#radicalisme #extremisme #terrorisme

De ‘Syriëstrijders’ zijn al enige tijd niet weg te branden uit de actualiteit.

De schrik zit er dik in sinds de aanslag op het Joods museum in Brussel, de aanslagen op onder meer de redactie van Charlie Hebdo in Parijs, de raid in Verviers en de veroordeling van de leden van Sharia4Belgium door de correctionele rechtbank in Antwerpen.

Kakafonie

We zijn ons ondertussen bewust van de gevaren maar er wordt slordig omgesprongen met achtergrondinformatie, sleutelbegrippen en beleidsvoorstellen. Deels is dit het gevolg van de toenemende hoeveelheid (des)informatie, de kakafonie, over de problematiek van radicalisering. Nochtans is een goede afbakening en inschatting van het probleem noodzakelijk. Voor een betere nachtrust voor groot en klein, voor minder argwaan ten aanzien van onze islamitische buren, maar ook: om een doeltreffend  beleid te kunnen voeren tegen radicalisme en gewelddadig extremisme.

‘Een goede afbakening en inschatting van het probleem is noodzakelijk.’

In mijn begin maart verschenen boek ‘#radicalisme #extremisme #terrorisme’, maak ik komaf met de Babylonische spraakverwarring en simplistische verklaringen over radicalisme en extremisme. Ook teken ik de contouren van goed beleid tegen radicalisme en gewelddadig extremisme.

Niet alleen het op het internationale, Europese en federale beleidsniveau, ook in Vlaanderen, Brussel en Wallonië worden er ondertussen parlementaire debatten en hoorzittingen gehouden, wordt er overleg gepleegd, of zijn er conceptnota’s opgesteld over radicalisering, extremisme en de aanpak ervan.

Het was helaas wachten tot de mentale aardbeving die de aanslagen in Parijs en de raid in Verviers zouden veroorzaken vooraleer er een versnelling hoger werd geschakeld.

Beleid

Na de raid in Verviers heeft de federale regering versneld “twaalf maatregelen tegen radicalisme en extremisme” goedgekeurd. Een week na de aanslagen in Parijs keurde de Vlaamse regering de conceptnota “preventie van radicaliseringsprocessen die kunnen leiden tot extremisme en terrorisme” van minister van Binnenlands Bestuur en tevens coördinerend minister preventief beleid inzake radicalisering, Liesbeth Homans, goed. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest lanceerde een “preventieplan om het radicalisme te bestrijden en het samenleven te bevorderen”. En ook de Fédération Wallonie-Bruxelles kwam naar buiten met de nota’s: “Initiatives de prévention du radicalisme et de bien-vivre ensemble” en “un Plan de prévention contre le radicalisme à l’école”.

‘De Vlaamse conceptnota is betrekkelijk vaag en weinigzeggend.’

De Vlaamse conceptnota ter preventie van radicalisering is betrekkelijk vaag en weinigzeggend. Dat is betreurenswaardig. De belangrijkste hefbomen ter preventie van radicalisme en gewelddadig extremisme liggen nochtans op deelstatelijk beleidsniveau. Het gaat dan over welzijnswerk, justitieel welzijnsbeleid, onderwijs, werk, een beter islambeleid… Door simultaan in te zetten op deze beleidsdomeinen en -velden die vervreemding kunnen tegengaan, kan het radicaliseringsproces bij een aantal profielen van radicale en extremistische jongeren die ik in het boek schets een halt worden toegeroepen, en zelfs teruggedraaid.

Als de verschillende betrokken ministers en hun departementen de autonomie en ruimte die ze hierdoor krijgen benutten om ambitieuze en op elkaar afgestemde actieplannen op te maken, dat is de vage conceptnota geen slechte zaak geweest. Laat #radicalisme #extremisme #terrorisme in de beleidsvoorbereiding alvast een leidraad zijn.