Nog veel vragen
“Toen Nele en ik drie jaar geleden uit elkaar gingen, waren we vooral bezorgd om ons dochtertje Lien.Omwille van privacy worden schuilnamen gebruikt.Zij was toen drie jaar. We maakten samen enkele afspraken. Wanneer Nele moest werken, kwam Lien naar mij.”
‘Konden we onze afspraken zelf op papier zetten?’
“Maar ik wou mijn dochter vaker zien en het was ook belangrijk dat er meer structuur kwam. We schakelden over naar een week-weekregeling: de ene week woonde Lien bij mij, de andere week bij Nele.”
”De afspraken werden goed nageleefd. Gelukkig kon dit allemaal zonder conflicten. We vonden het wel belangrijk dat dit wettelijk in orde werd gebracht. Maar we hadden geen idee hoe we dit moesten aanpakken. Moet dit via de rechtbank? Konden we onze afspraken zelf op papier zetten?”
Naar de ouderschapsbemiddelaar
“Met onze vragen stapten we naar een advocaat die ons vanuit de Commissie voor Juridische Bijstand gratis adviseerde. Hij verwees ons naar een Centrum voor Algemeen Welzijnswerk (CAW).”
“We maakten er kennis met Nathalie, een ouderschapsbemiddelaar. Ze liet ons nadenken over zaken waar we nog niet bij hadden stilgestaan: wat doen we met verjaardagen, feestdagen en verlofdagen? Maar ook het belang van een vaste wisseldag of het uitklaren van het financiële gedeelte.”
“Nathalie hielp ons om het brede plaatje te zien. Scheiden is veel meer dan enkele afspraken op papier zetten.”
Op dezelfde lijn
“Nele en ik probeerden om het niet moeilijk te maken voor elkaar. Over de meeste zaken stonden we snel op dezelfde lijn. Maar soms moesten we wat langer nadenken en praten. Of doken er vragen op die we niet voorzien hadden. Want ook al heb je het gevoel alles geregeld te hebben, dan nog kan je plots botsen op moeilijke vragen of situaties. Nathalie hielp ons om die knopen te ontwarren.”
‘Lien fluistert ons geregeld in dat we een goede mama en papa zijn.’
“We volgden zes bemiddelingssessies. Omdat we samen naar elke sessie reden, konden we vooraf en nadien bijpraten. Die inspanningen werpen ook vandaag vruchten af: Lien fluistert ons geregeld in dat we een goede mama en papa zijn.”
Er samen uit geraken
Hoe kijkt ouderschapsbemiddelaar Nathalie Vanhoof naar dit proces?
“Elke ouderschapsbemiddeling is anders. Steven en Nele bleven elkaar respecteren en hadden al heel wat afspraken zelf gemaakt. Dat is een ideale vertrekbasis. Maar ook in situaties waar onenigheid en conflict dominant zijn, kunnen ouderschapsbemiddelaars het verschil maken.”
‘Elke bemiddeling is anders.’
“Het bemiddelingstraject geeft ouders kansen om er samen uit te geraken. Soms hebben mensen tijd nodig om de relatie met hun ex-partner in een ander perspectief te zetten. Want een scheiding gaat gepaard met heftige emoties. Die moeten een plaats krijgen.”
“Je mag dan uit elkaar gaan als partners, ouders blijf je voor je voor de rest van je leven. We bekijken samen op welke manier ze dat ouderschap kunnen invullen. Sommige ouders hebben nog veel onderling contact, andere blijven het liefst zo ver mogelijk uit elkaars buurt. Welke manier de beste is, is afhankelijk van vele factoren. Voor ons is een belangrijk ijkpunt: wat is het best voor het kind?”
Ouderschapsbemiddelaar Nathalie Vanhoof: “Kinderen staan in de focus.”
Rouwproces
“De veelheid aan emoties maken dat mensen vaak onzeker worden. Ze vragen zich af of hun reacties wel normaal zijn. Ook dan kunnen scheidingsbemiddelaars helpen.”
“We schetsen bijvoorbeeld de scheiding als een rouwproces. Door die vergelijking vinden mensen nieuwe herkenningspunten en houvast om het eigen gedrag beter te begrijpen.”
‘We geven een kader aan emoties.’
“Mensen begrijpen ook niet waarom de partner heel anders reageert op de scheiding. Dat kan te maken hebben met het feit dat die al verder staat in het verwerkingsproces. Want in elke scheiding is er een ‘eerste beslisser’ die het initiatief neemt om de scheiding kenbaar te maken. Die eerste beslisser heeft al een proces van wikken en wegen achter de rug terwijl de andere partner daarin minder ver staat.”
