Buren met een hart voor buren

Vraag en aanbod bij elkaar brengen

Eén op acht Brusselaars heeft af en toe hulp nodig, maar weet niet aan wie die te vragen. Daar speelt ‘Het BuurtPensioen’ op in door vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Ook zijn veel mensen alleen, kunnen op niemand rekenen of voelen zich eenzaam. Bij het BuurtPensioen leren ze elkaar kennen, ze sluiten vriendschap en ze zijn er voor elkaar als het nodig is.

 ‘De ziel van ons project is de wederkerigheid.’

“Het BuurtPensioen is een gezellige bijeenkomst, waar je elkaar helpt en waar je ook vrienden opbouwt. En waardoor je uit je eenzaamheid geraakt. Ik ga niet zomaar eens bij mensen langs om een babbel te doen, maar hier zien we elkaar en daar heb ik nood aan.” (Jeanne, 71 jaar)

“Dankzij Het BuurtPensioen voelen de deelnemers zich gerust dat ze op iemand kunnen rekenen als er iets zou mislopen”, zegt Cony Roekens. Zij is centrumleidster van het Lokaal Dienstencentrum ADO Icarus in Neder-Over-Heembeek. Ze trekt al jaren aan de kar. “De ziel van ons project is de wederkerigheid. Een deelnemer die vandaag hulp vraagt, kan morgen evengoed vrijwilliger zijn die iemand anders bijstaat. Want iedereen kan soms hulp gebruiken, maar iedereen heeft ook iets te bieden. En dat werkt. Mensen die hulp krijgen, geven zelf graag iets terug, ieder volgens zijn mogelijkheden en beperkingen. Het is juist die verbondenheid die zoveel deugd doet.”

Sparen voor later

De wederkerigheid wordt ook omgezet in een spaarsysteem. Wie vandaag iemand helpt, noteert dit als kredieturen. Die uren komen op een persoonlijke spaarrekening. Later kan je die uren inzetten om zelf hulp te vragen en de prestaties van anderen te vergoeden. Zo biedt Het BuurtPensioen ook een geruststelling voor later.

Alle uitgevoerde taken zijn gelijkwaardig: iemand gezelschap houden, mee naar het ziekenhuis gaan, een formulier helpen invullen of gewoon eens bellen of alles oké is. Het is de tijd die mensen voor elkaar vrijmaken die telt, niet de inhoud van hun taak.

Wie kredieturen spaart kan die op verschillende manieren besteden. Door zelf iets te vragen als je hulp nodig hebt, op korte termijn of later. Of door je kredieturen te schenken aan een zorgbehoevende die je kent: familie, ouders, kinderen of andere ouderen.

Verdieneffecten

Krediet opbouwen bij Het BuurtPensioen rendeert dus twee keer: eerst door iemand te helpen, later door opnieuw hulp te kunnen inroepen. De zorg voor anderen wordt een voorzorg voor jezelf, voor als je het later zelf moeilijker krijgt.

Er is nog een derde verdieneffect. Het BuurtPensioen is er ook voor jonge mensen die op zoek zijn naar een zinvolle dagbesteding. Ze krijgen waardering voor hun inzet voor anderen en voelen zich daar goed bij.

“Voor mij is het een manier om mij nuttig te maken. Anders zit ik toch maar thuis en draait die molen in mijn hoofd. Dat is niet positief. Ik bedoel: je ziet mensen, je doet iets voor de mensen en je bent bezig.” (Tania, 43 jaar)

Het verschil maken

In 2016 breidt Het BuurtPensioen uit naar drie andere Brusselse wijken. De ambitie is om overal in Vlaanderen harten te veroveren. Als dat lukt, kunnen kredieturen op termijn ook op afstand gebruikt worden. Uren die in Brussel gespaard zijn, kunnen dan ingezet worden voor bijvoorbeeld familieleden die verder weg wonen in Vlaanderen.

In elke wijk waar Het BuurtPensioen start, worden zoveel mogelijk mensen en organisaties aangesproken om deel te nemen. Er worden postkaarten, affiches en folders verspreid om iedereen te informeren en te stimuleren.

 ‘Deuren die lang dicht bleven, gaan terug open.’

Het BuurtPensioen zet iets in gang dat zich niet tussen de vier muren van het dienstencentrum afspeelt, maar op straat en bij mensen thuis. Deuren die lang dicht bleven, gaan terug open. Mensen ontmoeten elkaar en praten terug met elkaar.

Er zijn hier mensen die elkaar kenden van de lagere school, maar die elkaar 50, 60 jaar niet meer gezien hadden. En nu, na zoveel jaren, gaan die dankzij Het BuurtPensioen terug bij elkaar op bezoek. “Als ik daar ben, ben ik een heel ander mens dan wanneer ik tussen m’n vier muren zit, hoor. Ik heb meer sociale contacten.” (Maria, 82 jaar)

In beeld