Kiezen voor een zorgberoep: ‘Niet vanzelfsprekend, wel een aanrader’

Geen gewone keuze

In het middelbaar volgde ik de richting Bedrijfseconomie. Een richting die niets, maar dan ook echt niets met gezondheidszorg te maken had. Het logische vervolg na het middelbaar onderwijs zou een opleiding Bedrijfsmanagement geweest zijn.

Toch draaide het helemaal anders uit. Toen ik een keuzevak EHBO volgde in mijn laatste jaar, werd me al snel duidelijk dat ik interesse had in de gezondheidszorg. Warme zorg bieden aan mensen in plaats van hele dagen naar een scherm kijken: het leek me wel wat.

‘Warme zorg bieden aan mensen in plaats van hele dagen naar een scherm kijken: het leek me wel wat.’

Dus vlooide ik op het internet uit welke opleidingen in het hoger onderwijs overeenkwamen met mijn brede waaier aan interesses. Ik ging naar enkele infodagen van hogescholen. Daar sprak ik met docenten, studenten en professionals over mijn interesses en verwachtingen. Al snel viel mijn keuze: ik wilde bachelor verpleegkunde studeren aan Hogeschool Odisee.

Waarom een job in de zorg?

Veel mensen vragen nog altijd ‘Waarom, Robbe?’. Die vraag is niet zo gemakkelijk te beantwoorden.

Naast de EHBO-cursus had ik weinig ervaring met gezondheidszorg. Maar van kleins af aan vond ik het fijn om mensen te helpen, er te zijn voor hen. Iets kunnen betekenen voor anderen kan me zo gelukkig maken. Dat ik zelf mijn eerste twee levensmaanden in het ziekenhuis doorbracht nadat ik prematuur geboren was, zit er misschien ook voor iets tussen.

Ik denk dat het vooral hierom draait: je hebt het in je om met mensen te werken en hen te helpen, of je hebt die drang niet. Dit is iets dat eigen is aan verpleegkundigen: je job doen met hart en ziel.

Tekorten

Wij, studenten verpleegkunde, popelen om het werkveld te betreden. Maar we zien dat we met lang niet genoeg zijn. Het aantal vacatures in de zorg neemt alleen maar toe. Vooral voor de beroepen van zorg- en verpleegkundige is er een groot tekort. Zeker nu door de pandemie steeds meer zorgverleners afhaken omdat ze volledig op zijn. Niet onbegrijpelijk.

‘Het aantal vacatures in de zorg neemt alleen maar toe.’

Laat me een voorbeeld geven, gegrepen uit het eigen leven. Wie af en toe weekend- of vakantiewerk doet in een woonzorgcentrum, wordt regelmatig één uur voor het begin van de shift opgebeld met de vraag om in te springen, al is het maar voor een paar uur.

Vorige week kreeg ik om 5 uur ‘s ochtends zo’n berichtje van de hoofdverpleegkundige van een woonzorgcentrum. Hij vroeg me of ik hen kon depanneren. Maar liefst vier collega’s hadden ziek afgebeld. Zoek dan als hoofdverpleegkundige maar eens naar een oplossing.

Beeldvorming

Hoe kijkt de samenleving naar werken in de zorg?

Sprak men vroeger over een verpleegkundige, dan viel vaak de term ‘verpleegster’ of zelfs ‘zuster’. Dat beeld waart nog steeds rond. Net als het cliché dat een verpleegkundige mensen enkel wast en eten geeft. Dat beeld leefde ook bij mijn ouders, toen ik ze vertelde dat ik verpleegkundige wilde worden. En dat is jammer, want het maakt het beroep allesbehalve aantrekkelijk bij jongeren.

‘Het is een cliché dat een verpleegkundige enkel mensen wast en eten geeft.’

Een ander gevolg van deze beeldvorming is dat het mannelijke studenten afschrikt. Jongens willen niet met die clichés geassocieerd worden. Het is volgens mij een reden dat er zo weinig mannelijke zorg- en verpleegkundigen zijn.

Gelukkig begint de bevolking zich nu stilaan een ander idee te vormen van een job in de zorg, mede door de pandemie.

Ruimtepakken

Sinds het begin van de coronacrisis zijn de beelden van overvolle ziekenhuizen en zorgverleners in ruimtepakken niet meer weg te denken. Maar er zijn nog heel veel andere omgevingen die je als verpleegkundige na het behalen van je diploma kan ontdekken.

De gezondheidszorg is zo ruim waardoor je wel elke vijf jaar op een andere afdeling of in een andere zorgsetting kan werken. Op het einde van de rit heb je nog niet alles gezien. Voor elk wat wils dus, wat maakt dat je jouw job ook nooit beu raakt. Dus waarom zou je niet kiezen voor een job in de zorg?

Kiezen

Ondertussen breekt er voor veel laatstejaarsstudenten van het middelbaar een moeilijke tijd aan: via info- en openlesdagen een opleiding kiezen. Een keuze die je hele toekomst zal bepalen. Niet evident als zeventien- of achttienjarige, zeker niet nu een deel van die zoektocht online moet gebeuren.

‘Verpleegkundige is een mooi en warm beroep waar je veel voldoening uit haalt.’

Als ik nog maar terugdenk aan toen ik drie jaar geleden zelf voor deze beslissing stond, krijg ik het er opnieuw warm van. Na zo’n infodag lag de hele keukentafel letterlijk vol met boekjes van diverse opleidingen waarin ik potentieel zag.

Geen moment spijt

Ik lanceer graag een warme oproep aan deze jongeren: overweeg een opleiding in de zorg. Persoonlijk heb ik er nog geen moment spijt van gehad. Verpleegkundige is een mooi beroep waar je veel voldoening uit haalt.

Natuurlijk is er wel eens een patiënt waarmee het minder klikt, maar dat heb je bij elke job. En wanneer je daarna bij een andere patiënt komt die je dankbaar is voor wat je voor hem hebt kunnen betekenen, is je dag weer goedgemaakt. Voor dat onbeschrijflijke gevoel doe je het gewoon.

‘Voor dat onbeschrijflijke gevoel doe je het gewoon.’

Het werk is niet te onderschatten. Dubbele shiften, de vrees om besmet te raken, steeds weer streven naar de best mogelijke zorg voor de patiënt en tegelijk hopen dat die erop vooruit zal gaan in plaats van achteruit. En dan tussendoor nog dat evenwicht zoeken met je thuisfront: alles samengeteld is het zeker geen lachertje.

Kiezen voor een zorgopleiding is dus zeker niet vanzelfsprekend, maar wel een absolute aanrader.