Dikke Freddy aan Eva De Bleeker, staatssecretaris voor consumentenbescherming en begroting

Geachte mevrouw,

Omdat er niet eerder reden voor was, heb ik u nooit eerder aangeschreven. Ik moet u dus nog feliciteren met uw benoeming tot staatssecretaris. Die was verrassend omdat u net zoals Sammy Mahdi, onze staatssecretaris voor asiel, migratie en Nationale Loterij (die dingen horen bij elkaar gelijk water en brood), vanuit de diepte van een opvolgerslijst iedereen voorbij bent gestoken die wel echt op een kieslijst stond.

Onze ministers van coronamaatregelen, Frank Vandenbroucke en Annelies Verlinden, hebben natuurlijk een nog straffere toer uitgehaald. Zij stonden zelfs niet op een opvolgerslijst. Geen enkele Belg heeft voor hen gekozen en toch werden ze beiden voluit minister en zelfs vice-premier. Het geeft de burger moed dat zoiets tot de mogelijkheden behoort.

Bovendien slagen de beide excellenties erin om dagelijks op radio en televisie en in alle dagbladen breeduit de aandacht te trekken. Ze zetten hun collega’s zodanig in de schaduw dat de kans groot is dat ze bij een volgende verkiezing zelfs via een kieslijst verkozen kunnen worden. Dames zoals Sarah Schlitz of Meryame Kitir zullen het met lede ogen aanzien. Is er wel iemand die weet dat zij in de regering zitten?

‘Als staatssecretaris hebt u uw verantwoordelijkheid genomen. We beseffen nu allemaal hoe een pillenfabriek werkt.’

Ook u zat in dergelijke onverkwikkelijke positie, maar u bent niet bij de pakken blijven zitten en u hebt er met verve voor gezorgd dat ook uw foto met uw stralende glimlach in alle kranten is verschenen. U hebt dat bovendien gedaan door gewoon uw plicht te vervullen. Als staatssecretaris voor consumentenzaken hebt u uw verantwoordelijkheid genomen en moedig hebt u de consumenten voorgelicht door een tweet te versturen die u net lang genoeg hebt laten staan opdat iedereen het zou weten.

We beseffen nu allemaal hoe een pillenfabriek werkt. Nadat een ziekte uitgebroken is, krijgt de fabriek van regeringen van overal tonnen subsidies om onderzoek naar een nieuw medicament te voeren. En van zodra dat nieuwe medicament gevonden is, presenteert de fabriek diezelfde regeringen gepeperde facturen om de uitvinding te kunnen kopen die ze eerder zelf bekostigd hebben. En aan het betalen van belastingen moeten de fabrieksbazen niet meedoen omdat ze te veel verdienen.

Dankzij uw dappere openbaring weet nu iedere Belg dat één dosis van het coronavaccin dat in Puurs wordt gemaakt meer dan 12 keer meer kost dan een flesje Duvel dat met krak hetzelfde grondwater werd gebrouwen en waarvan bewezen is dat het minder bijwerkingen heeft dan het vaccin.

Ik schrok dan ook niet toen ik in een blaadje las dat de 10 grootste farmabedrijven in 2019 een winst boekten van, alstublieft, 72 miljard euro. Ik ben beginnen rekenen en ik kom tot de slotsom dat met dat bedrag gedurende 30 jaar het leefloon van alle Belgische leefloontrekkers betaald kan worden. Het moet u, als staatssecretaris van begroting, diep treurig maken. Want ongetwijfeld ligt u, net als ik, wakker van uw begroting.

‘Een knuffelcontact kan ik mijn schuldbemiddelaar niet echt noemen.’

In een ander blaadje beweert Filip Dewinter dat de Belgische staatsschuld stijgt met 507 euro per seconde. We weten dat Filip Dewinter Donald Trump naar de kroon steekt inzake het verdraaien van de waarheid. Maar deze keer heeft hij zich misrekend in de verkeerde richting want volgens professor economie Paul De Grauwe is het geen 507 euro per seconde, maar wel ongeveer drie keer zo veel.

Het kan raar klinken, maar ik was blij met dat inzicht. Ik kom er eerlijk voor uit dat ik een kwaad jaar achter de rug heb. Door de sluiting van café De Nieuwe Nachtegael werd mijn schuldbemiddelaar mijn enige overblijvende contactpersoon en een knuffelcontact kan ik hem niet echt noemen.

Verder sta ik aanhoudend in de dagelijks langer wordende wachtrij bij de voedselbank. In die rij spreekt niemand. De stilte is er ijzig en zowat iedereen draagt er naast een masker ook een diep over het voorhoofd getrokken kap of muts. Op een bepaald moment meende ik in de rij zowel een voormalig bekend televisieacteur alsook mijn eigen schuldbemiddelaar te herkennen. Wellicht was het een hallucinatie.

Ik ben ook serieus op de sukkel met de weinige tanden die ik nog heb. Vanwege de kosten die eraan verbonden zijn heb ik een bezoek aan de tandarts lang op de lange baan geschoven. Het gevolg is dat ik – nu de toestand etterend en onhoudbaar is geworden – in geen enkel tandartskabinet binnen geraak omdat ik er geen vaste klant ben. Het is pijnlijk, maar het voorkomt dat mijn begroting verder ontspoort.

‘Het is goed om mensen te kennen die dezelfde miserie delen.’

U moet weten, mijn leefloon bedraagt 958 euro per maand. Trek daar mijn huishuur, mijn elektriciteit, mijn water, mijn medicatiekosten en een paar afbetalingen af en ik hou 47 euro per week over voor eten en drinken. Er hangt me bovendien nog een extra afbetaling boven het hoofd. Het geval wil dat ik op 5 april laatstleden een boete heb gekregen omdat ik, buiten adem, even op een bank was gaan zitten. Toen de agent me zijn balpen aanreikte om mijn proces te ondertekenen heb ik hem gezegd dat ik dat onmogelijk kon doen omdat zijn balpen misschien besmet was met corona. Ik heb vervolgens een tweede boete gekregen, deze keer vanwege smaad jegens het politieapparaat. Het boetebedrag is, vanwege voorlopig onbetaald, opgelopen van 2 x 250 euro tot  2 x 325 euro.

We zitten dus beiden in hetzelfde schuitje want ik heb begrepen dat België, net als ik, bovenop het begrotingstekort eveneens kolossale boetes zal moeten betalen omdat de Vlaamse regering, buiten haar wil om, te veel megastallen heeft laten bouwen waardoor we dreigen te stikken in de stikstof.

Het is goed om mensen te kennen die dezelfde miserie delen. Het vermindert het eenzame tobben in deze eindejaarsperiode. Ik groet u dan ook met de meeste hoogachting,

Freddy De Meester,
ook gekend als Dikke Freddy.