Zorg voor onszelf?

Krachten verkend

Het boek is logisch opgebouwd. Elk artikel belicht een specifieke deelkwestie en vertrekt vanuit een duidelijke vraag. Het boek bevat hoofdstukken over krachten verkennen, oproepen en doordenkers, de rol van bestuur en beleid, de pedagogische civil society, vrijwilligersorganisaties en onderwijs als spelers, krachten van kinderen, jongeren en ouders en krachten versterken…

Er wordt op een kritische manier gereflecteerd over kansen en mogelijkheden, maar ook over risico’s en grenzen. Vanuit verschillende perspectieven wordt nagegaan of het appel op eigen kracht de pijnpunten van een terugtrekkende verzorgingsstaat kan verzachten. Er wordt gezocht naar evenwichten tussen meer arbeidsparticipatie enerzijds en de vraag naar meer vrijwillige inzet en inzet op eigen krachten anderzijds.

“Pijnpunten van een terugtrekkende verzorgingsstaat.”

Verder wordt ingegaan op de rol van bonding (relaties binnen de eigen groep), bridging (relaties met groepen die anders zijn) en linking (relaties met instellingen) in het versterken van sociale cohesie. Ook stelt men zich de vraag hoe ze zich tegenover elkaar verhouden. Ten slotte wordt ook stilgestaan bij de rol van het beleid.

Geen pasklare antwoorden

Het is een boek waar je tijd moet voor nemen. Het biedt geen pasklare antwoorden, maar je krijgt vanuit verschillende invalshoeken en ervaringen een kijk op de civil society. Het daagt uit om hierover na te denken. Het is een zeer interessant boek, ik vond het de moeite waard om het te lezen.

In mijn werksituatie (Dienst Ondersteuningsplan) kom ik in aanraking met deze evoluties. Zowel in Perspectief 2020 binnen de zorg voor mensen met een beperking als bij integrale jeugdhulp wordt er vertrokken van de krachten van mensen, hun omgeving en ruimere netwerk.

Als we kijken naar de veranderingen binnen het sociaal werkveld dan is het thema van dit boek zeer herkenbaar, ook in Vlaanderen.

Verbinding

Het is een goede evolutie dat mensen versterkt worden en meer en meer de regisseur worden van hun eigen leven. Maar verbinding met het eigen netwerk, de ruimere omgeving, maar zeker ook met professionals is hierbij cruciaal. Het zoeken naar die verbinding wordt een uitdaging waar we met z’n allen verantwoordelijk voor zijn.

De laatste zin uit het boek vat de uitdaging samen waar we nu voor staan: “Om veilig en gezond op te groeien en de kloof tussen de systeemwereld en de leefwereld te dichten zijn nieuwe verbindingen nodig. Daarbij spelen de krachten van alle betrokkenen een rol: ouders en jeugdigen met hun verantwoordelijkheid in samenspel met hun omgeving, beleid, vrijwillige en professionele inzet.”