverij SWP verscheen, is nog steeds aan te bevelen: ‘Leren van gevallen: over het nut van de reconstructie van casuïstiek voor praktijk en wetenschap’.

Gedeeld lectoraat

Geert van der Laan nam ook deel aan de beoordelingscommissie van mijn proefschrift. In die context voerden we intensieve discussies over registratie en professionalisering. Begin van deze eeuw konden we dat werk verderzetten tijdens ons gedeeld lectoraat aan de hogeschool in Eindhoven.

Geert bewees daar nog maar eens geen onbereikbare hoogleraar uit Groningen te zijn. Hij zocht actief naar relaties en discussies met de bacheloropleidingen en het werkveld. Niet altijd makkelijk, maar wel steeds uitdagend. Hij was het soort mens en denker dat onze sector nodig heeft.