Uitverkoop

Knuffelbrigade

Wat is taal toch een onvolkomen instrument, vooral wanneer men een rookgordijn van leenwoorden optrekt. Dan merk je dat sommige termen totaal de lading niet dekken. Neem nu ‘tendering’ in het zinnetje: “Er wordt aan tendering gedacht om welzijnsprojecten en buurtwerk te organiseren.” Je zou toch denken dat er één of andere knuffelbrigade de zwakke burger gaat pamperen. Niet dus.

‘Tendering staat voor vermarkten tegen opbod.’

Tendering staat voor uitbesteden, lees: vermarkten tegen opbod of liever te grabbel gooien voor de goedkoopste, private dienstverlener met winstmodel. En daar heeft het Antwerpse stadsbestuur – dat altijd al op gespannen voet leefde met samenlevingsopbouw – de deur wagenwijd voor opengezet.

De feiten: het Antwerpse stadsbestuur besliste om het gros van de convenanten met Samenlevingsopbouw Antwerpen Stad stop te zetten. De middelen komen op de markt en gaan naar de voordeligste deal. Genadig is er nog uitstel van executie voor buurtwerk Dinamo in Deurne-Noord, buurtwerk De Stek op het Kiel en het innoverend woonproject in de Slachthuiswijk, zij het slechts tot 1 juni 2017.

Wedstrijd

Uiteraard mag Samenlevingsopbouw zelf ook deelnemen aan de ‘wedstrijd’ en zo mogelijk aan een goedkopere prijs de klus blijven klaren. Echter niet zonder gevolgen voor de dienstverlening en hun medewerkers. Ons fijn bestuur dat in hardcore liberalisme gelooft, ziet daar geen graten in.

Hoe graag onnozele linkse mensen ook kaarsjes branden en een gitaar bovenhalen, de stad is een jungle, in tijden van oorlog zijn er andere wetten en de survival of the fittest houdt mensen scherp. De hele uitverkoop wordt dan ook verantwoord als gezonde concurrentie en een roep om verfrissende ideeën en meer efficiëntie. Laat een fris ideetje nu net zijn waar je geen heil moet van verwachten in een sociale context, maar wel van duurzame, traag opgebouwde verankering, vertrouwdheid, ervaring en continuïteit.

Beroeps-softie

Pervers detail: vooraleer je de jobs van je ervaren, bevlogen professionals op de markt gooit, laat je ze eerst nog even meedenken. Je vraagt hen om onder de labels ‘Wijkwerking op maat’ en ‘Antwerps Children zone’ een ideale briefing voor de uitbesteding bijeen te dromen.

‘De uitverkoop wordt verantwoord als gezonde concurrentie.’

Pas eind oktober, begin november worden de bijgeschaafde opdrachten bekend gemaakt. Onduidelijkheid heerst. En die beroeps-softies maar denken dat ze hun sociaal-voelendheid naar het schoon verdiep geëxporteerd hadden. Dit bestuur laat zich wel vaker door Netflix-series inspireren, en de scène waarbij een of andere loser zijn eigen graf moet graven is een klassieker.

Deze domme, kortzichtige beslissing zal resulteren in afbouw. Als bonustrack ook in banenverlies en een financiële ramp bij de vzw Samenlevingsopbouw, en onder de kwetsbare burgers die op hun steun rekenden zullen slachtoffers vallen. De tol die we als maatschappij betalen voor deze uitverkoop schuiven we nog voor ons uit.

Liberale scheefgroei

Je moet geen dure internationale seminaries bijwonen of fijne studiereizen maken, om te zien wat deze liberale scheefgroei met welzijnswerk en bijgevolg met de maatschappij doet. Het volstaat de Nederlandse pers een beetje te volgen om te zien hoe onze Noorderburen het puin ruimen van hun door besparingen ingegeven vermarkting van de sociale sector.

‘Kwetsbare mensen verkoop je niet aan het goedkoopste plaatje.’

Je moet echt niet hoogbegaafd zijn, om te weten dat besparen op zorg een dom idee is. Om financiële redenen mensen aan hun lot overlaten, doet afbreuk aan je beschavingspeil. Het lost ook niets op, het verschuift problemen alleen maar.

Al dat als zuinige huismoeders elke cent in twee bijten en zorgbedrijven tegen mekaar uitspelen tot ze aan dumpingprijzen werken, heeft de onvoorstelbare nevenwerking dat hierdoor bedrijven in dé groeisector van de 21ste eeuw failliet gaan. Een beproefde no-win dus. Tendering ruikt naar killing everything…softly.

Kwetsbare mensen verkoop je niet aan de bieder van het goedkoopste plaatje. Punt. Maar de sloop is ingezet terwijl we braaf de blik richtten op onze dagelijkse portie ‘te verwachten terroristisch onheil’. Wat hebben we straks nog te verdedigen?