Alleenstaande mama
Er is al heel wat gezegd en geschreven over de impact van het coronavirus op maatschappelijk kwetsbare groepen. Ook ik ervaar de destructieve gevolgen. Ik ben een gescheiden, alleenstaande mama van twee jonge kinderen. Voor hun onderhoud en zorg sta ik er alleen voor.
‘Corona zet mijn gezinsbudget helemaal onder druk.’
Ik werkte meer dan tien jaar als kinderverzorgster. Die job gaf mij als alleenstaande ouder niet de garantie op een stabiel leven. Keihard werken en nog moeten boksen om de eindjes aan elkaar te knopen. Het vreet aan je.
De conclusie van de loopbaanbegeleiding was helder: “Wil je jouw gezin weghouden van generatiearmoede, dan is een herscholing noodzakelijk”. Ik ben ondertussen aan mijn tweede jaar universitaire studies bezig.
Tien jaar wachten
Ik overleef met een werkloosheidsuitkering van gemiddeld 1376,44 euro per maand, voorlopig nog net boven het leefloon. De uitkering is niet vastgezet en blijft dalen in de tijd.
Voor mijn appartement betaal ik 810 euro huur per maand. Voor die stevige hap uit mijn inkomen, krijg ik slechte woonkwaliteit. Ik sta op de wachtlijst van verschillende sociale woningmaatschappijen maar moet nog tien jaar geduld oefenen. De vooruitzichten op fatsoenlijke huisvesting zijn niet rooskleurig.
Toen kwam corona
Vandaag zet corona mijn gezinsbudget helemaal onder druk. We zijn nu voltijds thuis, de energie- en waterteller draaien op volle toeren.
Normaal gezien weet ik blindelings de supermarkt te vinden met de goedkoopste basisproducten. Maar tijdens de ‘hamsterperiode’ lukte dat niet. Ik holde van de ene supermarkt naar de andere, op zoek naar producten die binnen mijn budget pasten. Zonder resultaat. Uiteindelijk zaten in mijn winkelkar duurdere producten die ik me niet kon permitteren.
Ik ben ook een trouwe klant bij Foodsavers. Mensen die het niet breed hebben, kunnen er voedseloverschotten afhalen, gratis of voor een prikje. Maar het transport en de verdeling van die overschotten loopt nu moeilijk dus sputtert ook de aanvoerlijn van Foodsavers. En geen kinderopvang betekent ook dat alle maagjes thuis gevuld worden. Fijn, maar dat vele koken kost nu veel geld. En dat is er niet.
‘Een crisis die enkele weken duurt, kan ik nog net overbruggen. Een langere periode betekent een financieel fiasco.’
En ook een gezin dat in armoede leeft, moet de maatregelen rond hygiëne respecteren. Alleen zijn extra schoonmaak- en hygiëneproducten duur. En door de koopwoede en het hamsteren werden promo’s inmiddels verboden.
Als deze crisis enkele weken duurt, dan kan ik dat net overbruggen. Een langere periode, betekent voor ons een financieel fiasco.
Sterke overheid
De overheid moet voorkomen dat mensen die worstelen met de armoedegrens, nu helemaal in de diepte vallen. Een sterke overheid kan nu het verschil maken.
Er werden al heel wat beslissingen genomen. Maar ik mis maatregelen die echt het verschil maken voor wie in armoede leeft. Prima dat we het hele jaar door voor vrijteijdsactiviteiten een korting krijgen. Maar kan dat in deze crisissituatie nu ook aan de kassa van de supermarkt?
‘Ik mis maatregelen die het verschil maken voor wie in armoede leeft.’
En ik gun alle tijdelijk werklozen van harte dat de Vlaamse overheid hun water- en energiefactuur eenmalig vergoedt. Helaas val ik uit de boot. Waarom die gemeenschapsmiddelen niet gericht inzetten voor wie zo’n steun nu levensnoodzakelijk is? Geef die groep een procentuele korting op de water- en energiefacturen zolang de maatregelen gelden.
Spelende student
Ik ben dus niet alleen voltijds mama, maar ook voltijds student.
Een prof vertelde meermaals tijdens een les: “Iemand die zich elke dag het hoofd moet breken over wat hij ’s avonds de kinderen te eten moet geven of waar hij ’s nachts gaat slapen, kan zijn gedachten niet naar behoren bij de les houden”. Helemaal juist, dacht ik als studente die dagelijks de strijd voert.
‘Corona wijzigde de setting waarin ik de strijd moet voeren.’
Corona wijzigde de setting waarin ik die strijd moet voeren. Universiteiten beslisten om over te schakelen op afstandsonderwijs. Ik volg de lessen nu thuis. Maar naast student ben ik daar ook speelkameraad, kokkin en troostende mama. Wie kan de focus en concentratie scherp houden?
Het moet lukken
Toch is de druk om al die moeilijke combinaties succesvol af te ronden, zeer groot. Soms zelfs verlammend.