“Deze processen toelichten aan ouders is bijzonder ondersteunend. We geven een kader aan hun emoties en vertellen dat wat ze doormaken normaal is”, aldus bemiddelaar Nathalie.
Ouderschap regelen?
“Bemiddelen betekent ook: iets regelen. We gaan voor mensen niets oplossen. We trachten voorwaarden te creëren waarin waarin ouders hun bekommernissen op een respectvolle manier kunnen uiten.”
“Via ouderschapsbemiddeling nemen ouders zelf beslissingen over de regeling rond de kinderen en maken ze samen afspraken. Ouders maken de agenda op van de bemiddeling en zijn zelf verantwoordelijk voor het verloop ervan.”
“We geven ook informatie over wat de wet zegt over het nemen van gezamenlijke beslissingen over de kinderen, een verblijfsregeling opmaken en het delen van kosten. De krijtlijnen van een ouderschapsovereenkomst liggen vast maar ouders kunnen die zelf nog invullen. En zoals vaak bij het werken met mensen, bestaat ook hier geen sluitend draaiboek.”
Wat met de kinderen?
“Bij ouderschapsbemiddeling staan kinderen in de focus. We stimuleren ouders om hen mee te nemen in de gesprekken, zonder dat wij kinderen fysiek ontmoeten. Ook de kinderen zijn betrokken partij en moeten kunnen uiten hoe zij de toekomst zien. Wat baart hen zorgen en wat zien ze liever anders? Niets zet mensen zo krachtig in hun ouderrol als hierover te praten met hun kinderen.”
“Kleine hulpmiddelen kunnen daarbij helpen, bijvoorbeeld ouders een foto laten meenemen van hun kind. Tijdens de gesprekken zien ze het gezicht van hun kind en worden ze eraan herinnerd waarom ze de bemiddeling zijn opgestart. Soms zetten we ook een klein kinderstoeltje bij. Dat symboliseert het kind.”
Focus op de toekomst
Nathalie: “Ik werk nu vijf jaar als ouderschapsbemiddelaar bij het CAW. Het is een uitdagende job die me veel voldoening geeft.”
‘Samen goede afspraken maken, creëert nieuwe perspectieven.’
“Ik probeer de blik van ouders naar de toekomst te richten. Samen goede afspraken maken, creëert nieuwe perspectieven. Verwijten worden dan wensen en plots lukt het wel om verschil te erkennen en gemeenschappelijkheid te benoemen. Zo trachten we ouders een nieuw verhaal te laten schrijven.”
Reacties [3]
Deze situatie is het maximaal haalbare ideaal bij een scheiding. Als één van beide partijen niet van goede wil is, is de andere het slachtoffer, want bemiddelaars willen zich ‘neutraal’ opstellen. De eerste bemiddelaar liet zich manipuleren door mijn ex en liet ons (vooral mij) zitten op 23 december omdat ze ‘ook met een leuk gevoel het nieuwe jaar in wou’. De tweede had het spelletje door en daar is mijn ex gaan lopen… het zou instructiever zijn een realistische bemiddeling -met minstens ook een paar moeilijkheden of discussiepunten- te belichten.
Allemaal heel mooi op papier. Ik vraag mij af hoe het in de realiteit eraan toe gaat? Wat met een narcistische ex die helemaal niet wilt meewerken, niet redeneert in het welzijn van het kind en enkel mij wilt raken via het kind?
Wat als het kind (van 6j) enkel mij als vertrouwenspersoon neemt en mij al bijna 3j zegt dat die week om weekregeling niet haar ding is en meer bij mama wilt zijn?
Ik vermoed dat Steven en/of Nele geen slachtoffers en/of daders zijn van huiselijk geweld. Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat er in complexe scheidingen vaak meer aan de hand is dan kinderen die knel tussen ruziënde ouders. Wanneer ik als scheidende 1ste beslisser dit lees, dan ben ik in eerste instantie blij dat er mensen zijn die zo mooi kunnen scheiden. Dat was ook mijn doel, rust voor de kinderen. Maar er overheerst na het lezen van dit artikel al snel een gevoel van falen als ouder. De jeugdhulpverlening mist de juiste kennis en expertise om gezinnen verder te helpen. Dit is de realiteit. http://www.glinster.co biedt oplossingen. Dit werkt. Het is mijn ervaring die het zegt.
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘AI biedt enorme kansen voor sociaal werk’
Monsterbrouwsel Fentanyl: ‘Ik wil het niet zien, maar kan niet stoppen met kijken’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies