De ondernemende burger

Te velde

Kleine en grote projecten zijn er bij de vleet. Soms zijn het wijken of gemeenschappen die zich in beweging hebben gezet, soms hele dorpen, zorginitiatieven of focust men op oefeningen in democratie.

‘De auteurs beschrijven wat ze zien en horen.’

De twee auteurs zijn te velde gegaan. Ze beschrijven wat ze zien en horen, laten plaatselijke sterkhouders aan het woord, vergelijken en geven bedenkingen.

Zo zijn er groepen die zelf hun thuiszorg op de rails hebben gezet. Of een wijk die een mini-bedrijvencentrum heeft open gesteld. Of een groep die zich is gaan gedragen als echte bouwpromotoren en die een klein nieuw dorp laten ontstaan. Op elke plaats is er minstens één foto genomen, die mooi illustratief is en de herkenbaarheid vergroot.

Zonder oordeel

Marcel Ham en Jelle van der Meer geven de lokale kleur en smaak mee, zonder beoordelend te zijn. Ze brengen zeker niet alleen hoeraverhalen.

De pittigheid en herkenbaarheid van hun relaas zit vaak in het tandengeknars van betrokkenen die ze geïnterviewd of gewoon ontmoet hebben, in het lefgozergehalte van de voortrekkers. Soms ook in het ronduit falen of neerwaarts gaan van de evolutie in het beschreven project.

Het zijn Nederlandse situaties uiteraard. Voor een Vlaamse lezer vraagt de ontleding een beetje omzetting naar de eigen bekende structuren en politieke kaders. Dat is soms lastig, maar vaak ook een uitdaging om na te denken hoe zoiets zich in Vlaanderen zou manifesteren.

Alleszins zijn de schetsen oprecht, zonder de pretentie van een afgemeten wetenschappelijk onderzoek. Ze halen allicht de elementen naar boven die er in zulke bewegingen toe doen.

Leiders en vrijwilligers

Zo tonen ze overvloedig aan dat het vaak gaat om een doorgedreven spel van leiders en vrijwilligers.

Goed bedoelde keuzes botsen in de praktijk met andere meningen. Ze botsen soms ook met of schuren wat ruw aan tegen lokale of hogere overheden. Intenties van insluiting worden in de verf gezet, maar gevaren van harde uitsluiting loeren altijd om de hoek.

‘De doe-democratie is niet altijd zo democratisch.’

“De doe-democratie is niet altijd zo democratisch”, durven de auteurs te stellen. Maar goed, dat mag de positieve teneur en de nieuwsgierigheid naar deze vormen van bruisende energiebronnen niet verknallen.

De auteurs maken deze en nog andere beschouwingen in een epiloog van een achttal bladzijden. Een beperkte literatuurlijst – alleen op Nederland gericht – wordt aangereikt, evenals een paar verwijzingen naar websites.