Ik heb een werkloosheidsvergoeding. Zolang ik een goed rapport kan voorleggen, moet ik me niet beschikbaar houden voor de VDAB. Ik moet aantonen dat ik alle nodige inspanningen doe om van deze studies een succes te maken. Lukt dat niet, dan stopt het.
Voor mij zou dat een reddingsboei zijn die ploft. Want deze opleiding is mijn opstap naar een financieel en maatschappelijk sterkere positie. Ik mag van ‘geluk’ spreken dat ik in deze kwetsbare positie terecht ben gekomen na mijn scheiding en er geen sprake is van generatiearmoede. Het zou een bittere pil zijn om alle gedane moeite en opofferingen verloren te zien gaan.
Ontspannend bad
Vergeet de mensen in een kwetsbare positie niet.
Als je boodschappen doet. Als je voor je keukenkasten kiest welke maaltijd je op tafel gaat toveren voor kinderen en partner. Of als je even aan de coronastress ontsnapt door in een ontspannend bad te gaan liggen.
Ja, jij ook, beste politici en beleidsmakers. Vergeet ons niet als je beschermende maatregelen opstelt om onze samenleving doorheen deze crisis te helpen.
Reacties [15]
Ik ben allen geweest met mijn 3 kinderen sinds de 1ste dag… Werken voor mijn job smorgens en studeren laat voor de universiteit als zij aan slapen waren. De moelijkste, de gewoone leven, hoe kan ik boodschapen gaan doen allen met de 2 kleuters en een baby? Wie kan mij komen helpen? Geen hulp was voorzien voor die noodgevallen… de eerste weken online boodschappen was onmogelijk… Wij waren absoluut vergeten van de autoriteiten…
waar ik eigenlijk amper iets over lees of hoor, wat met de mensen die in armoede leven? De mensen in schuldbemiddeling (en nogmaals: het is niet bij iedereen: eigen schuld, dikke bult). Die komen ook niet toe en nu nog minder. En de langdurige zieken. Laat ons dan nog zwijgen over de daklozen en de vluchtelingen (ook al lezen jullie dit misschien niet graag, zij zijn naar hier gekomen voor een beter leven). Mijn leven is er zeker niet beter op geworden. En toch blijf ik meekoken voor oude, arme mensen.
Ik werk als HHH en verplicht thuis te blijven. Als alleenstaande met twee kinderen 12 en 15 jaar is deze periode een ramp.Ik ben van 19/03 thuis had loon gekregen de vrijdag 560€ dan ging er de 05/04 huur af 650€ .Dus te kort er staan rekeningen te wachten tot mijn rekening aangevuld wordt..Ik heb geen spaargeld en leef van loon tot loon.Door dat de scheiding niet loopt zit het geld van het huis vast .Omdat ex geld speelde van de rekening is er een onderzoek. Dit was nu welkom geweest ..sociale woning sta ik al te wachten van 2016. Met gevolg dat je privé huurt en te duur is .Ik was al fier dat ik al geen schulden had .Maar nu komen de schulden .ik heb al dagen maagpijn en barstende hoofdpijn van hoe gaat dit verder?
Ik baal er van dat alleen aan bedrijven, zelfstandige, en verpleging wordt gedacht ..Voor mensen die het al moeilijk hebben gaan nog dieper in de grond..Hoe moet je tegen u kinderen gaan zeggen dat er geen eten zal zijn of warm water of misschien geen dak boven het hoofd!
Bedankt aan de mama om haar verhaal te delen. Inderdaad schrijnend om het wankele (financieel) evenwicht dat er anders is nu met de coronamaatrdegelen helemaal te zien wegvallen.
Misschien kan sociaal.net iets betekenen in het opzetten van een platform voor haar en andere alleenstaande moeders/ouders?
1/5de v/d gezinnen vandaag zijn éénoudergezinnen (waarvan ong. 80% met een moeder). Een deel kan het zeer zeker bekostigen maar vele anderen weten nu niet van welk hout vuur maken.
In Nederland bestaat Single Supermom, maar in België is geen enkel platform.
Het verhaal van de dame in kwestie is inderdaad geen klaagzang. Moest dat haar bedoeling geweest zijn kon ze haar lijstje nog veel langer maken. Wat met het er alleen voor staan in isolatie, zonder iemand om alles mee te delen; of ganse dagen met kinderen in huis en les volgen en studeren. Wij zullen het als Furia (vrouwen overleg komité) delen via onze kanalen en de situatie van alleenstaande moeders mee politiek opvolgen.
Beste, wil deze dame even contact met me opnemen aub ?
