Verhalen uit de illegaliteit

Digitaal verhaal

Ze leven tussen ons, in huizen en wijken waar ook wij deelnemen aan het leven. Maar, zij hebben geen recht op een aantal elementaire rechten die iedereen als vanzelfsprekend vindt, zoals het recht op arbeid en het recht op maatschappelijke dienstverlening, of het recht op wonen, medische zorgen en onderwijs… of kortom het recht op een menswaardig bestaan.

Hun positie is kwetsbaar. Ze komen terecht in de handen van huisjesmelkers of overleven in kraakpanden waar hygiëne en primaire levensbehoeften een cruciaal probleem zijn. Deze levensomstandigheden veroorzaken vaak gezondheidsproblemen. Ze verlaten hun vertrouwde omgeving en familie en komen in een nieuw land terecht, met een andere cultuur en sfeer, waar ze er helemaal alleen voor staan.

Te vaak staat het leven in de illegaliteit gelijk met anonimiteit. We weten te weinig over hoe ze zelf kijken naar hun leven, hun eigen geschiedenis en de toekomst die ze voor zichzelf zien. Meestal horen we andere mensen over hun situatie praten, terwijl ze deze onvoldoende kennen.

Ahmed, Zahir en Patricia

Soms wordt de veronderstelling gemaakt dat asielzoekers nog genoeg geld hebben om te voorzien in hun eigen opvang aangezien ze toch al enkele duizenden euro’s hebben kunnen betalen om naar hier te komen. Maar om aan deze som geld te geraken gaan ze vaak met de hele familie bepaalde eigendom zoals grond verkopen. Onderweg naar hier verdwijnt dit geld snel in de handen van mensensmokkelaars waardoor ze soms niet eens in Europa geraken.

Als sociaal werker is het doel van mijn digital story hun stem laten horen. Het persoonlijk verhaal van Ahmed, Zahir, Patricia en de andere personen zonder wettige verblijfsvergunning blijft te vaak onbekend. Laat dat net het doel zijn van deze opinie, hun verhaal een forum geven.