Aan Nabilla Ait Daoud, cultuurschepen van Antwerpen

Geachte mevrouw,

Omdat men u, en bij uitbreiding het hele Antwerpse stadsbestuur, totaal verkeerd begrijpt krijgt u vaak stank voor dank.

Eerst was er dat gedoe met die stadsdichters die niet wilden inzien dat ze, omdat ze door u betaald werden, de door u gevraagde sfeergedichten moesten schrijven en geen opstandige kwakkelteksten die zelfs niet rijmen. Als ik ergens een doorbakken curryworst bestel en de delicatesse wordt mij nog half bevroren afgeleverd, dan ga ik daar ook niet voor betalen.

‘Omdat met kunstvolk toch niet te werken valt hebt u besloten om zelf met een kunstproject op de proppen te komen: een lichtspektakel!’

Vervolgens was er geroep omdat u terecht weigerde om een bende halfwassen theatermakers geld voor de voeten te gooien nog voor ze beroemd geworden zijn. Ondanks het feit dat ik in de wachtzaal van het OCMW dikwijls nummers opvoer waarmee ik niet alleen de hele wachtzaal maar zelfs mijn sociaal assistent aan het lachen krijg, wordt mijn leefloon tenslotte ook niet verhoogd.

Het kot was helemaal te klein toen u ontdekte dat in de Arenbergschouwburg vier schilderijen vervangen waren door foto’s en u logischerwijs eiste dat het echte met de hand gemaakte schilderwerk terug aan de muur moesten komen. Tenslotte verwacht ik ook niet dat de portretten die ik met mijn gsm heb gemaakt in een museum worden opgehangen. Nochtans heb ik een schone foto van een gekende boekenschrijver die tegen een politiecombi watert.

‘Het is ongezien om een splinternieuw, reusachtig en voorlopig ongebruikt politiekantoor gedurende zes weken dag en nacht te laten oplichten.’

Omdat met kunstvolk toch niet te werken valt hebt u met de steun van heel uw stadsbestuur besloten om zelf met een kunstproject op de proppen te komen: een lichtspektakel! In verschillende andere steden hebben ze daar kolossaal veel succes mee gehad, maar uw Antwerpse lichtwonder wordt door de kunstcritici niet opgepikt. Het kan niet anders of het is pure tegenwerking. Het is nochtans wereldwijd ongezien om een splinternieuw, reusachtig en voorlopig ongebruikt politiekantoor gedurende zes weken dag en nacht in een stralende lichtgloed te laten oplichten.

Pas in mei, wanneer de war on drugs uitgevochten zal zijn, verhuist het Antwerpse politiekorps naar de nieuwe building. U en uw collega’s vonden het zonde om zo’n afgewerkte nieuwbouw zo lang ongebruikt te laten. Ik kan me inbeelden dat vanuit sommige hoeken voorstellen werden gedaan om er dakloze vluchtelingen te laten slapen of om er een voedselbank in onder te brengen, maar als voorvechtster van de kunst hebt u uw slag thuisgehaald: naast Berchem-station verlicht nu een artistieke lichtbaken de hemel.

Het is een opgestoken middenvinger naar al wie beweert dat de energiefacturen te hoog zijn. Het is het antwoord van het Antwerpse stadsbestuur aan alle kunstenmakers die denken dat alleen zij dwars kunnen zijn. Ikzelf beschouw het als licht aan het einde van de tunnel.

Ik groet u, en uw collega’s, dan ook met de meeste hoogachting,

Fr. De Meester, op het stadhuis ook gekend als Dikke Freddy.