En als je dan zelf ziek wordt… ik ben alleenstaande mama en ben al 17 dagen ziek, en heb geen medisch masker om te koken voor mijn zoon, die zich al meer dan 2 weken bijna de ganse dag zelf moet bezighouden. Hij is 11 en het lukt wel, en ik voel me intussen wat beter, maar met jongere kinderen kan dit al helemaal niet. Een volledige quarentaine is sowieso onmogelijk, en dan lees ik hoe anderen xoveel te zeggen hebben over verveling, nieuwe leerstof, hun 2e verblijf, etc… nogal deprimerend dat die mensen niet verder kijken dan hun eigen luxeprobleempjes. Van de regering zou ik ook verwachten dat mensen die in quarentaine kunnen tenminste echte mondmaskers zouden krijgen. Dus ook voor gezinnen waar beide ouders bv besmet zijn, en dus niet in quarentaine kunnen.
Ik begrijp volkomen deze situatie.
Overal premies en hulp…..behalve voor alleenstaanden.
Hoe moeten wij dit overleven??
Wie kan en zou ons willen helpen en steunen??
Voor alleenstaanden eindigt dit in een grootte armoede.
Inderdaad, als alleenstaande die zonder wagen zit, moet maar zien dat ze ergens inkopen gaan doen in een winkel vlakbij. Maar die winkels zijn juist superduur en mensen met een uitkering en die alleenstaand zijn komen in armoede terecht. Want het zijn weer eens de middenklasse die recht hebben op flexibiliteit, i.v.m. gas, water- & elektriciteit. En waarschijnlijk hebben ze ook al zonnepanelen gezet toen er nog subsidies waren. Dus, wie gaat dit betalen? Inderdaad, alleenstaanden en mensen met een uitkering.
Doe zo voort, zou ik zeggen. Je kan niet anders dan vooruit kijken! Heb ook in dezelfde situatie gezeten als jij met als verschil dat ik wel een sociale woning heb en dat mijn uitkering bevroren werd zolang ik studeerde. Nu afgestudeerd en mag opstarten na de lockdown. De kleine dingen maken het verschil, altijd vooruit kijken en nooit opgeven. Er komt een dag dat je hierop gaat terugkijken en apetrots bent op wat je bereikt hebt👌
Ik ben man 52 jaar en heb altijd gewerkt. Ben in januari geopereerd voor longkanker en ben 6 maand thuis als alleenstaande. Ik moet alles alleen betalen en heb ook maar 1350 euro per maand terwijl ik 1500 euro vaste kosten heb. Heb ook al een maand mijn dochter niet meer kunnen zien door corona em mijn operatie.
Moet ook huis afbetalen en elektriciteit en dergelijke. Het leven is niet eerlijk. Veel sterkte allemaal.
Volledig mee eens en petje af voor die vrouw zat ook in een opleiding via vdab en 2weken ervoor stopgezet wegens corona en had vooruitzicht op werk na deze cursus maar nu ? Afwachten en ja al de werklozen kunnen niet genieten van energie facturen en dergelijke vergoedingen bovenop werklozen uitkering?
Doe daar iets aan meneer de ministers?
Ik sluit me aan bij de reactie van Annabel: krachtig getuigenis, wellicht zijn er inderdaad mensen die willen mee ondersteunen op een of andere manier. Misschien is het zinvol om dit via een lokaal platform te küen doen?
Wat een sterke getuigenis. Moedig van deze jonge vrouw om zich zo kwetsbaar te durven tonen. Heel knap ook dat ze zich vanuit haar eigen verhaal solidair toont naar anderen in gelijkaardige situaties.
Ik heb helemaal niet het gevoel dat het een klaagzang is, maar dat ze net vanuit haar kracht een duidelijk beeld schetst van haar ervaren en beleven. Voor mij een heel herkenbaar verhaal omdat ik er met mijn gezin zelf mee geconfronteerd werd (en eigenlijk nog).
Ik hoop vurig dat het in de juiste schoot valt, zodat er ook daadwerkelijk wat aan verholpen wordt. Er is vooral nu een grote nood aan daadkracht bij de beleidsmakers. Deze groep mag inderdaad geen blinde vlek zijn. Sowieso nooit en in het bijzonder nu niet.
Al eens gedacht aan grootouders / gepensioneerden die in lockdown thuis op hun financieel gemak zitten ? Die willen wellicht gemotiveerde moeders tijdelijk helpen , doe er beroep op , er bloeit wellicht iets moois uit .
Ik ben even stil na het lezen van dit artikel. Wat bewonder ik deze vrouw voor de kracht die ze elke dag inzet voor zichzelf en haar kinderen.
Ik voel ook schaamte over een beleid dat faalt in de ondersteuning van zijn volk.
Ik hoop dat het delen van dit verhaal solidariteit teweeg brengt in een groep die vaak vergeten wordt.
Mocht je gebaat zijn met een gratis online ondersteunend gesprek mag deze dame me contacteren.
Zeker lezen
Evi Hanssen: ‘Palliatieve zorgverleners zijn de vroedvrouwen van de dood’
‘AI biedt enorme kansen voor sociaal werk’
Monsterbrouwsel Fentanyl: ‘Ik wil het niet zien, maar kan niet stoppen met kijken’
Functionele cookies Altijd actief
Voorkeuren
Statistische cookies
Socialemediacookies