De draad tussen ouder en kind

Ontschuldigende boodschap

In het eerste deel gaat de auteur uitvoerig in op de ontwikkeling van de draad tussen ouder en kind, daar waar de ontwikkeling ‘gewoon’ verloopt. De verschillende ontwikkelings- en opvoedingsstappen die een kind en ouder doorlopen komen aan bod.

‘Boeiend is de link naar opvoeden.’

Boeiend is de link naar opvoeden en begeleiding. De auteur stelt dat opvoeden het zoeken is naar een goed evenwicht tussen de draad vasthouden en de draad loslaten. Een beeld dat goed herkenbaar is in de begeleiding van kinderen en zeker van zorgenkinderen.

Belangrijk is ook dat Vignero stelt dat de ontwikkeling van de draad een zeker stramien volgt, gelinkt aan de leeftijd van het kind. Maar toch verschilt het ook van kind tot kind, van temperament tot temperament, van ouder tot ouder, van leefsituatie tot leefsituatie. Alleszins een ontschuldigende boodschap.

De ontwikkeling van de draad tussen ouder en kind wordt uitgewerkt in acht ontwikkelingsfases, leeftijd gerelateerd en duidelijk voorgesteld in een kader met links naar opvoeding. Deze analyse van de emotionele en sociale ontwikkeling is herkenbaar voor ouders. Het biedt een kader om te gebruiken wanneer het minder goed loopt.

Buitengewone opvoeding

In deel twee wordt stilgestaan bij de buitengewone opvoeding. Er komen vijf groepen van kinderen aan bod waarbij de draad anders ontwikkelt. De auteur analyseert, wijst aan welke draad gekwetst is en geeft handvatten om opnieuw te versterken.

Sterk is dat de focus verschoven wordt van ‘kunnen’ naar ‘aankunnen’. Bij kinderen met verstandelijke handicap bepaalt de graad van handicap hoever ze hierin geraken. De auteur beklemtoont het belang voor ouders om te weten welke draad ze mogen verwachten.

Bij kinderen met autisme is de eerste draad de kwetsbare plek, met voorspelbaarheid in tijd, ruimte en activiteit als gekende handvatten. Bij kinderen met een hechtingsproblematiek kan ‘herknopen’ van de draad aan nieuwe vertrouwenspersonen hoop geven.

Voor ouders van kinderen met een fysieke en sensorische handicap vraagt het afstemmen veel meer energie. Ouders zijn veel meer geneigd om te blijven cirkelen. Bij kinderen met ADHD is de afstandsbediening de kwetsbare plek. Kinderen na een trauma worden teruggeworpen op de eerste draad en hebben vooral nood aan basisveiligheid.

Dit tweede deel is een boeiende analyse van de kwetsbaarheid van de ontwikkeling van band tussen ouders en kind, en de emotionele weerslag voor ‘buitengewone’ kinderen. Het wijst ons hulpverleners op de enorme opdracht waar ouders voor staan. Met de inhoud van dit boek kunnen we aan de slag om ouders hierin nog beter te ondersteunen en te versterken.